Agresywne zachowanie ośmiolatka

Moje 8-letnie dziecko strasznie przeklina, nie krępują go ani my, czyli rodzice, ani obcy, widzę że z wiekiem jest coraz gorzej.Jest jeszcze druga sprawa: jak mu na coś nie pozwolimy, to zaczyna rzucać czym
popadnie i gdzie popadnie, ostatnio rzucił krzesłem w balkon, na szczęście nic nie stłukł.

Moje 8-letnie dziecko strasznie przeklina, nie krępują go ani my, czyli rodzice, ani obcy, widzę że z wiekiem jest coraz gorzej, jak już wie, że jestem zła, to zamiast zakląć, mówi: mamo, a wiesz, że Karol powiedział "k*"? Jest jeszcze druga sprawa: jak mu na coś nie pozwolimy, to zaczyna rzucać czym popadnie i gdzie popadnie, ostatnio rzucił krzesłem w balkon, na szczęście nic nie stłukł. Przeraża mnie to, ponieważ mam młodsze dziecko i boję się, że jak podrośnie, będzie chciał naśladować brata...

Rozumiem Pani niepokój. Nie wiem, od kiedy obserwuje Pani taką zmianę zachowań, od kiedy jest agresja słowna i nie tylko? Należałoby zacząć od szukania przyczyny – dlaczego przeklina? Co zmieniło się w jego życiu? Czy tylko naśladuje kolegę? Może chce zwrócić na siebie uwagę? Może chce zaimponować? Pochwalić się? Może poczuć dorosłym? Na te pytania musicie Państwo sobie odpowiedzieć. Znając odpowiedź na pytanie – dlaczego, łatwiej wpływać na zmianę zachowań.

Rozmawiamy, tłumaczymy, staramy się przekonać, że nie warto, nie należy i nie wolno, bo..... Rozmawiamy o kulturze zachowań, o dobrych i akceptowanych wzorcach zachowań i tych, które nie są akceptowane i spotykają się z negatywną oceną. Mówimy o tym, że nasze zachowania są naszą wizytówką, że pracujemy na opinię, na to, co inni o nas myślą i mówią. Pokazujemy dobre wzorce zachowań i złe. Dbamy o to, by być dla dziecka dobrym wzorcem.

Gdy zdarzy się, że przeklniemy, że zachowamy się niewłaściwie, że zadamy ból, obrazimy... przepraszajmy. Tłumaczmy, dlaczego trzeba przeprosić i dlaczego tych niewłaściwych i nieakceptowanych zachowań unikamy. Proszę też pamiętać o nagrodach za dobre zachowanie, za piękny język.

Proszę pamiętać, że dziecko musi chcieć się zmienić i czerpać radość ze zmian, a nie tylko zmieniać się, bo my tego chcemy i tylko nam przynosi to radość. Zmiana będzie trwała, gdy dziecko przyjmie ją jako tą, która na stałe ma być w jego życiu. Jeśli będzie się ładnie zachowywało i nie przeklinało tylko dlatego, że obawia się kary, boi reakcji mamy czy taty, to wyłącznie zadba o to, by przeklinać wtedy, gdy mama nie słyszy, a brata będzie okładać pięściami, gdy nikt nie widzi. Oczywiście bardzo ważne jest, by młodszy brat nie naśladował starszego, bo wtedy problemy wychowawcze będą dotyczyły dwóch synów, a nie tylko jednego. Proszę więc zacząć wprowadzać nowy system nagród i kar, no i cieszyć się, gdy zmiany w zachowaniach nadejdą. Życzę powodzenia.

Krystyna Zielińska - psycholog dziecięcy i logopeda