Flamenco - historia i opis ognistego tańca z Andaluzji

Flamenco to nie tylko taniec, a zjawisko kulturowe, które jest związane z folklorem andaluzyjskich Cyganów. Co wyróżnia taniec flamenco? Jakie cechy charakterystyczne można odnaleźć w krokach i stroju do flamenco. Jakie korzyści przynosi tańczenie flamenco?

Flamenco to muzyka, taniec, śpiew, strój i zachowanie. Tradycja flamenco wywodzi się z Andaluzji i od 2010 roku znajduje się na liście niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Flamenco pozwala wyrazić uczucia i mówić bez skrępowania o swoich namiętnościach. Flamenco to kultura dla wszystkich, niezależnie od wieku, kondycji zdrowotnej czy płci.

Flamenco jest zjawiskiem kulturowym ukształtowanym przez Cyganów zamieszkujących południowy region Hiszpanii, czyli Andaluzję. Uważa się, że ta grupa wywodzi się od ludów hinduskich, na co wskazywać mogą liczne orientalne ruchy wykorzystywane w tańcu. Cyganie, którzy stworzyli flamenco na terytorium Hiszpanii przywędrowali z Flandrii ok. XVI wieku. Z racji, iż ostatecznie nie zasymilowali się z narodem hiszpańskim, ich ludowa tradycja nasiąknęła wpływami kultur arabskiej, żydowskiej i chrześcijańskiej.

Znaczenie słowa flamenco nie jest do końca wyjaśnione. Najłatwiejsze skojarzenie nawiązuje do słowa flaming oznaczającego gatunek pięknie upierzonego ptaka wykonującego ruchy pełne gracji. Jednak bliższa prawdy jest teza, iż słowo flamenco wywodzi się od miejsca pochodzenia andaluzyjskich Cyganów. Słowo flamandzki bowiem, oznacza “wywodzący się z Flandrii”. Innym wyjaśnieniem może być łacińskie słowo “flamma”, które oznacza ogień, co ściśle wskazywałoby na ognistość emocji, które towarzyszą kulturze flamenco.

Podstawową cechą tańca flamenco jest jego żywiołowość. Tancerze często decydują się na improwizację swoich ruchów, dzięki czemu flamenco jest ogniste, spontaniczne i pełne emocji. Stałym elementem flamenco jest rytm zależny od towarzyszącej tańcowi muzyki. Flamenco można tańczyć samemu, a także w parach czy w grupie.

W tańcu wykonuje się dynamiczne zwroty, skręty ciała, ruchy ramion oraz dłoni i palców. Charakterystyczny dla flamenco jest ruch palmas, czyli uderzenie dłonią o dłoń w rytm muzyki. Znany jest również pitos, który oznacza pstrykanie czy strzelanie palcami, co dodatkowo podkreśla wykonywane ruchy. Rytm we flamenco wystukuje się także stopami. W flamenco docenia się przede wszystkim spontaniczność i autentyczność tancerzy, którzy dążą do wzniosłego przeżycia, które pozwoli im oczyścić duszę.

Istotnym elementem tańca flamenco jest dobranie odpowiedniego stroju. Szczególnie kobiecy strój zasługuje na uwagę. Kobiety ubrane są bowiem w długie, wielobarwne suknie z falbanami. Dodatkowymi elementami są chusty, kwiaty i wachlarze. Mężczyźni natomiast zakładają koszulę i spodnie, ewentualnie również kamizelkę i apaszkę. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni tańczą w butach na obcasie, dzięki czemu mogą wystukiwać rytm muzyki.

Tańczenie flamenco poprawia kondycję fizyczną, zwłaszcza wzmacniają się mięśnie grzbietu i nóg. Jednak zdecydowanie większe efekty można dostrzec w aspekcie psychicznym tego tańca. Tancerze zyskują świadomość swojego ciała oraz pewność siebie. Dzięki żywiołowości tańca można pozbyć się wszystkich negatywnych emocji. Flamenco pobudza do działania i dodaje energii.