Blisko ludziJoanna Racewicz wraca do pierwszych świąt bez męża. "Mój świat mieścił się wtedy na ramieniu"

Joanna Racewicz wraca do pierwszych świąt bez męża. "Mój świat mieścił się wtedy na ramieniu"

Joanna Racewicz wspomina Boże Narodzenie 2010 r. Osiem miesięcy wcześniej straciła męża w katastrofie smoleńskiej. To była jej druga sesja zdjęciowa, ale pierwsza, świąteczna z synem. "Wtedy obydwoje byliśmy daleko – od świata, ludzi, życia" – pisze dziennikarka.

Joanna Racewicz wraca do pierwszych świąt bez męża. "Mój świat mieścił się wtedy na ramieniu"
Źródło zdjęć: © East News
Karolina Błaszkiewicz

20.12.2019 21:14

W 2010 r. Joanna Racewicz znalazła się na okładce "Vivy" tuż przed świętami. Pozowała do niej z synem. "Żebyście znaleźli w sobie siłę na każdy dzień" – brzmiał jej przekaz. Racewicz, wówczas 37-letnia, była w głębokiej żałobie po tragicznej śmierci męża, Pawła Janeczka, pod Smoleńskiem. Dziennikarka została sama z 2-letnim dzieckiem. Dzisiaj wraca do tamtej okładki i emocji, jakie jej wtedy towarzyszyły.

Joanna Racewicz – święta 2010 r.

"Boże Narodzenia 2010. Mój cały świat mieścił się wtedy na ramieniu.. mały, kruchy, choć nad wiek dojrzały… Miał ledwie dwa lata i już wiedział, że są na świecie rzeczy nieodwracalne i ostateczne. Już czuł, że puste miejsce przy stole będzie znaczyć w jego domu więcej, niż znaczy symbol…" – pisze Racewicz. Przyznaje, że syn był i jest dla niej wszystkim. "Wtedy obydwoje byliśmy daleko – od świata, ludzi, życia... Bombardowani śledztwem, pytaniami i polityką" – czytamy.

Rzeczywiście, to było zaledwie kilka miesięcy po katastrofie. W centrum zainteresowania byli bliscy ofiar, czy tego chcieli, czy nie. Racewicz życzyła wtedy siły osobom w podobnej sytuacji. "Dziś ktoś mi o tym przypomniał i spytał – czy powtórzysz to samo teraz, dziewięć lat później?" – relacjonuje. Odpowiedź jest jedna: "Tak".

Na koniec dziennikarka chce jeszcze coś przekazać. "Żebyście nie przestawali wierzyć, że jesteśmy tym, co przeżywamy, że przeżywamy to, co kreują nasze myśli, że można zdjąć każdy pancerz i dać sobie zgodę na życie..." – apeluje. "Że można czekać na Boga, który w małej, bezbronnej istocie wyśle na ziemię miłość, która nie ma granic. Przebaczenie, wobec którego gniew pada na kolana. Spokój, który pozwala powietrzu wypełnić wreszcie płuca i zapomnieć o strachu. Wiary, nadziei i miłości" – życzy z całego serca Racewicz. I trudno przejść obok jej słów obojętnie.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Wybrane dla Ciebie
Komentarze (7)