Lekarze dwa razy postawili błędną diagnozę. W końcu powiedzieli jej, że za kilka dni umrze

Zobacz też: Zamieniła buty i torebki na chusty. Ale humoru Darii rak nie odbierze

- Pięć lat temu lekkoatletka Amy Pejkovic spojrzała śmierci w oczy – tak tekst o australijskiej sportsmence zaczyna "Daily Telegraph". 24-latka spędziła lata, próbując wrócić do dawnego życia. Teraz opowiedziała, jak wyglądała jej walka z chorobą i lekarzami, którzy nie potrafili jej od razu pomóc.

Amy miała wtedy 19 lat. Jej kariera sportowa rozwijała się w zawrotnym tempie. Reprezentowała Australię w skoku wzwyż, pracowała dodatkowo jako modelka. Pełna energii, pasji i zaangażowana w sport. Na zdjęciach sprzed diagnozy widzimy ją uśmiechniętą, w doskonałej formie. To się jednak szybko zmieniło.

Australijka zaczęła skarżyć się na potworne bóle głowy, które nie pozwalały jej normalnie funkcjonować. Jak przyznała ostatnio w rozmowie z "Sunday Herald Sun", wymiotowała podczas każdego treningu, a ból stawał się już nie do zniesienia. Co na to lekarze? Ci uznali, że Amy cierpi z powodu… infekcji ucha. - Lekarze przestawili mi taką diagnozę, a mnie dzieliło raptem kilka dni od śmierci – przyznaje 24-latka. Dodaje, że ból starała się na początku ignorować. – Nie potrafiłam utrzymać pozycji. Wywracałam się, gdy próbowałam przekroczyć próg. Nic nie mogłam normalnie zrobić – wspomina w wywiadzie. Dobrą diagnozę lekarze postawili dopiero w 2012 roku.

Cierpiała miesiącami i dopiero wtedy, gdy przestała sobie radzić z bólem, lekarze postanowili zrobić jej rezonans. Wyniki były przerażające. 5-centrymetrowy guz rozgościł się w jej mózgu. – Jedyne, o czym mogłam myśleć to to, że miałam dopiero 19 lat. Miałam tak wiele przed sobą i nie byłam gotowa na śmierć – przyznaje dziś. Guz rósł przez 10 ostatnich lat. Lekarze nie wierzyli, że dziewczyna to przeżyła.

- Usiadłam i nie mówiłam nic przez dobre 10 minut – wspomina w rozmowie z "Daily Mail Australia" moment, w którym dowiedziała się o guzie. – Zobaczyłam taką wielką, białą piłeczkę w mojej głowie i byłam przerażona. Miałam złamane serce. I kariera sportowca, Olimpiada, czy bycie modelką – nic nie miało już znaczenia. Zadawałam sobie jedno pytanie: "Czy przeżyję to, by móc robić to, co tak bardzo kocham?".

Lekarze przeprowadzili operację usunięcia guza i niedługo później Amy mogła zacząć rehabilitację i dalsze leczenie. Była tak zdeterminowana, by walczyć o swoje życie, że dwa lata po zabiegu została drugą najlepszą (jeśli chodzi o skok wzwyż) sportsmenką w Australii. Jednak jak przyznaje dziś, sukces okupiony był ogromnym cierpieniem. Okazało się, że cierpi na depresję ("opóźniony szok" – jak sama to nazywa). – Byłam w rozsypce. Psychicznie nie potrafiłam sobie poradzić z tym, co się stało – dodaje.

Minęło pięć lat, a Amy nie ma zamiaru zapomnieć o tym, co przeszła. Wręcz przeciwnie – uważa, że to czyni ją silniejszą i z dumą pokazuje bliznę z tyłu głowy. Wraca też już do treningów. Przygotowuje się na mistrzostwa świata w 2018 roku w Australii, potem na igrzyska olimpijskie w Tokio. – Jestem dumna z tego, że udało mi się z tego wyjść i nie dopuścić do tego, by choroba przejęła kontrolę nad moim życiem – mówi Amy. Podzieliła się nawet ostatnio z internautami zdjęciem swojej blizny. Podpisała je: "Przepraszam za taki obrazek. Ale to rzeczywistość około 1600 Australijczyków rocznie. 1300 z nich nie przeżyje".