Zabawy dla dzieci w domu – 3 lata
Dzieci w wieku 3 lat niemal cały swój czas poświęcają na zabawę. Sprawność fizyczna, kreatywność, inteligencja, wyobraźnia przestrzenna, empatia i elokwencja to tylko niektóre z całego katalogu korzyści, jakie otrzymują dzięki dobrze zorganizowanej i dostosowanej do wieku aktywności. Nad tym, by zabawa przynosiła owoce, powinni czuwać rodzice.
11.06.2018 | aktual.: 10.01.2019 12:15
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Gry i zabawy dla dzieci – dlaczego są tak ważne?
Zabawy i gry pełnią podstawową rolę w rozwoju i wychowaniu dziecka. Wpływają na sferę intelektualną i emocjonalną, a także na sprawność motoryczną malucha. Sprzyjają kreatywności i rozbudzają wyobraźnię, służą poznawania ról i reguł społecznych, uczą postępowania według przyjętych zasad. Potrzeba zabawy i sposób jej zaspokajania zmienia się wraz z wiekiem dziecka. Zabawy dla 3-latków nigdy nie trwają długo, ponieważ uwaga maluchów jest na tym etapie rozwoju psychofizycznego rozproszona i stale kieruje się na inny przedmiot. Nie ma w nich intensywnego wysiłku fizycznego – nie pozwalają na niego ruchome stawy i miękki kościec. W wieku 3 lat dziecko jest jeszcze mocno skoncentrowane na sobie, ale warto już wtedy zadbać o to, by miało kontakty z rówieśnikami i zaczynało odnajdywać się w relacjach społecznych. Pociecha do organizacji zabawy potrzebuje dorosłego, który pomoże nadać dziecięcym działaniom walorów edukacyjnych.
Propozycje zabaw w domu dla dzieci w wieku 3 lat
Najogólniej zabawy dla dzieci można podzielić na ruchowe, konstrukcyjne, twórcze i dydaktyczne. Zabawy ruchowe dla 3-latka kształtują prawidłową postawę i koordynację, która w tym wieku jest jeszcze mało rozwinięta. Powinny się w nich znaleźć elementy toczenia, celowania i rzutu, najłatwiejsze do wprowadzenia dzięki wykorzystaniu piłki. Zabawy z piłką nadają się zwłaszcza do organizowania czasu całej wesołej gromadce, ale można nimi zainteresować także jedno dziecko. Maluch z radością będzie łapał piłkę, wypowiadając przy tym nazwy kolorów. Ruchliwe 3-latki chętnie angażują się również w zabawy taneczne. W rytm muzyki wirują na podłodze lub dywanie, a gdy melodia zostaje zatrzymana, zamierają w bezruchu. Z takimi zabawami mogą się zetknąć również w przedszkolu.
Dla 3-letniego dziecka ważne są też pluszaki i maskotki, z którymi nawiązuje relację. Duży wybór uroczych misiów i piesków znajdziesz na WP radarOkazji.
Dzieci w wieku 3 lat bardzo lubią zabawy z wodą, z piachem i na śniegu. Mnóstwo czasu spędzają w wanience, puszczając łódki z plastikowych opakowań po serkach czy z foremek. Uczą się tym samym nalewania płynów bez rozlewania i zaczynają rozumieć, czym są ciężar oraz objętość. Sprawdzają, co utrzymuje się na powierzchni wody, a co tonie. Mogą również puszczać bąbelki, wykorzystując strzykawkę albo słomkę do napojów. Trzeba jednak pamiętać, by podczas zabawy z wodą były pod stałą kontrolą rodzica, który może nie tylko tłumaczyć fascynujące zjawiska fizyczne, ale również uchronić malucha przez niebezpiecznym upadkiem.
W zabawach plastycznych dla 3-latków przydają się nietoksyczne farbki, przy użyciu których można odbijać stopy oraz dłonie na kartonach. Małe dzieci nie potrafią jeszcze prawidłowo trzymać w palcach pisaków, dlatego jest to dla nich najlepsza droga do wykazania się niczym nieskrępowaną kreatywnością. Prace plastyczne można wzbogacić kleksami rozdumuchiwanymi na papierze za pomocą słomek. Wykonywanie takich kleksów to świetne ćwiczenie logopedyczne. Do bardzo twórczych i angażujących zajęć należy też samodzielne tworzenie instrumentów muzycznych, np. bębenków z pudełek po butach, grzechotek z butelek, piachu, drobnych kamyczków i muszelek, trąbek z rolek po ręczniku papierowym. Zabawa nie kończy się tutaj wraz z powstaniem instrumentów – obejmuje również granie koncertów sprzyjających pracy nad poczuciem rytmu.
U 3-letnich dzieci świetnie sprawdzają się zabawy paluszkowe, które pozwalają na rozpoznanie własnego ciała i uczą nazywać jego poszczególne części. Polegają na recytowaniu przez rodzica rymowanek połączonych z gestykulacją i ilustrowaniem treści za pomocą dotyku. Łapanie za kolejne paluszki dziecka (od kciuka aż po całą dłoń) może się odbywać przy wierszyku:
Ten duży to dziadziuś,
A obok babunia
Ten w środku to tatuś,
A przy nim mamunia.
A to jest dziecinka mała,
A to moja rączka cała!