Dalmatyńczyk - pies w łatki

Jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych psich ras. Stała się wyjątkowo popularna dzięki znanej bajce Disneya "101 dalmatyńczyków".

Pochodzenie tej rasy nie jest do końca wyjaśnione, Według niektórych kynologów psy te pochodzą z Egiptu (niektóre starożytne malowidła, figurki, płaskorzeźby i freski przedstawiają białe psy z czarnymi plamkami)– o podobnych zwierzętach wspominał grecki historyk Ksenofont. Inni badacze powołują się na Arystotelesa który wspominał o żyjących w Indiach psach myśliwskich zbliżonych do dalmatyńczyków. Inna wersja mówi że dalmatyńczyki trafiły do Europy razem z wędrującymi cyganami. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna w 1966 uznała za ojczyznę tych psów ówczesną Jugosławię, a dokładnie Dalmację – obecnie teren należący do Chorwacji.

W Europie były popularne od XVII wieku a szczególnie w Anglii wśród tamtejszych wyższych sfer. Piękne, pełne gracji psy są obecne na obrazach przedstawiających sceny myśliwskie. Dalmatyńczyki często towarzyszyły konnym zaprzęgom.

Dalmatyńczyki spełniały różne funkcje nie tylko psów do towarzystwa dla bogatej arystokracji, ale także pełniły rolę psów myśliwskich, bojowych (Prawdopodobnie Turcy używali ich jako psów bojowych w bitwie pod Wiedniem) i obronnych. W czasie II wojny światowej przenosiły meldunki w armii brytyjskiej. Podczas trzęsienia ziemi w Meksyku w 1985 roku gdy zawiodły urządzenia techniczne ratowały ludzi zawalonych pod gruzami. Pies w łatki

Są to psy średniej wielkości, w kłębie mierzą do 60 cm, ważą do 30 kg. Ubarwienie zwierzęcia jest białe, z okrągłymi cętkami koloru czarnego lub brązowego. Niektóre mają bardzo wiele łatek. Szczenięta rodzą się całe białe, plamki pojawiają się u nich po dwóch tygodniach. Nos psów w czarne cętki jest czarny, w brązowe czekoladowy.

Dalmatyńczyk odnosi się z naturalną rezerwą do obcych ludzi, chociaż ma łagodne usposobienie. Bardzo przywiązuje się do właściciela i jego rodziny, lubi dzieci. Wymaga stałej obecności człowieka. Lubi znajdować się w centrum zainteresowania, chętnie się bawi. Pozostawiony sam w domu może poniszczyć sprzęty. Pies tej rasy w razie zagrożenia charakteryzuje się brakiem lęku i podejmuje walkę z silniejszym przeciwnikiem.

Należy je czesać szczotką z miękkiego włosia pięć razy w tygodniu przez 25 minut. Od ósmego miesiąca życia zwierze można kąpać. Po kąpieli powinno się wyczyścić psu uszy, ponieważ dalmatyńczyk ma skłonności do zapadania na stany zapalne przewodów słuchowych.

Ponadto raz lub dwa razy w tygodniu zwierzakowi powinno się umyć zęby. Do czyszczenia najlepiej używać pasty zawierającej kredę. Jeśli pies ma kamień nazębny to zaniedbanie higieny może doprowadzić nawet do przedwczesnego wypadania zębów.

Dalmatyńczyk jest podatny na uczulenia, choruje też na kamicę moczanową, młodzieńczą nefropatie, cisawice, skręt żołądka.. Wśród psów tej rasy często występuje wrodzona głuchota.

Jest to odpowiedni pies dla osób aktywnych lubiących długie spacery. Jest to silne lubiące ruch zwierzę. Nie nadaje się dla ludzi mało ruchliwych. Prawdopodobnie nie będzie się dobrze czuł w bloku. Najlepiej mu będzie w domu z wybiegiem.