Kiedy dziecko obgryza paznokcie

Często rodzicom wydaje się, że dziecko jest niegrzeczne, bo nie słucha, że nie wolno obgryzać paznokci. Karcenie może pogorszyć sytuację, bowiem obgryzanie paznokci jest objawem problemów emocjonalnych i nerwicy. Potrzebuje ono wsparcia. Wielu rodziców jest przekonanych, że skoro jedynym zajęciem dziecka jest nauka i zabawa, to nie mają powodów do niepokoju, dopiero dorośli stają przed "poważnymi" problemami.

Lekceważą dylematy maluchów uznając je za mało ważne. Tymczasem to, co z perspektywy dorosłego jest błahostką, dla dziecka może być prawdziwym dramatem. Maluchy problemy znoszą znacznie gorzej niż dorośli, bowiem nie potrafią jeszcze ich nazwać i nie wiedzą, jak sobie z nimi radzić. Powstające napięcie rozładowują m.in. obgryzaniem paznokci.

To przynosi im ulgę. Najczęściej z onychofagii (gr. onycho – paznokieć, phagia – jeść) wyrasta się, chociaż nawykowe obgryzanie paznokci występuje też u niewielkiej części dorosłych. Ta przypadłość może jednak zostawić niekorzystne dla zdrowia skutki: bywa przyczyną wad zgryzu i zdeformowanych paznokci. Wkładanie brudnych rąk do buzi może skutkować infekcją wirusową i grzybiczną, zakażeniem owsikami, zapaleniem dziąseł, a nawet zatruciem pokarmowym.

Ciągłe upominanie dziecka, żeby nie obgryzało paznokci, to najgorsze z rozwiązań, bowiem dokładamy tylko dodatkowy stres. Warto natomiast zastanowić się, gdzie leży powód napięć emocjonalnych naszej pociechy. Najczęściej są to zmiany w życiu malucha, takie jak pójście do szkoły, czy też zmiana szkoły, kiedy traci swoich przyjaciół i od nowa musi przejść okres adaptacji. Niełatwym doświadczeniem może okazać się pojawienie się na świecie rodzeństwa.

Wtedy bowiem starsze dziecko, które dotychczas było w centrum zainteresowania, może czuć się opuszczone. Każde dziecko przeżywa też rozstanie rodziców, śmierć bliskiej osoby. Innym powodem może być przeprowadzka. Paznokcie obgryzają też dzieci nadpobudliwe i nieśmiałe. Może się wydawać, że żadna rewolucja w życiu dziecka się nie dzieje, a mimo to maluch się kaleczy. Warto przyjrzeć się też metodom wychowawczym.

POLECAMY: * Co mówią o Tobie paznokcie? *

Rodzice często za dużo wymagają od dziecka argumentując, że to dla jego dobra: żeby zdał do najlepszego liceum, a potem na dobry kierunek studiów. Tylko, że ono nie zawsze jest w stanie podołać wymaganiom rodziców, co staje się powodem stresu malucha. Rzadziej obgryzanie paznokci jest naśladowaniem rówieśników.

Nie kieruj całej swojej uwagi na ten problem. Nie biegnij do dziecka za każdym razem, jak tylko zamierza włożyć palce do buzi. Dzieci walczą o uwagę dorosłych i mogą to potraktować jak dobry sposób na zaabsorbowanie ich sobą.

Nie krzycz na dziecko i nie karz za obgryzanie paznokci. Nie pogłębiaj stresu malucha. Nie krytykuj nieustannie dziecka i nie wprowadzaj rygoru. One potrzebują akceptacji i zrozumienia. To buduje ich poczucie wartości. Staraj się jak najczęściej rozmawiać ze swoją pociechą. Naucz dziecko nazywać emocje, które odczuwa. Niech wie, że ma w Tobie oparcie.

Znajdź przyczynę kłopotów dziecka i pomóż mu je rozwiązać. Może za mało uwagi mu poświęcasz, albo maluch ma problemy w szkole, które trzeba pomóc mu rozwiązać, a ostatecznie zmienić placówkę. Obserwuj, w jakich sytuacjach dziecko obgryza paznokcie. Jeżeli podczas nauki, pomóż zrozumieć mu trudny materiał. A może oglądając telewizję, powiedz mu wtedy, że to tylko bajka i na pewno dobrze się skończy.

Pomóż dziecku radzić sobie ze stresem. Na stres dobrze robi uprawianie sportów. Zapisz malucha na zajęcia, koniecznie jednak na takie, które polubi i będzie chodził na nie z przyjemnością. Starszemu pokaż, że dobrze działa spokojna muzyka. Powiedz, że kiedy jest bardzo zły, może uderzyć pięścią w poduszkę, ale nigdy brata, czy siostrę. Możesz też kupić zabawki antystresowe, które zajmą rączki, np. takie wypełnione ziarenkami, z plastycznej masy albo elastyczne miękkie piłeczki, które można ugniatać i rzucać nimi.

Odwróć uwagę dziecka. Kiedy wkłada palce do buzi, delikatnie mu je wyjmij. Nie pouczaj, to na niewiele się zda. Raczej odwróć uwagę dziecka od obgryzania paznokci, zainteresuj je zabawą, razem poczytajcie książeczkę, porysujcie, czy polepcie z plasteliny.

Zwróć się po pomoc do specjalisty. Psycholog jest w stanie dotrzeć do źródła dziecięcych problemów i wie, jak im pomóc. Szczególnie, jeśli widzisz, że problem jest duży, a dziecko pomimo starań rodziców nadal ogryza paznokcie. Nagradzaj dobre zachowanie. Jeśli uda się opanować nawyk, koniecznie je pochwal. Powiedz, jak bardzo się cieszysz, że jest taki dzielny i jakie ładne ma teraz paznokcie.

POLECAMY: * Co mówią o Tobie paznokcie? *