Biustonosz strapless

Odkryte ramiona w wieczorowych kreacjach są znane w historii ubioru od bardzo dawna. W poprzednich stuleciach do wieczorowych toalet kobiety nosiły gorsety, które dobrze dawały sobie radę z podtrzymaniem biustu. Wiek XX, szczególnie lata po II wojnie światowej, to eksplozja kobiecości, a zarazem odwrót od gorsetów i innych niewygodnych elementów garderoby. Prawdziwy renesans sukien z odkrytymi ramionami to lata pięćdziesiąte. Do tego typu ubrań konieczne było opracowanie nowej konstrukcji biustonosza.

Pierwszy stanik, który można by nazwać prototypem straplessa, zaprojektowała w roku 1913 Mary Phelps Jacob z Nowego Jorku. Do jego stworzenia użyla dwoch chusteczek, wstążeczki i kordonka, a inspirację stanowiła zwiewna wieczorowa suknia bez ramiączek. W roku 1914 Jacob wystapiła o opatentowanie swojego wynalazku, a rok później zdobyła nagrodę "Backless Brassiere" – czyli stanik bez pleców.

Obecnie do produkcji biustonoszy strapless używane są głónie materiały syntetyczne. Dobrze uszyty strapless ma dość szeroki pas obwodu, aby lepiej trzymać biust i jest wyposażony w silikonowe taśmy po jego wewnętrznej stronie, najczęściej umieszczone na całej długości obwodu, na górze i na dole. Silikon zapobiega zsuwaniu się biustonosza.

Staniki tego typu są wyposażone w fiszbiny i w większości mają dość wysoko zabudowane miseczki i wysoki mostek, który stabilizuje biustonosz na ciele. W tym przypadku stanowi element kontrukcji podtrzymującej, rekompensuje więc częściowo brak ramiączek. Są jednak dostępne także bezramiączkowce mniej zabudowane, o niższych miseczkach i mostku, umożliwiające noszenie ubrań odsłaniających nie tylko ramiona, ale także górną częśc biustu.

Krój miseczek w straplessach jest różny. Niektóre z nich mają miseczki szyte z trzech części: jedno cięcie poziome, i jedno pionowe, dzielące na pół dolną część miseczki. Te mają krój bardziej zamknięty. W innych zastosowano tylko cięcia pionowe i wśród nich częściej spotyka sie krój otwarty. Bezramiączkowce są najczęściej usztywniane wkładem gorseciarskim, z zewnątrz pokryte gładkim materiałem lub ozdobione koronkami czy haftami. Jest to najpopularniejszy typ bielizny ślubnej i często zastosowane dodatki oraz ozdoby tworzą z tego stanika małe dzieło sztuki.

Biustonosze bez ramiączek mają też często miseczki formowane, bezszwowe, pokryte gładkim materiałem. Takie najlepiej sprawdzają się pod cienkimi, gładkimi i połyskującymi materiałami, z których często powstają wieczorowe kreacje. Najsztywniejsze, formowane miseczki straplessów dają piersiom najlepsze podparcie od dołu. I choć w noszeniu mogą nie być najprzyjemniejsze dla ciała, to zastosowanie sztywnego surowca zapobiega łamaniu się miseczek w dolnej części pod cieżarem piersi.

Czerowny dywan, po którym kroczą gwiazdy w czasie festiwali i na rozdaniach nagród, widział w swojej historii setki artystek w wieczorowych kreacjach z odkrytymi ramionami. Najczęściej nie zastanawiamy się, co kryje się pod wyciętymi sukniami sławnych kobiet. To jednak właśnie strapless jest cichym bohaterem wyjściowych toalet i umożliwia wielu z nich noszenie skąpych sukien.

W jednym z najbardziej znanych filmów - "Mężczyźni wolą blondynki" z 1953 r. Marilyn Monroe, ubrana w różową satynową kreację bez ramiączek śpiewała słynną piosenkę "Diammonds are a girl's best fiends".

Ikoną lat sześćdziesiątych niewątpliwie była i jest niezapomniana Brigitte Bardot. To właśnie ona wylansowała szerzej suknienki odsłaniające sczyty ramion także w modzie dziennej. A oprócz tego dekolt w kształcie łódki, hiszpański i suknienki bez ramiączek, do których nieodmiennie przydawał się stanik bez ramiączek. Wtedy powstał biustonosz zwany bardotką, mający wiele wspólnego z dzisiejszym straplessem.

Ten okres to także czas Elizabeth Taylor, która równie chętnie występowała w sukniach odkrywających dekolt i ramiona. Obecnie ten krój stanika nosi często m.in. aktorka Scarlett Johansson – często pojawia się ona w sukniach wieczorowych odsłaniających ramiona.

Ciekawostka: Prawdziwym wyzwaniem jest stanik pozbawiony nie tylko ramiaczek, ale także fiszbin i pasa obwodu (backless bra). Teoretycznie to idealne rozwiązanie do sukien bez ramiączek i jednocześnie z głębokim dekoltem na plecach. W 1949 roku Charles Lang opatentował nowy typ "biustonosza", składającego się jedynie z dwóch samoprzylepnych miseczek.

Niestety, z podstawową funkcją stanika wynalazek ten ma niewiele wspólnego, ponieważ z uwagi na pozbawienie go podstawowych konstrukcyjnych elementów podtrzymujących - niczego on nie "nosi", a jedynie zasłania. Nadaje się więc tylko dla kobiet, których biust jest samonośny, nieopadający, i nie wymaga podniesienia.

Biustonosze tego typu służą wyłącznie do kreacji wieczorowych lub dziennych topów czy letnich sukienek z odkrytymi ramionami. Mimo wszystko nie daje on tak dobrego podtrzymania, jak staniki wyposażone we wspomagające ramiączka, więc noszenie go pod zwykłe ubrania wydaje się bezzasadne. Ponadto silikonowe taśmy nie są najprzyjemniejsze w noszeniu, w ciepłe dni i na spoconym ciele mogą powodować odparzenia, więc najlepiej zostawić ten typ stanika tylko na specjalne okazje.

Kwestia dopasowania do sylwetki jest raczej powiązana z fasonem ubrań, do których go nosimy, niż z samym biustonoszem. Należy pamiętać, że szerokie, poziome dekolty optycznie skracają sylwetkę i poszerzają jej górną część, więc najlepiej prezentują się na figurze o drobnej górnej części ciała i u pań wyższego wzrostu. Ale również takie dekolty pań w odpowiednim biustonoszu pozwalają pięknie wyeksponować biust. A dzięki temu odwrócić uwagę na przykład od szerokich bioder, sprawdza się więc, jeśli chcemy wyrównać nieco proporcje ciała.