Basia Kurdej - Szatan: Życiowo pozytywna

Dzięki udziałowi w reklamie poznała i pokochała ją cała Polska. Skąd się wzięła, co do tej pory robiła, kiedy wydaje płytę i czy tego charakterystycznego śmiechu nauczyła się w szkole teatralnej?

Basia Kurdej – Szatan: Tak, ta nominacja to dla mnie ogromny zaszczyt. Tym bardziej, że zostałam nominowana wspólnie z Agnieszką Chylińską, którą od wielu lat podziwiam. Ubiegły rok był dla mnie o tyle łaskawy, że miałam okazję pojawić się i zaistnieć w mediach.

Dla mnie ten rok był przełomowy, jeśli chodzi o media i telewizję. Natomiast jeśli chodzi o pracę, to nie do końca. Pracuję jako aktorka od ładnych paru lat i jakoś sobie radzę. Faktycznie, pewnie dzięki temu, że to zamieszanie w mediach było tak duże, otrzymałam propozycję zagrania w serialu „M jak Miłość”.

To będzie pierwsza tak duża rola serialowa. Wcześniej pojawiałam się w serialach, ale były to głównie epizody. Natomiast ja od lat jestem związana z teatrem i tam gram dosyć dużo, więc praca w serialu to dla mnie nowe wyzwanie.

W serialu wszystko trwa długo. Dosyć długo kręci się jedno ujęcie, które później na ekranie oglądamy kilka sekund. Później jest przerwa, na makijaż, na przebranie i nagrywamy kolejną scenę. Po czym znów następuje przerwa..., i tak w kółko. W serialu proces pracy jest zdecydowanie dłuższy, niż w teatrze. Poza tym, ja lubię adrenalinę, a teatr mi jej dostarcza. Dodatkowo publiczność mnie nakręca. Odpowiadając na twoje pytanie, gdybym już musiała się określić, to wybrałabym teatr.

Tak, ja śpiewam cały czas. Czy nagram płytę? Na to pytanie dziś ci nie odpowiem, bo to pokaże czas. Śpiewam w Teatrze Roma, np. w "Deszczowej Piosence" i w "Ale musicale", więc wszystkich chętnych do posłuchania mnie, zapraszam właśnie tam.

No właśnie (śmiech). Pamiętam, jak od małego podglądałam próby przed festiwalem, zbierałam autografy od występujących tam artystów. Uwielbiam Festiwal Opolski, gdy przez ostatnie dwa lata z rzędu nie mogłam w nim uczestniczyć, byłam niepocieszona. Czułam, że czegoś mi brak, bo oglądanie festiwalu w telewizji nie oddaje magii i atmosfery tego miejsca.

Chyba nadal wybrałabym Opole. Z tych wszystkich miast, które wymieniłeś mam największy sentyment właśnie do niego. Tam się wychowałam i spędziłam większą część swojego życia. Mam tam rodzinę, przyjaciół, swoje miejsca. Mogę powiedzieć, że kocham to miasto. Ale również bardzo lubię Gdynię, bo tam też chwilę mieszkałam i mam tam siostrę. Mam sentyment do Krakowa, bo to miasto przypomina mi czasy studenckie. Do Warszawy nie mam sentymentu, bo w niej mieszkam aktualnie, ale ją sobie oswoiłam.

Najbardziej odpowiadałoby mi takie miejsce, gdzie byłoby ciepło, świeciło słońce i była piaszczysta plaża. A z drugiej strony, żeby również były góry i dobre warunki do jazdy na nartach (śmiech). To raczej niemożliwe, więc na razie zostaję w Warszawie!

Jeśli tylko mam taką możliwość, to podróżuję. Uwielbiam podróże i za każdym razem, gdy wyjeżdżam, staram się odwiedzać nowe miejsca, bo niewiele jeszcze widziałam. W najbliższej przyszłości chciałabym zobaczyć Hiszpanię, planuję też wyjazd do Kanady, zwłaszcza, że mam tam rodzinę i bardzo chciałabym tam pojechać.

Oprócz serialu „M jak Miłość”, można mnie zobaczyć w Teatrze Roma w musicalu „Deszczowa Piosenka” - gramy tylko do końca marca, więc zachęcam i zapraszam. Również gramy tam cały czas „Ale Musicale”, z którymi będziemy jeździć po różnych miastach Polski. Z Teatrem Gudejko podróżujemy ze sztuką "Old love". 8 marca w Teatrze 6 Piętro, odbył się premierowy spektakl „Bromba w sieci” z moim udziałem. W tym samym teatrze można mnie też zobaczyć w sztuce "Zagraj to jeszcze raz, Sam".

Czerpię energię z nieba, ze słońca… (śmiech). Wiesz, tak chyba zostałam wychowana i za to dziękuję swoim rodzicom.

Można się uczyć, miałam takie zajęcia w czasie studiów, ale chyba w moim przypadku jest to wrodzone (śmiech).

Zorganizowany, kulturalny, opiekuńczy, z poczuciem humoru i zdecydowany.

Rozmawiał: Łukasz Kędzior/eksmagazyn.pl

* Vi­vien­ne We­stwo­od: nie myję się czę­sto, bo oszczę­dzam wodę*

* Emigracja, anoreksja i wolność, czyli życie na zesłaniu Dagmary Domińczyk*

* „Promujemy samoakceptację”. Polskie modelki plus size o swojej pracy*

Płaski brzuch w 3 tygodnie