Mały gryzoń
Gryzienie u małych dzieci jest dość powszechnym zjawiskiem. "Ofiarami" maluchów mogą być wszyscy: mama, tata, ale też kolega, czy koleżanka z przedszkola. Często ugryzienia bywają bardzo bolesne. Rodzice najczęściej są zdezorientowani, zastanawiają się, dlaczego ich dziecko zachowuje się w tak nietypowy sposób. Tym bardziej, że ciągłe powtarzanie: "Tak nie wolno!" na niewiele się zdaje.
Gryzienie u małych dzieci jest dość powszechnym zjawiskiem. "Ofiarami" maluchów mogą być wszyscy: mama, tata, ale też kolega, czy koleżanka z przedszkola. Często ugryzienia bywają bardzo bolesne. Rodzice najczęściej są zdezorientowani, zastanawiają się, dlaczego ich dziecko zachowuje się w tak nietypowy sposób. Tym bardziej, że ciągłe powtarzanie: "Tak nie wolno!" na niewiele się zdaje.
Kiedy dziecko gryzie, takie zachowanie trudne jest do zaakceptowania zarówno przez otoczenie, jak i rodziców. Często karcą malucha, co odnosi odwrotne od zamierzonego skutki, bo stres może nasilić objawy. Przede wszystkim warto poszukać przyczyny postępoania dziecka; zadać sobie pytanie: dlaczego moje dziecko gryzie?
Bunt i badanie granic
Powodów może być kilka. Niemowlaki i bardzo małe dzieci nie znają jeszcze konsekwencji gryzienia. To jeden z elementów poznawania świata. Wkładają do ust wszystko, co trafi w ich rączki. Zdarza się, że jest to ramię mamy, czy palec starszego brata. Starsze dzieci w ten sposób wyrażają swoje niezadowolenie. Zdarza się też, że dziecko jest sfrustrowane i nie umie inaczej rozładować stresu. Gryzie, kiedy mama zabrania mu się bawić i mówi, że musi już iść spać, albo kiedy kolega zabiera mu zabawkę.
Zdarza się też w chwilach, kiedy dziecko jest podekscytowane i nie umie w inny sposób rozładować emocji. Poza tym maluchy nie znają jeszcze na tyle języka, żeby porozumieć się z otoczeniem. W ten sposób chcą zwrócić na siebie uwagę. Myślą sobie: "Mama i tata nie mają dla mnie czasu, ale jak kogoś ugryzę, to natychmiast poświęcą mi chwilę". I zazwyczaj cel osiągają.
Co zrobić z tym gryzieniem?
Kiedy dziecko gryzie podczas zabawy, zabierz go na bok i powiedz, że tak nie wolno postępować, bo to boli. Reaguj za każdym razem, kiedy ugryzie Ciebie albo inną osobę. Bądź przy tym spokojna, ale stanowcza. Maluchowi możesz dać specjalne gryzaczki. Starsze naucz inaczej, niż gryzieniem rozładować negatywne emocje.
Może wtedy uderzyć dłonią w poduszkę, albo iść na rower. Poproś dziecko, żeby powiedziało, co się stało, może się bowiem okazać, że ma ono problemy i w ten sposób stara się je odreagować. Okazuj mu miłość i zainteresowanie, niech czuje, że jesteś z nim. Wtedy nie będzie miało potrzeby zwracania na siebie uwagi agresywnym zachowaniem.
Bywa, że rodzice gryzą dziecko delikatnie, z czułością. Lepiej jednak inaczej okazywać uczucia, bo w ten sposób maluch nabiera przekonania, że takie zachowanie jest dozwolone, bo skoro mama tak robi, to i ja mogę. Warto też pamiętać, że gryzienie nie jest wynikiem złośliwości dziecka, ale najczęściej jego emocjonalnych problemów. Zmiana zachowania nie odbędzie się więc z godziny na godzinę, nie wystarczy jedno upomnienie.
Trzeba wielu rozmów z dzieckiem, poświęconej uwagi i cierpliwości. Jeśli mimo wysiłków nadal nie radzi sobie z emocjami, gryzie innych, poradź się specjalisty, psychologa, albo pedagoga szkolnego. Może się bowiem okazać, że to objaw poważniejszych problemów.