Walc wiedeński - kroki i historia

Walc wiedeński jest tańcem zarazem eleganckim, jak i pełnym pasji i bliskości między partnerami. Z tego powodu wiele młodych par wybiera walc wiedeński na swój pierwszy taniec podczas wesela. Podstawowe kroki walca wiedeńskiego nie są trudne do opanowania, ale wyczucie płynności i dostojności ruchów wymaga jednak nieco wprawy.

Walc wiedeński, z niemieckiego Wiener Walzer, to taniec towarzyski, który jest szybszą odmianą walca. Tempo walca wiedeńskiego wynosi 60 taktów na minutę, co przy metrum 3/4 daje 180 uderzeń na minutę.

Charakterystycznym elementem walca wiedeńskiego są płynne, szybkie i wirowe obroty, wykonywane również w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Walc wiedeński jest tańcem, który należy do światowego programu tanecznego. Walc wiedeński jest tańczony na turniejach tańca towarzyskiego.

Walc wiedeński po raz pierwszy został zatańczony podczas kongresu wiedeńskiego w 1815 roku. Stąd też wywodzi się nazwa "walc wiedeński". Kiedy walc wiedeński został po raz pierwszy zatańczony na salonach, reakcje na sam taniec były różnorodne.

Niektóre kobiety ostentacyjnie opuszczały salę balową, uważając obściskiwanie się w tańcu za niemoralne. Inni z kolei twierdzili, że ciągłe i szybkie wirowanie w walcu wiedeńskim może spowodować różnego rodzaju choroby, a nawet doprowadzić do śmierci.

Pomimo wszelkich zastrzeżeń do walca wiedeńskiego, do połowy XIX wieku taniec ten był nieodłącznym elementem balów na dworach niemal całej Europy. Walca wiedeńskiego nie tańczono jedynie na dworze angielskim i szwajcarskim, gdzie bardzo długo wzbraniano się przed tym tańcem. Na rozwój walca i jego niewątpliwą popularność na salonach wpływała muzyka komponowana przez tak słynne nazwiska, jak Johann Strauss czy Piotr Czajkowski.

Kroki podstawowe walca wiedeńskiego nie są zbyt skomplikowane, jednak sama płynność ruchu i obrotów przysparza amatorom tego tańca niemałych kłopotów. Podstawowym krokiem walca wiedeńskiego jest obrót wykonywany zgodnie z ruchem wskazówek zegara lub także w przeciwną stronę. Podstawę stanowią też kroki, które pozwalają przejść z obrotów w jedną stronę na obroty w drugą stronę.

Taniec zaczyna się od przeniesienia prawej nogi do przodu, do której następnie przystawia się lewą nogę. W kolejnym ruchu lewą nogę stawia się do tyłu i dostawia się do niej prawą stopę. W walcu wiedeńskim wyróżnia się pięć podstawowych figur. Są to:

• krok zmienny,
• obrót w prawo,
• obrót w lewo,
• fleckerl w prawo,
• fleckerl w lewo.

W turniejach tańca, w których nie ma ograniczeń co do wykonywanych figur, wymienia się również: left whisk, contra check, a także pivot turn. Walc wiedeński należy tańczyć płasko, kroków nie stawia się na palcach, ale na pięcie.

Walc wiedeński zyskał popularność w XIX wieku nie tylko jako taniec, ale również jako dzieło muzyczne. Walc wiedeński chętnie był wykonywany przez zespoły muzyczne, a także orkiestry. Najczęściej wybieranymi utworami do zatańczenia walca wiedeńskiego w Polsce są motywy z polskich filmów i seriali.

Wśród nich najczęściej wymienia się: "Walc Barbary" z serialu "Noce i dnie" czy walc Wojciecha Kilara z "Ziemi Obiecanej" lub "Trędowatej".