Leczenie polem magnetycznym, czyli magnetoterapia
Leczenie pulsującym polem magnetycznym niskiej częstotliwości zdobywa coraz większą popularność. Stosowane w celu usuwania głębokiego bólu, skurczy mięśni, artretyzmu i innych dolegliwości, znalazło zastosowanie m.in. w ortopedii i reumatologii.
Leczenie pulsującym polem magnetycznym niskiej częstotliwości zdobywa coraz większą popularność. Stosowane w celu usuwania głębokiego bólu, skurczy mięśni, artretyzmu i innych dolegliwości, znalazło zastosowanie m.in. w ortopedii i reumatologii.
Magnetoterapia, bo tak nazywana jest ta metoda, w opinii wielu lekarzy jest bardzo skuteczna. Jej prekursorem był James Maxwell, który ponad sto lat temu uzyskał patent na lecznicze wykorzystywanie impulsowego pola magnetycznego. Powszechnie stosowana w Niemczech, Austrii i Szwajcarii ostatnio zdobywa popularność także w Polsce.
Kilka lat temu japoński lekarz Kyoichi Nakagawa, ordynator kliniki w Tokio, przeprowadził badania ponad 11 000 chorych cierpiących na sztywność ramion i karku, lumbago, neuralgię, bóle mięśniowe, reumatyzm. W opublikowanym raporcie podał, że 95% spośród pacjentów uznało magnetoterapię za metodę bardzo skuteczną.
ZOBACZ RÓWNIEŻ
Co dziesiąty obywatel Japonii stosuje magnetyczny podkład do spania, a produkcja przyrządów magnetycznych jest 20-tym co do wielkości, przemysłem Japonii.
W magnetoterapii wykorzystuje się aparaty wytwarzające pole magnetyczne o stałej polaryzacji, pulsujące, wychodząc z założenia, że magnetyzm jest niezbędnym czynnikiem ludzkiego zdrowia. Przekonali się o tym pierwsi kosmonauci, którzy przebywając w pozaziemskiej orbicie cierpieli na skurcze mięśni i utratę wapna kostnego.
Skuteczność magnetoterapii jest większa w porównaniu z terapiami obecnie stosowanymi. W przeciwieństwie do metod konwencjonalnych fizykoterapii, umożliwia ona głębokie, a nie wyłącznie powierzchniowe oddziaływanie na organizm. Co więcej, jest to praktycznie jedyna metoda wskazana i zalecana do stosowania przy stanach zapalnych.
Tego typu zabiegi stosowane są m.in. przez lekarzy ortopedów w celu przyspieszenia, leczenia oraz zrastania się powikłanych złamań. Wykorzystywana jest również w leczeniu stanów zapalnych stawów, osteoporozy, chorób układu krążenia, zaburzeń krążenia obwodowego w następstwie miażdżycy, nadciśnienia tętniczego, chorobie niedokrwienna serca oraz chorobach układu pokarmowego.
Nie powinny jej stosować kobiety w ciąży, osoby dotknięte chorobami nowotworowymi, przy ciężkich chorobach serca i układu krążenia, gruźliczej nadczynności tarczycy, elektronicznych implantach (rozrusznik serca), nie ma przeciwwskazań przy metalowych zespoleniach kości.
