Właściwości zdrowotne aloesu

Aloes jest rośliną leczniczą używaną przez ludzi od tysięcy lat. Najbardziej znany jest z leczenia urazów skóry, ma też kilka innych korzystnych właściwości dla naszego zdrowia: zawiera dobre dla zdrowia składniki roślinne.

Aloes jest rośliną, która przechowuje w liściach wodę. Jest powszechnie stosowany w kosmetyce, farmacji i branży spożywczej – roczna szacunkowa wartość rynkowa to ok. 13 miliardów dolarów na rynku ogólnoświatowym. Aloes łatwo można rozpoznać dzięki jego grubym i spiczastym zielonym liściom, które mogą wyrosnąć do około 30-50 cm długości.

Każdy liść wypełnia tkanka, która przechowuje wodę. Tkanka ta razem z wodą tworzy „żelową” substancję, która często występuje jako składnik produktów spożywczych z aloesu. Żel zawiera dużą ilość aktywnych biologicznie substancji, takich jak witaminy, minerały, aminokwasy i przeciwutleniacze. Ma właściwości przeciwutleniające i antybakteryjne. Przeciwutleniacze są bardzo ważne dla naszego zdrowia. Żel z aloesu zawiera silne antyoksydanty, które należą do dużej grupy substancji znanych jako polifenole. Polifenole, razem z kilkoma innymi substancjami zawartymi w aloesie, mogą pomóc w zahamowaniu wzrostu ilości bakterii powodujących infekcje u ludzi.

Aloes jest najczęściej używany jako lek miejscowy, który wciera się w skórę. Prawdopodobnie już w starożytności stosowano aloes na wrzody, oparzenia, w tym oparzenia słoneczne. Agencja Żywności i Leków FDA (ang. Food and Drug Administration) zatwierdziła pierwszą maść aloesową jako lek miejscowy dla oparzeń skóry już w 1959 roku. Badania wskazują, że aloes jest skuteczny w miejscowym leczeniu oparzeń pierwszego i drugiego stopnia. Przegląd 4 badań potwierdził, że aloes może skrócić czas gojenia się oparzeń o około 9 dni w porównaniu do konwencjonalnych leków. Dowody na przyśpieszenie gojenia się innych rodzajów ran są niejednoznaczne.

Próchnica zębów i choroby dziąseł są często występującymi problemami zdrowotnymi. Jednym z najlepszych sposobów, aby temu zapobiegać, jest zmniejszenie gromadzenia się płytki nazębnej (biofilmów bakteryjnych) na zębach. W badaniu 300 zdrowych osób używano jako płynu do płukania ust 100-proc. czystego soku z aloesu zwyczajnego. Wyniki zostały porównane z dwiema grupami kontrolnymi: jedna używała standardowego płynu do płukania z chlorheksydyną, druga używała placebo (sól fizjologiczna). Po upływie 4 dni od początku stosowania, sok z aloesu okazał się równie skuteczny jak chlorheksydyna w zmniejszaniu ilości kamienia nazębnego. Inne badanie potwierdziło, że stosowanie soku z aloesu do płukania jamy ustnej w czasie od 15 do 30 dni pomaga zredukować ilość kamienia nazębnego. Aloes redukuje płytkę nazębną poprzez zabijanie bakterii streptococcus mutans, które ją tworzą, pomaga również w ograniczeniu ilości drożdży Candida albicans.

Wiele osób cierpi z powodu owrzodzenia jamy ustnej (aft). Zwykle występują na błonie śluzowej jamy ustnej, warg lub języka z wytworzeniem miejscowego stanu zapalnego i trwają przez około 7–10 dni. Badania w sposób przekonujący wykazały, że aloes przyspiesza gojenie się wrzodów występujących w jamie ustnej. W trwającym 7 dni badaniu 180 osób z powtarzającymi się owrzodzeniami w jamie ustnej, stosowanie aloesu na chorą powierzchnię skutecznie zmniejszało rozmiar owrzodzenia. W innym badaniu stosowano żel z aloesu, który nie tylko przyspieszył gojenie się wrzodów w jamie ustnej, lecz także łagodził związany z nimi ból.

Aloes jest często stosowany w leczeniu zaparć. Wpływa na to lateks, który możemy znaleźć tuż pod skórą liści aloesu, pod postacią żółtej lepkiej substancji. Głównym składnikiem odpowiedzialnym za regulację procesów wydalania jest aloina zwana także barbaloiną, której właściwości przeczyszczające są dobrze poznane. Wbrew powszechnemu przekonaniu aloes nie wydaje się mieć wpływu na inne zaburzenia układu pokarmowego, np. na zespół jelita drażliwego (IBS) i chorobę zapalną jelit (IBD).

Istnieją wstępne badania, których wyniki sugerują, że miejscowe stosowanie miąższu aloesu może spowolnić procesy starzenia się skóry. W jednym z badań brało udział 30 kobiet w wieku powyżej 45 lat, miejscowe stosowanie miąższu zwiększyło produkcję kolagenu i polepszyło elastyczność skóry w czasie 90 dni. Inne badanie wykazało, że aloes zmniejsza rumień (zaczerwienienie skóry), ale przy jego stosowaniu stwierdzono też odwodnienie komórek skóry. Istnieją nieliczne dowody pokazujące, że aloes może pomóc w leczeniu chorób skóry, takich jak łuszczyca i popromienne zapalenie skóry.

Obniża poziom glukozy we krwi u cukrzyków

Aloes jest stosowany jako tradycyjny środek na cukrzycę. Uważa się, że zwiększa wrażliwość na insulinę i pomaga we właściwym wykorzystaniu cukru w organizmie. Istnieje kilka badań na zwierzętach i ludziach z cukrzycą typu 2, które potwierdzają dobry wpływ spożywania ekstraktu z aloesu na zdrowie. Jednak wyniki i sposób przeprowadzenia tych badań jest nieprzekonujący, więc jest zdecydowanie za wcześnie, aby polecić spożywanie aloesu w tym celu.

Aloes zdecydowanie ma unikatowe właściwości terapeutyczne, w szczególności gdy stosuje się go miejscowo na skórę i dziąsła. Spożywanie soku z aloesu również wydaje się korzystne i bezpieczne, ale należy pamiętać, żeby produkty były wykonane z samego miąższu lub częściowo destylowane, aby nie zawierały szkodliwych substancji, które mogą występować w skórce i kolcach.

Artykuł pochodzi z numeru archiwalnego dwumiesięcznika "Żyj naturalnie"

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl