Jak się oświadczamy?

Jeszcze nasi dziadkowie przeżywali chwilę niepewności, czy zostaną zaakceptowani przez rodzinę ich ukochanej. Mogli zostać poczęstowani czarną polewką - zupą z kaczej krwi. Podana kawalerowi starającemu się o rękę dziewczyny, oznaczała brak zgody na poślubienie ukochanej. Dzisiaj oświadczyny już nie są romantyczną ceremonią, ale zazwyczaj ograniczają się do poinformowania rodziców o tym, że młodzi zamierzają się pobrać.

Pamiętacie to: "Soplicy Horeszkowie odmówili dziewkę!/ Że mnie, Jackowi, czarną podano polewkę! " - pisze Adam Mickiewicz w "Panu Tadeuszu". Czarna polewka to zupa z kaczej krwi. Podana kawalerowi starającemu się o rękę dziewczyny, oznaczała brak zgody na poślubienie ukochanej. Mogło się tak stać z dwóch powodów: jeśli młodzieniec nie spodobał się pannie albo jej rodzicom.

Jacek Soplica i Ewa Horeszkówna kochali się, ale jako ubogi szlachcic został odtrącony przez jej ojca magnata. Odmowa stała się początkiem tragedii młodych. Ewa Horeszkówna wyszła za mąż za niekochanego bogatego kasztelanica, a Jacek Soplica przywdział habit mnicha.

Dzisiaj gdyby nie „Pan Tadeusz” w kanonie lektur obowiązkowych, już nikt by zapewne nie wiedział, czym jest czarna polewka. Przyszli nowożeńcy rzadko przeżywają chwile niepewności związane z oświadczynami. Mało która para uzależnia swój ślub od akceptacji partnera przez rodziców. Teraz młodzi ludzie mogą sobie pozwolić, żeby walczyć o swoją miłość, bo są coraz bardziej niezależni.

Niektórzy pracę zaczynają już na studiach, a co za tym idzie brak posagu nie wpływa na ich przyszłość i w mniejszym stopniu liczą się z opinią rodziny na temat swojego narzeczonego czy narzeczonej. Nie warto jednak ignorować rodziców naszego partnera. O ile prawdą jest, że nie pobieramy się z teściową czy teściem, to jednak należy zadbać o dobre relacje z nimi.

A oświadczyny, nawet jeśli organizowane tylko dla podtrzymania tradycji, będą dowodem na to, że młodzi mają szacunek do rodziców. Nawet jeśli mieli oni wątpliwości, czy ich córka właściwie wybrała swojego życiowego partnera, takim ukłonem w ich stronę z pewnością zyska on na sympatii.

Oświadczyny zawsze odbywają się w domu przyszłej panny młodej. Dziewczyna powinna uprzedzić swoich rodziców o tym fakcie, a oni ustalić termin i przygotować uroczysty obiad czy kolację. W żadnym wypadku nie można oświadczać się z zaskoczenia, kiedy nieświadoma niczego przyszła teściowa otwiera drzwi w wałkach na głowie, a teść właśnie został wyrwany z popołudniowej drzemki. Kandydat do ręki powinien zjawić się w domu dziewczyny odświętnie ubrany; dżinsy i rozciągnięty sweter nich lepiej odłoży na inne okazje. Pod żadnym pozorem nie może zapomnieć o kwiatach dla teściowej.

Nawet jeśli chcesz ceremonię mieć jak najszybciej za sobą, to nie wypada w błagalnym geście padać na kolana już w progu domu przyszłego teścia. Nie ma też sensu zwlekać z tym cały wieczór, kiedy wszyscy zaczną się zastanawiać, czy się przypadkiem się nie rozmyśliłeś. Najlepiej będzie jeśli spokojnie przywitasz się z domownikami, usiądziesz i zamienisz z nimi kilka słów, potem poprosisz ich o rękę córki.

Nie musisz klękać przed nią albo wstawać, wystarczy jeśli powiesz, że chcecie się pobrać i wysłuchasz ich opinii na ten temat. Tutaj nie ma formułek do nauczenia się na pamięć, warto zadbać, żeby oświadczyny zabrzmiały uroczyście, ale też szczerze. W trakcie spotkania, zakładając, że oświadczyny zostaną przyjęte, powinno się w przybliżeniu podać termin ślubu. Kiedyś oświadczyny były wstępem do zaręczyn, dzisiaj często łączy się te ceremonie.

Jeśli podczas oświadczyn - zaręczyn w domu dziewczyny, nie byli obecni rodzice chłopaka, powinien on przedstawić im przyszłą żonę, a jeśli się znają - poinformować ich o decyzji, np. podczas uroczystego obiadu. Jeśli oświadczyny połączyliście z zaręczynami, to na uroczystość można też zaprosić rodziców chłopaka. Wtedy ważnym momentem wieczoru będzie nie tylko prośba ojca, a dziś raczej rodziców o rękę ich ukochanej, ale też wręczenie pierścionka zaręczynowego swojej narzeczonej.

Nie każdego stać na brylanty, wystarczy jeśli będzie gustowny. Jeśli myślisz, że zwyczajnie nie znasz się na biżuterii, to o pomoc poproś jej siostrę, albo przyjaciółkę. To będzie pamiątka na całe życie. Jeśli wybranka powie „tak”, to mężczyzna powinien włożyć pierścionek na czwarty palec lewej ręki. Na taką uroczystość można też zaprosić przyjaciół. Częściej jednak praktykowane są zaręczyny dla rodziny i ewentualnie prywatka dla znajomych.

Tekst: Monika Doroszkiewicz