Czym jest mandala i jak ją zrobić?
Mandala - co to jest, jak ją zrobić, by nam służyła
Potrzebujesz uzdrowić swoje życie, wprowadzić zmiany lub chcesz wsparcia na przykład przy rzuceniu palenia? Dobrym sposobem jest stworzenie własnej mandali. Dowiedz się jak ją zrobić.
Potrzebujesz uzdrowić swoje życie, wprowadzić zmiany lub chcesz wsparcia na przykład przy rzuceniu palenia? Dobrym sposobem jest stworzenie własnej mandali. Dowiedz się jak ją zrobić.
Po co nam mandala?
Czasami czujemy, że w naszym życiu nadchodzi moment na zmiany. Wtedy chcielibyśmy, żeby cały wszechświat nam pomógł. Szukamy wsparcia nie tylko wśród ludzi, przyjaciół, profesjonalistów, ale mamy też wewnętrzną potrzebę naszych własnych rytuałów, które nas wspomogą. I właśnie mandala jest takim narzędziem, które może nam pomóc. Tworzenie mandali to chwila zagłębienia się w siebie samą, w swoje serce. Mało kto wie, że mandala to nie tyko rysunki. Może przybierać nawet formę tańca. Najważniejsze jest to, iż przy tworzeniu mandali zawężamy pole widzenia. Odchodzą zbędne myśli, które cały czas zaśmiecają nasz umysł. Zostajesz tylko ty, a nawet twoje „ja” w pewnym momencie może się rozpuścić i doznasz absolutnego spokoju. Mandali tak naprawdę możesz użyć do wszystkiego. Są mandale uzdrawiające, jak i oczyszczające, może być mandala przebaczenia, niewinności, mocy umysłu, spokoju, miłości, dostatku, harmonii, mądrości, radości.
Pochodzenie magicznego koła
Samo słowo mandala pochodzi z sanskrytu i oznacza okrąg, koło, łuk. Pierwsze doniesienia o mandali pochodzą z Indii. Do Tybetu dotarła na przykład w VIII w. i stała się sposobem na medytację. Mandalę taką tworzy się wtedy i niszczy, co ma symbolizować życie i śmierć, tworzenie i burzenie, przemijalność każdej rzeczy. Mnisi buddyjscy tworzą mandale ją piasku. I choć zajmuje im to wiele godzin, mozół ich misternej pracy przemija z pierwszym podmuchem wiatru. Również Indianie Navajo tworzą mandale z piasku. Co ciekawe pierwsze mandale znajduje się już w paleolicie, były używane również w starożytnym Egipcie, Babilonie, a nawet na Jawie.
Z czego składa się mandala?
Mandala buddyjska różni się też nieco od mandali tradycyjnie pojmowanej kołowej, gdyż składa się z koła i kwadratu. Koło symbolizuje przemijalność, powtarzalność, cykliczność, ale i kosmos, transcendencję, zewnętrzność. Natomiast kwadrat jest symbolem wewnętrzności, ale i człowieka czy Ziemi. Najważniejsze jednak przy tworzeniu mandali, bez względu jakiej formy użyjemy, czy koła i kwadratu, jest harmonijność. To na niej opiera się istota, jak i moc. Mandala posiada również środek, który symbolizuje centrum, Boga, jak i jest to punkt styczny, z którego wszystko wychodzi, jak i powraca. Jest symbolem początku i końca. W środku może być na przykład misterny kwiat lotosu, jak i kropka, ale i możemy „wpisać” kształt człowieka, jeśli odczujemy taką potrzebę przy tworzeniu.
Techniki robienia mandali
Mnisi buddyjscy tworzą mandalę z piasku, ale zazwyczaj mandalę się maluje farbami lub rysuje. Można też użyć elementów wycinanych. Tak naprawdę możemy użyć wszystkiego do jej stworzenia. Raz wystarczy parę kolorowych kredek i kartka, innym razem możemy mieć ochotę na użycie farb olejnych lub np. makaronu i zrobić wyklejankę.
Zanim zaczniesz tworzyć mandalę
Zanim zaczniesz tworzyć mandalę wprowadź się w odpowiedni medytacyjny nastrój, który pozwoli ci zagłębić się w siebie samą. Przed rozpoczęciem zapal kadzidełka, bądź kominek z ulubionym zapachem aromatycznym. Przygotuj wcześniej wszystkie potrzebne materiały i przyrządy, żeby nie odchodzić i nie szukać w pośpiechu od stanowiska pracy. Wyłącz telefon i znajdź czas tylko i wyłącznie dla siebie, tak aby ci nikt nie przeszkadzał.
Mandalę tworzysz w konkretnym celu. Na przykład wiesz, że chcesz, by mandala pomogła ci się uporać z łakomstwem, które prowadzi cię do otyłości. Masz już dosyć i chcesz pozytywnie rozwiązać ten problem. Są dwa sposoby. Jeden może być taki, że tworzysz wcześniej projekt mandali i później go tylko wypełniasz. Drugi sposób to taki, że spontanicznie pozwalasz wypływać z ciebie kolorom i kształtom. Ręka tylko wędruje w rytm wewnętrznego głosu.
