Nancy Reagan. Ulubiona pierwsza dama Ameryki

Spędzili ze sobą pół wieku, aż los odebrał jej ukochanego. Ona sama przez wiele lat zmagała się z chorobą. Jaka była Nancy Reagan?

- Co możesz powiedzieć o kimś, kto nadaje twojemu życiu sens? Co mówisz o kimś, kto zawsze ciebie wspiera i rozumie? O kimś, kto poświęca się, by twoje własne życie stawało się łatwiejsze? Mówisz, że kochasz tę osobę i ją cenisz. Sądzę, że w zbyt wielu małżeństwach ci, którzy siebie kochają, nie mówią sobie jednak wystarczająco często "dziękuję". Sądzę, że i ja nie mówiłem tego Nancy wystarczająco często. Dlatego - Nancy - pozwól, że powiem to dzisiaj. Dziękuję za wszystko, co robisz, za twoją miłość i za to, że jesteś po prostu sobą - mówił Ronald Reagan do swojej małżonki 15 sierpnia 1988 roku, gdy kończył sprawować urząd prezydenta.

Spędzili ze sobą pół wieku, aż los odebrał jej ukochanego. Ona sama przez wiele lat zmagała się z chorobą. Jaka była Nancy Reagan?

Urodziła się 6 czerwca 1921 roku w Nowym Jorku. Rodzice dali jej na imię Anne Frances Robbins, ale od zawsze wołano na nią Nancy. Mówi się, że od dziecka skazana była na sukces. Ojciec był majętnym sprzedawcą samochodów, matka aktorką, a chrzestna, Alla Nazimova - gwiazdą kina niemego.

Po rozwodzie rodziców została z matką. Ta przez lata jeździła po kraju w poszukiwaniu kolejnych ról. Taką samą przyszłość widziała dla córki. Na deskach teatrów. Kobieta wreszcie ponownie wyszła za mąż. Jej wybrankiem był Edward Davis, który adoptował małą Nancy. Wreszcie mogła oficjalnie zmienić swoje nazwisko. Już jako Nancy Davis ukończyła najpierw Latin School of Chicago, potem Smith College w Massachusetts.

Odnosiła mniejsze i większe sukcesy w przemyśle filmowym, ale jak stwierdziła po latach, jej największą ambicją było znalezienie dobrego męża.

Spotykała się z wieloma uznanymi aktorami. Na liście jej miłosnych podbojów znalazł się nawet Clark Gable. Z Ronaldem Reaganem poznała się przez przypadek. Lata 40. w Hollywood to czas nieustannego wyszukiwania komunistów w filmowym środowisku. Szpiegiem mógł być każdy. Tak się stało, że podejrzewano także Nancy. Trafiła na czarną listę, ale nie zamierzała tego ot tak zostawić. Postanowiła skontaktować się z szefem Gildii Aktorów, którym był w tamtym czasie właśnie Reagan.

Nancy zażądała, by ten usunął jej nazwisko z listy. Okazało się, że ktoś pomylił ją z inną aktorką. Musiała zrobić na nim ogromne wrażenie, bo zaproponował jej wspólną kolację. Para zaczęła się spotykać, co nie umknęło prasie. Trzy lata później Ronald oświadczył się Nancy w ich ulubionej knajpie w Beverly Hills. Ich ślub odbył się z daleka od mediów. To była cicha ceremonia w Los Angeles.

To było wyjątkowe małżeństwo. On mówił na nią "Mommy", ona na niego "Ronnie". Tuż po nieudanym zamachu na męża pisała: "nic nie może stać się mojemu Ronniemu. Moje życie byłoby skończone". Pisali do siebie listy. W jednym z nich Ronald, wtedy już prezydent, pisał: "Wszystko, co jest dla mnie ważne i co kocham, byłoby niczym, gdybym nie miał ciebie". Mówiło się, że kochają siebie bardziej niż własne dzieci. Mieli ich w sumie 5 ( troje pochodziło z pierwszego małżeństwa Ronalda). Nancy najczęściej spierała się z Patti, która wielokrotnie robiła wszystko, by przeciwstawić się rodzicom (m.in. napisała kilka książek krytykujących politykę ojca).

W czasie pierwszej kampanii prezydenckiej męża przyjęła tradycyjną rolę towarzyszki gubernatora. Była przekonana, że Ronald jest idealnym kandydatem na najwyższy urząd w państwie. Organizowała spotkania z obywatelami, doglądała pracowników męża, sprawdzała jego grafik. Starała się zrobić wszystko, by ocieplić wizerunek męża, którego oczerniał komitet Forda. Wtedy nie udało im się wygrać, więc spróbowali jeszcze raz w 1980 roku.

Nancy odegrała tym razem wyjątkowo ważną rolę. Podobno to dzięki niej został prezydentem. Miała wpływ na to, kogo zatrudniano do sztabu. Dzięki temu, że angażowała się w kampanię, Ronald czuł się bardziej pewny siebie. Tym razem ich wysiłki się opłaciły i już w 1981 roku Nancy mogła nazywać się pierwszą damą.

Wyróżniała się nienagannym stylem, który często porównywano do jej poprzedniczki, Jacqueline Kennedy. Projektanci uwielbiali szyć dla Nancy. Jej kosztowne kreacje często krytykowano w mediach, tak samo jak jej mocny charakter. Surowa Nancy nie raz naraziła się swoim pracownikom, ale potrafiła wstawić się za nimi, jeśli czuła taką potrzebę. Jednym z takich śmiałych ruchów była obrona pokojówki, którą oskarżono o przemyt amunicji do Paragwaju. Dziewczynę oczyszczono z zarzutów, a pierwsza dama pozwoliła jej wrócić do Białego Domu. Najważniejszym wydarzeniem w politycznym życiu Nancy była jednak wizyta Michaiła Gorbaczowa i jego żony Raisy w Stanach. Z najmniejszymi szczegółami zaplanowała przyjęcie powitalne, zatrudniając nawet skrzypka. George Shultz pisał później, że "słychać było jak kruszy się lód Zimnej Wojny".

W 1992 roku u jej męża zdiagnozowano chorobę Alzheimera. Przez następne 10 lat opiekowała się nim, brała też udział w kampaniach społecznych, które zwracały uwagę na potrzebę nowych badań nad tą chorobą. Ronald Reagan zmarł 5 czerwca 2004 roku. Nancy była z nim do samego końca.

Cztery lata później sama poważnie zachorowała. Zmarła 6 marca 2016 roku w swojej posiadłości w Bel Air na niewydolność serca.

"Jesteśmy wdzięczni za życie Nancy Reagan" - napisano na stronie Białego Domu. Z kolei Hillary Clinton napisała: "Siła charakteru Nancy jest legendarna, a w swoim wsparciu dla badań nad Alzheimerem była niestrudzona. Modlę się z jej rodzinę".