Kto jest sprawca nadmiernego owłosienia u kobiet? Jak w wielu innych przypadkach głównym winowajcą są hormony. Tym razem w organizmie kobiecym jest za dużo hormonów męskich, czyli androgenów. I chociaż włosy na brodzie czy gęsty, ciemny wąs nad górną wargą kojarzą się zazwyczaj ze starszymi paniami - wiek nie ma tu znaczenia. Przypadłość może dotyczyć zarówno młodych dziewcząt, jak i dojrzałych kobiet.
Dolegliwość może być uwarunkowana genetycznie i przekazywana w rodzinie z pokolenia na pokolenie. Większe owłosienie związane jest też z karnacją: u brunetek jest silniejsze niż u blondynek. Może pojawiać się w określonych etapach życia kobiety, gdy zaburzeniom ulega jej gospodarka hormonalna (w czasie dojrzewania, w ciąży, podczas menopauzy). Bywa, że jest skutkiem przyjmowania leków, np. środków antykoncepcyjnych lub sterydów.
To objaw, a nie choroba
Hirsutyzm występuje u ponad jednej trzeciej z nas. Zdarza się, że jego nasilenie jest niewielkie i trudno ustalić granicę między zwiększonym owłosieniem, które mieści się w granicach normy, a hirsutyzmem. Sam w sobie nie jest chorobą, natomiast może być jej sygnałem. Nadmierne owłosienie występuje m.in. w takich chorobach jak np. zespół policystycznych jajników, choroby nadnerczy, czynne guzy hormonalne.
Inną przyczyną hirsutyzmu są schorzenia przysadki mózgowej, która wydziela hormon zwany prolaktyną. Jeśli tego hormonu jest za dużo, może powodować problemy z zajściem w ciążę, zaburzenia miesiączkowania i właśnie nadmiar owłosienia. U sporej części dziewcząt mieszki włosowe wykazują zwiększoną wrażliwość nawet na prawidłowe stężenie androgenów. Mamy wtedy do czynienia z hirsutyzmem idiopatycznym, czyli samoistnym.
Leczenie zależy od nasilenia i przyczyn
Walkę z nadmiernym owłosieniem zaczyna się od ustalenia jego przyczyn. Udaj się do lekarza, jeśli zauważysz, że owłosienie narasta, gdy towarzyszy mu otyłość, trądzik, zaburzenia miesiączkowania, zmiana sylwetki ciała na męską, obniżenie brzmienia głosu. Bardzo ważny jest dokładny wywiad lekarski, podczas którego należy poinformować lekarza o czasie wystąpienia owłosienia, stopniu jego narastania oraz towarzyszących zaburzeniach miesiączkowania.
W diagnostyce przeprowadza się też oznaczenie poziomu hormonów we właściwych dniach cyklu miesiączkowego. Wykrycie zaburzeń powinno powodować przeprowadzenie dalszych badań ( m.in. badanie ginekologiczne i USG w celu określenia zaburzeń jajnikowych, oznaczenie nadnerczowego hormonu DHEA-S w celu potwierdzenia bądź wykluczenia zaburzeń nadnerczowych).
Jeśli u podłoża hirsutyzmu leżą zaburzenia hormonalne - stosuje się odpowiednie leki zalecane przez endokrynologa lub ginekologa. Jeśli jest on efektem ubocznym przyjmowania niektórych leków, powinnaś udać się do lekarza prowadzącego, aby zweryfikował rodzaj i dawkę leku.
W dobie mody na gładką skórę hirsutyzm to również defekt natury kosmetycznej, a dla większości pań dotkniętych tą przypadłością stanowi także problem natury psychologicznej. Leczenie farmakologiczne zapobiega wyrastaniu nowych włosów, ale nie powoduje zaniku już istniejących. Aby na stałe pozbyć się nadmiernego owłosienia stosuje się zabiegi (elektroliza, laser), podczas których usuwa się poszczególne cebulki włosowe za pomocą niskonapięciowego prądu.
mpi/(kg)
