Równouprawnienie kobiet. Bez Mary Richardson emancypacja byłaby niemożliwa

Dokładnie 10 marca 1914 roku Mary Richardson raz na zawsze wpisała się na karty historii sufrażystek. Do tej pory uznawana jest za jedną z najbardziej barwnych oraz istotnych kobiet z ruchu emancypacyjnego, a wszystko przez jej aktywność i ciągłe zaangażowanie. Co takiego zrobiła Mary Richardson?

Choć Mary Richardson miała już na swoim koncie podpalenia, wybite szyby w oknach biur wysoko postawionych urzędników, to jednak najbardziej jest znana ze swojej akcji w Narodowej Galerii w Londynie. Dokładnie 10 marca 1914 roku Mary Richardson uzbrojona w siekierę przybyła do wspomnianej galerii, aby porąbać słynny obraz "Wenus z lustrem" Diego Velazqueza. Wybór dzieła nie był przypadkowy, ponieważ twórczość tego malarza od zawsze zbudzała w sufrażystkach pogardę. Wenus została przedstawiona w taki sposób, że na obrazie liczyło się jedynie jej nagie ciało – według krytyków miało to symbolizować pożądanie mężczyzn i ich przedmiotowe traktowanie kobiet. Jak wspomniała Mary Richardson:

„Próbowałam zniszczyć obraz najpiękniejszej kobiety w mitologii, jako protest przeciwko rządowi za zniszczenie pani Pankhurst, która jest najpiękniejszą postacią we współczesnej historii. Sprawiedliwość jest zarówno elementem piękna, jak i koloru oraz linii. Jeżeli ktokolwiek podniesie krzyk przeciwko moim akcjom, niech pamięta, że krzyk ten jest przejawem hipokryzji - zarówno w stosunku do pani Pankhurst, jak i innych, pięknych, żywych kobiet”.

Pani Pankhurst była aktywistką, która założyła w 1889 roku Ligę na Rzecz Praw Wyborczych dla Kobiet, natomiast w 1903 roku stworzyła Women's Social and Political Union. Była głosem, którego bało się użyć wiele kobiet. Emmeline Pankhurst razem ze swoimi córkami oraz kobietami zaangażowanymi w ruch emancypacyjny, często bywały brutalnie aresztowane oraz trzymane w więzieniach.

Jedną z walczących sufrażystek była Mary Richardson. Podobnie jak osoby zaangażowane w ruch emancypacyjny, domagała się prawa do decydowania o własnej cielesności i seksualności oraz o wszystkie podstawowe prawa obywatelskie. Mary Richardson zapisała się w historii jako kanadyjska aktywistka, która dokonywała czasami rzeczy niemożliwych. Dzięki działalności Richardson i feministek pierwszej fali, po raz pierwszy zaczęto słuchać głosu kobiet, które dotychczas nie miały praktycznie żadnych praw. Choć Richardson była wielokrotnie trzymana w więzieniu, a nawet skazana, nigdy nie zaprzestała walczyć o kobiety. W końcu radykalne decyzje wymagają radykalnych kroków, a bez pierwszej fali feminizmu nie byłoby kolejnych. Działania silnych kobiet przetarły szlaki kolejnym pokoleniom. Co prawda z każdą dekadą kroki feministek są mniej radykalne, to jednak wciąż zostają podjęte przez ciągłe poczucie niesprawiedliwości.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl