Czy można zerwać z kimś przez gust muzyczny?
Nie męcząca teściowa, nie niedopasowanie seksualne, nie pracoholizm lub egoizm jednej ze stron, ale zły gust muzyczny jest jedną z najczęstszych przyczyn rozstania. W magazynie „Psychology of Music” opublikowano ostatnio kontrowersyjne wyniki badań.
Nie męcząca teściowa, nie niedopasowanie seksualne, nie pracoholizm lub egoizm jednej ze stron, ale zły gust muzyczny jest jedną z najczęstszych przyczyn rozstania. W magazynie „Psychology of Music” opublikowano ostatnio kontrowersyjne wyniki badań. Okazuje się, że muzyka nie tylko łagodzi obyczaje, ale może być impulsem do rzucenia partnera.
„Myślałem, że jej się zmieni po ślubie. Kto jeszcze słucha Rubika i rzeczywiście przy nim klaszcze?”, zastanawia się daro_600 na forum internetowym zrzeszającym niezadowolonych małżonków. Daro znajduje dużo sprzymierzeńców, którzy łączą się z nim w bólu. Anty-fani Piotra Rubika zakrzykują tych, którzy argumentują, że przecież można zatkać sobie uszy, ewentualnie wyjść z domu. Przecież liczą się inne sprawy, jak wierność, uczciwość małżeńska i intymne dopasowanie. Okazuje się, że forumowicze odkryli to samo, co brytyjscy naukowcy. Mianowicie, że z gustem muzycznym łączą się inne cechy, a te wpływają znacząco na jakość związku.
Z analiz Petera Rentfrowa i Samuela Goslinga wynika, że amatorzy muzyki pop cenią sobie wygodę i bezpieczeństwo. Fani jazzu i bluesa są liberalni i bardziej otwarci na eksperymenty, a muzyka country i folk łączy się z konserwatyzmem. Trudniejsza sprawa jest z heavy metalem i muzyką klasyczną: tu wszystko determinuje płeć. Okazuje się, że o ile panie są w stanie zafascynować się fanem ciężkiego uderzenia, tak panowie (nawet słuchający podobnej muzyki) przyznają, że kobiety w skórach i ćwiekach przerażają ich. Z kolei mężczyźni zainteresowaliby się dziewczyną kochającą Bacha i Mozarta, ale już ankietowane panie zaznaczały, że wydaje im się to lekko niemęskie.
Naukowcy tłumaczą: kiedy jesteśmy bardzo młodzi, muzyka jest czymś w rodzaju plakietki informującej otoczenie, kim jesteśmy i z kim przystajemy. Gust muzyczny określa w pewien sposób naszą osobowość i kształtuje ją. Styl, który wyrobił się w młodości, jest modyfikowany przez lata, ale jego esencja zostaje głęboko w nas. Dlatego fan heavy metalu nawet w dużej grupie ludzi znajdzie swojego pobratymca, a amatorowi rytmów disco ciężko będzie zakochać się w wyznawczyni gotyckiego rocka.
Wyniki badań, opublikowane w „Psychology of Music”, opisał brytyjski „Daily Mail”. Redakcja portalu zapytała swoich czytelników, czy rzeczywiście muzyka jest tak ważna w życiu i czy zły gust muzyczny może być przyczyną zerwania. Okazało się, że internauci mają swoje zdanie na ten temat. Duża część zripostowała, że nie ma czegoś takiego jak zły gust muzyczny, może być tylko odmienny gust. Niektórzy twierdzili, że bez sensu przyznawać naukowcom granty finansowe na przeprowadzanie badań, które mają potwierdzić coś, o czym wiadomo od zawsze.
Mniej radykalni okazali się internauci komentujący artykuł na portalu howaboutwe.com. Tam również przytoczono wyniki badań i zadano użytkownikom pytanie odnośnie muzycznych upodobań w związku. Tym razem 67% ankietowanych przyznało, że relacja, w której partnerzy preferują skrajnie różne style muzyczne, to związek „podwyższonego ryzyka”.
W kultowym filmie „High Fidelity” (polski tytuł „Przeboje i podboje”), opartym na książce Nicka Hornby’ego, główny bohater jest właścicielem małego sklepu z płytami i klasyfikuje ludzi według tego, jakiej muzyki słuchają. Zdarza mu się wyprosić klienta szukającego płyty Stevie Wondera. Przyznaje jednak, że nie ma nic gorszego niż gust byle jaki, a najgorsze, co może się zdarzyć na randce, to dziewczyna, która mówi „słucham każdej muzyki, wszystkiego po trochu”. Wyniki badań wynikami, ale liczy się charakter, nawet jeśli obejmuje on miłość do taktów stworzonych przez Piotra Rubika.
(alp/sr)
