Ania Wowkonowicz-Kozicka: diabeł tkwi w szczegółach

AWK: W kolejności: mamą, żoną, miłośniczką torebek i zwierzęciem miejskim.

Mniej więcej tyle, że nie chodzę po trawie boso, nie lubię robaków, mrówek. Nie jestem też eko mamą i nigdy nią nie będę. Kocham za to mury, spaliny, tłok, chaos miejski oraz ekscentrycznych ludzi.

Nie będę oryginalna. Kilka lat pracowałam w korporacji. Potem urodziłam dziecko i uznałam, że nie chcę już takiej pracy. Zdecydowałam się na projektowanie torebek, bo mam do nich ogromną słabość, a w Polsce kobiety noszą, jakby to powiedzieć, nienajlepsze torebki. Doszłam do wniosku, że chciałabym coś z tym zrobić. Tym bardziej, że od zawsze tworzyłam rzeczy na własny użytek.

Milate Tote. To bardzo „moja” torba. Duża, ale nie workowata. Trochę elegancka, ale też sportowa.

Staram się, żeby moje projekty nawiązywały do obowiązujących trendów. Zarówno, jeśli chodzi o kolory, jak i wzory. Przede wszystkim jednak robię torby, które sama bym założyła. Nie za proste, ale też nieprzekombinowane. Muszą być praktyczne i dopracowane. Nie mogą wyglądać, jakbym usiadła i sama je uszyła. Wszystko musi być pięknie wykończone, dopieszczone.

Fizycznie? Uroczy pan kaletnik.

To są torebki dla kobiet takich jak ja, które cenią sportową elegancję. Kobiet, które ubierają się do torebki, a nie dopasowują torebkę do stroju. Dla osób, które nie lubią monotonii. W końcu, czemu miałybyśmy chodzić codziennie w tym samym? Torebkę też trzeba zmieniać.

Myślę o tym od dawna… Jednak mężczyźni nie są łatwymi klientami. Im się wydaje ze coś by chcieli, ale potem zmieniają zdanie. Są 10 tysięcy razy gorsi od kobiet. Naprawdę.

Trzeba się zebrać w sobie, zainwestować jakieś tysiąc razy więcej czasu i pieniędzy niż się na początku wydawało. Nie będę ukrywać, było ciężko. W sumie nadal bywa. Niełatwo jest się przebić. Wyzwaniem dla mnie jest też wyczucie klientek, ich potrzeb i zasobności portfeli.

Od czasu, kiedy zaczynałam zmieniło się dużo. Moje dziecko jest już trochę większe i bardziej skore do współpracy z matką np. w hurtowni z okuciami.

Znalazłam opiekunkę i zakasałam rękawy. Wychodzę rano z domu, jak do normalnej pracy. Codziennie jakieś spotkania lub czegoś akurat zabraknie w produkcji i trzeba dokupić. Masa maili, poszukiwania kolejnych kanałów sprzedaży. Przewożę, rozwożę, magazynuję, pakuję, wysyłam, robię zdjęcia. Mogę tak wymieniać i wymieniać.

Łatwo nie jest, ale już coraz lepiej mi idzie. Grunt to dobra organizacja i… opiekunka.

Karl Lagerfeld, Stella McCartney, Alexander McQueen oraz Vera Wang.

Bo są / byli genialni.

Myślę, że jest już coraz lepiej, ale muszą jeszcze wyrobić swój własny styl.

Kocham sport. Poza tym marzę o tym, żeby mieć więcej czasu i środków na wyjazdy do tych wszystkich miast, które zawsze chciałam odwiedzić. Robić tam zakupy i czerpać dobra energię.

Tak i to wielokrotnie. Nie zmienia to jednak faktu, że to raczej ona jest podobna do mnie. Jakby nie było, Tamara jest ode mnie z dziesięć lat młodsza.

Polacy bardzo otworzyli się ostatnio na lokalną produkcję. Mam nadzieję, że ten trend się utrzyma. Wierzę, że nie jest to tylko chwilowa moda. Na razie myślę o własnym butiku. Kiedy uda mi się ten plan zrealizować, może rozszerzę markę o linię ubrań. Zobaczymy.

Zmorzyńska Magdalena