Włochy - Santo Stefano

Wielki krzyż wznosił się na przeszło 4 metry ponad skaliste dno. Wykonany z mocno już pordzewiałego metalu, wpisywał się doskonale w popularny w krajach katolickiej części Morza Śródziemnego zwyczaj ustawiania pod wodą obiektów religijnych.

Po głębszych porannych nurkowaniach popołudnia spędzaliśmy na poszukiwaniu przedstawicieli świata makro. Tak jak na przykład w miejscu zwanym Canalone. Po wskoczeniu do wody i zejściu na 33 metry przed sobą mieliśmy rozległą, pofałdowaną okolicę. Początkowo niewiele mogłem dostrzec. Po chwili oczy przestawiły się jednak na detekcję małych żyjątek i dotychczasowe „wielkie nic” zamieniło się w krainę pełną rybek, ślimaków nagoskrzelnych i krabów.

Wielki krzyż wznosił się na przeszło 4 metry ponad skaliste dno. Wykonany z mocno już pordzewiałego metalu, wpisywał się doskonale w popularny w krajach katolickiej części Morza Śródziemnego zwyczaj ustawiania pod wodą obiektów religijnych

W górnej części pionowo opadającej ścianki, tuż obok krzyża spoczywała na dnie resztka potężnej onegdaj kotwicy admiralicji. Musiała być wielka, bo zachowana dolna część z „zębami” miała około dwóch metrów rozpiętości. Niestety upływ czasu (w tym przypadku ok. 350 lat) spowodował znaczne jej zniszczenie.

Po głębszych porannych nurkowaniach popołudnia spędzaliśmy na poszukiwaniu przedstawicieli świata makro. Tak jak na przykład w miejscu zwanym Canalone. Po wskoczeniu do wody i zejściu na 33 metry przed sobą mieliśmy rozległą, pofałdowaną okolicę. Początkowo niewiele mogłem dostrzec. Po chwili oczy przestawiły się jednak na detekcję małych żyjątek i dotychczasowe „wielkie nic” zamieniło się w krainę pełną rybek, ślimaków nagoskrzelnych i krabów.

Główną jednak atrakcją nurkowań z Nautilus Technical Diving Centre z Santo Stefano nie są podwodne spacery, ale nurkowania wrakowe. Do najciekawszych należą: wrak włoskiego bombowca Fiat BR-20 (głębokość 47 metrów) zestrzelonego przez francuskie myśliwce w 1940 roku, małego niemieckiego transportowca „Bettolina” zatopionego przez brytyjski okręt podwodny w 1943 roku.

Zupełnie inaczej było na powierzchni. Tu słowa lekko, łatwo i przyjemnie oznaczały rozrzucone po całym Santo Stefano malutkie trattorie, ristorante i cafeterias, czasem ograniczone do dwóch stolików i czterech krzeseł wciśniętych w wąskie przejście na malutkiej uliczce, w innym miejscu przyjmujące formę szeroko rozłożonej na promenadzie knajpki z widokiem na sfalowane morze.