Pasikoniki, świerszcze i koniki polne na pozór wydają się być do siebie podobne. Są jednak cechy, które je rozróżniają. Warto je znać i zachować ostrożność. Jeden z nich może nas boleśnie ukąsić.
Łatwo go usłyszeć po charakterystycznym cykaniu. Jest ono spowodowane pocieraniem skrzydeł o siebie. Choć podobne dźwięki wydają również świerszcze i koniki polne, pasikonik jest zdecydowanie większy. Ale to tylko jedna z cech, która go wyróżnia.
Czy pasikoniki gryzą?
Pasikoniki to małe owady z rzędu prostoskrzydłych, a ich charakterystyczne cykanie jest spowodowane pocieraniem się skrzydeł o siebie. Są największe z całej trójki - mierzą od 4 do nawet 10 cm.
Choć wiele osób kojarzy je głównie z letnimi wieczorami, pasikoniki są obecne przez większą część roku. Ich aktywność jest jednak szczególnie zauważalne w ciepłych miesiącach. Wtedy samce rywalizują o uwagę samic poprzez swoje melodie.
Czy pasikoniki gryzą? Tak, są one drapieżnikami. Duże oczy, silne odnóża, długie czułki oraz silnie rozwinięty aparat gębowy typu gryzącego sprawiają, że są dobrymi myśliwymi. Dorosłe osobniki żywią się głównie mniejszymi owadami, tj. mchy, gąsienice i motyle. Powinniśmy więc uważać i nie brać pasikonika na ręce, bo może nas boleśnie ukąsić. Lepiej zachować dystans i podziwiać te piękne owady z daleka.
Czytaj także: Są już wszędzie. Uważaj, żeby przypadkiem nie dotknąć
Czym się różni pasikonik od konika polnego, świerszcza?
Często pasikonik brany jest za konika polnego lub świerszcza. Co je rozróżnia? Konik polny (potoczna nazwa skaczącego szarańczaka z rodzaju Chorthippus) jest mniejszy i nie ma też tak pięknej barwy - zwykle to odcienie brązu.
Koniki polne żywią się najczęściej trawą, zbożem i liśćmi - niektóre gatunki potrafią wyrządzić wiele szkód w uprawach. Dla człowieka owady te są całkowicie niegroźne.
Innym gatunkiem są świerszcze. Można je spotkać na suchych łąkach, nieużytkach i uprawach leśnych. Są jednak trudne do zaobserwowania, gdyż żyją zagrzebane w ziemi.
Co odróżnia je od pasikoników? Są o wiele mniejsze (mierzą około 2,5 cm) i mają ciemne ubarwienie (najczęściej smoliście czarne). Mają duże głowy, małe oczy, bardzo długie czułki i rozbudowany aparat gębowy typu gryzącego. Nie umieją latać, ale są bardzo skoczne.
Czy są niebezpieczne. Co prawda mogą ugryźć człowieka w samoobronie, ale robią to niezwykle rzadko. Owady te unikają ludzi, wolą chować się pod ziemią.
Znasz kobietę, której działania i zaangażowanie podziwiasz? Koniecznie zgłoś ją w naszym plebiscycie #Wszechmocne
Zapraszamy na grupę FB - #Samodbałość. To tu będziemy informować na bieżąco o wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was!
