Kung fu - historia, filozofia i style walki
Kung fu to pojęcie, które odnosi się do chińskich sztuk walki. Styl walki kung fu dzieli się na wiele szkół, w których trenuje się nie tylko ciało, ale również umysł i ducha. Co warto wiedzieć o kung fu? Jaka filozofia przyświeca osobom trenującym kung fu? Jakie style walki są popularne w kung fu?
Czym jest kung fu?
Z języka chińskiego kung fu oznacza osiągnięcie wysokiego poziomu w jakiejś dziedzinie. Zbiorowym określeniem wszystkich chińskich sztuk walki jest wushu. Mass-media doprowadziły do pewnego zniekształcenia w rozumieniu pojęcia kung fu i obecnie właśnie to słowo oznacza chińskie sztuki walki.
Charakterystyczną cechą chińskich sztuk walki jest mnogość technik walki z bronią białą oraz broni przy wykorzystaniu kopnięć, ciosów, dźwigni, rzutów i podcięć. Wojownik kung fu to nie tylko osoba, która potrafi walczyć, to także ktoś, kto posiada szeroką wiedzę oraz bogate życie wewnętrzne.
Kung fu zostało spopularyzowane w latach 70. ubiegłego stulecia w USA, dzięki takim filmom jak “Droga Smoka”, "Wejście Smoka" czy “Wściekłe pięści”. Niewątpliwą gwiazdą tych filmów był Bruce Lee, amerykański aktor i mistrz chińskich sztuk walki.
Historia powstania sztuki kung fu
Chińskie kung fu jest jest jednym z najstarszych i najbardziej znanych elementów azjatyckiego dziedzictwa kulturowego. Początkowo techniki walki służyły do obrony przed dzikimi zwierzętami i zdobywania pożywienia. Z biegiem lat natomiast znaczenie zdobywały techniki obrony przed drugim człowiekiem.
Wiedza o anatomii człowieka, władaniu bronią czy taktykach walki stały się podstawą ukształtowania współcześnie znanych nam stylów walki. Wiedza i doświadczenie mistrzów sztuk walki były wykorzystywane przez władców w celach politycznych.
Przez długie lata mistrzowie byli bezkonkurencyjni. Dopiero później zaczęto dostrzegać potencjał w zarządzaniu całą armią wojowników. Wyszkolenie pojedynczego wojownika stało się sprawą drugorzędną. Takie nastawienie elit rządzących niemal doprowadziło do zaniku chińskich sztuk walki.
Główne ośrodki rozwoju chińskich sztuk walki
Chińskie sztuki walki rozwijały się w różnych ośrodkach, wśród najważniejszych wymienia się Klasztor Shaolin, Klasztor Wudang oraz ośrodek Emei w prowincji Sichuan.
- Klasztor Shaolin - założony przez cesarza Su Wen dla mistrza Bhadry. Mistrz szkolił w praktyce Buddy, dlatego nazwał klasztor Młodym Lasem (Shaolin Si). Shaolin od wieków określane jest jako symbol kung fu. Było to miejsce wymiany doświadczeń, które stało się akademią treningową. W XVI wieku w Shaolin rozwinięto 172 techniki kung fu.
- Klasztor Wudang - to taoistyczny klasztor, w którym powstały trzy style: Hsing I, Bagua Zhang oraz Tai Chi Chuan. Mistrz klasztoru stworzył system walki oparty na zasadach filozoficzno-etycznych taoizmu.
- Ośrodek Emei w prowincji Sichuan - sztuki walki z Emei to połączenie elementów buddyjskich i taoistycznych. W walce preferowane są techniki ręczne, przechwyty, dźwignie oraz walka na krótkim dystansie.
Filozofia kung fu
Słowo kung fu składa się z dwóch znaków Gong i Fu. Gong (kung) oznacza osiągnięcie, dorobek. Natomiast znak Fu oznacza człowieka. Oba połączone znaki w filozofii chińskiej mają dużo głębsze znaczenie. W dużym skrócie i uproszczeniu kung fu możemy określać jako kulturę człowieka.
Style walki kung fu
Trzy odmienne szkoły walki wypracowały najbardziej liczące się w Chinach style walki kung fu. Wśród stylów walki można wymienić m.in.: Styl Białego Żurawia, Pięść Wielkiego Szczytu, Dłoń Ośmiu Trygramów, Styl Modlącej się Modliszki, Styl Tygrysa,Styl Leoparda czy Styl Płonącego Smoka.
