Ozdobne krzewy liściaste cz.1

Działka czy ogród bez krzewów - to widok mało prawdopodobny. Zawsze jakieś większe lub mniejsze krzaczki zadomowią się jako żywopłot oddzielający nas od ruchliwej ulicy albo od sąsiadów. A na klombie lub trawniku pojedynczy okaz o ciekawym ulistnieniu lub owocach będzie prawdziwą ozdobą. Warto poznać i wybrać te najodpowiedniejsze na naszą działkę rośliny.

Aukuba japońska - jest zimozielonym krzewem o zwartym, kulistym pokroju. Dorasta do około 1,5 m wysokości. Liście ma dość duże, eliptyczne, zielone z żółtymi plamkami. Jest rośliną dwupienną - osobno rosną rośliny męskie i żeńskie. Kwiaty ma małe, fioletowe. Jej owoce są jaskrawo czerwone, niejadalne (na okazach żeńskich). Wymaga żyznych, wilgotnych gleb. Nadaje się raczej do uprawy pojemnikowej (przechowujemy ją zimą w chłodnych pomieszczeniach) oraz do ogrodów zimowych. Okazy rosnące w gruncie na zimę okrywamy. Dobrze znosi cięcie i formowanie.

Barwinek pospolity - zimozielona, płożąca się krzewinka o ciemnozielonych liściach, często z nieregularnym białym obrzeżeniem. Duże, niebieskie kwiaty zdobią roślinę od kwietnia do września. Pojawiają się na szybko rosnących jednorocznych pędach. Nie ma specjalnych wymagań - doskonale rośnie na wszystkich rodzajach gleb ogrodowych. Nadaje się na stanowiska półcieniste i cieniste, zwłaszcza na skarpy, murki oraz pod duże drzewa.

Berberys bukszpanolistny - karłowy, kulisty, zimozielony krzew dorastający do 0,4 m wysokości i 0,8 m szerokości. Liście ma drobne, ciemnozielone, podobne do liści bukszpanu. Kwiaty dość duże, żółte, przyjemnie pachnące. Dobrze rośnie na każdej glebie. Lubi stanowiska słoneczne i półcieniste, osłonięte od wiatru. Nadaje się na obwódki, do ogrodów skalnych oraz do małych kompozycji roślinnych. Doskonale się regeneruje po cięciu. W bardzo ostre zimy może podmarzać.

Berberys brodawkowaty - zimozielony, ciernisty krzew dorastający do 1,5 m wysokości i szerokości. Liście ma ciemnozielone, skórzaste, od spodu szaro-sine. Kwitnie w maju. Kwiaty ma dość duże, żółte. Rośnie dobrze na każdym rodzaju gleby, wymaga zacienionych stanowisk. Można go stosować jako roślinę okrywową. Jak wszystkie berberysy zimozielone jest nieco wrażliwy na niskie temperatury i uprawiany w chłodniejszych regionach kraju wymaga okrycia na zimę.

Berberys pośredni - zimozielony krzew dorastający do ok. 1,5 m. Liście ma zielono-purpurowe, skórzaste, o metalicznym połysku. Żółte kwiaty pojawiają się w maju-czerwcu. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i półcienistych, osłoniętych od wiatru. Nadaje się do nasadzeń pojedynczych i grupowych a także do kompozycji roślinnych w różnych typach ogrodów. Na zimę pojedyncze rośliny wymagają okrycia.

Berberys Thunberga - średnio wysoki, rozłożysty krzew o drobnych, późno opadających na zimę, ciemnowiśniowych listkach przebarwiających się jesienią na szkarłatne. Kwiaty drobne, żółte, z lekkim rumieńcem. Wymaga dość żyznych, lekko wilgotnych gleb i słonecznych stanowisk. Doskonała odmiana do barwnych kompozycji roślinnych w różnych typach ogrodów.

Budleja Dawida -/ożyn, motyli krzew/ - krzew dorastający do 2-3 m wys. zależnie od odmiany. Liście długie, lancetowate, od spodu biało-szare, kutnerowate. Kwiaty pachnące, jasnofioletowe, zebrane w długie (ok. 50 cm) kwiatostany. Ich nektar wabi motyle. Kwitną od lipca do października. Dobrze rosną na stanowiskach ciepłych, słonecznych, osłoniętych od wiatru. Wymagają gleby żyznej, przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej. Źle znoszą przesadzanie. Na zimę przykrywamy nasadę krzewu. Wiosną przycinamy.

Bukszpan drobnolistny - zimozielony, wolno rosnący krzew, dorastający do 1,5 m. Listki ma drobne, ciemnozielone, skórzaste. Kwiaty niepozorne. Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym, półcienistym, a nawet w zupełnym cieniu. Wymaga gleb żyznych, próchnicznych o odczynie obojętnym. Nadaje się do cięcia i formowania w bryły geometryczne i na żywopłoty.

Bukszpan wiecznie zielony - zimozielony krzew dorastający do 2 m wys. Wydziela charakterystyczny zapach. Ma drobne, skórzaste, ciemnozielone i błyszczące liście. Dobrze rośnie w słońcu jak i w cieniu, na glebie próchnicznej o odczynie obojętnym do zasadowego. Jest odporny na suszę. Nadaje się do nasadzeń pojedynczych (można formować go w bryły geometryczne) oraz na niskie, strzyżone żywopłoty. W bardzo surowe, bezśnieżne zimy może przemarzać, dlatego okrywamy go na zimę.

Dreń biały - szeroko rozrastający się krzew, o pokładających się i przyrastających do ziemi pędach. Dorasta do 3 m wysokości. Jego jajowate, ciemnozielone, od spodu sinozielone liście jesienią przebarwiają się na brunatnoczerwone. Kwiaty kremowobiałe, zebrane w płaskie baldachogrona. Obficie kwitnie w maju-czerwcu, ale nieliczne kwiaty pojawiają się aż do jesieni. Niebieskawobiałe, kuliste owoce dojrzewają od sierpnia do października.
Preferuje gleby wilgotne a nawet podmokłe, jednak jest wytrzymały na okresowe susze. W pełnym słońcu rozrasta się szeroko, tworząc duże kępy. Nadaje się na żywopłoty, zarówno cięte jak i naturalne. Toleruje cięcie i jest mrozoodporny.

Dereń kanadyjski - niski krzew (ok. 15 cm wysokości), rozrastający się dywanowo za pomocą rozłogów. Liście zielone, dość duże, w łagodne zimy pozostają do wiosny. Niepozorne kwiaty otoczone są czterema dużymi, białymi podsadkami. Dekoracyjne są również czerwone, kuliste owoce.
Wymaga lekko kwaśnych, przepuszczalnych i wilgotnych gleb oraz stanowisk słonecznych lub półcienistych. Nadaje się jako roślina okrywowa na większe powierzchnie.

Dereń właściwy (jadalny) - duży krzew lub małe drzewko dorastające do 5 - 7 m wysokości o szerokiej, kulistej koronie. Liście jajowato-eliptyczne, zielone, jesienią czerwonobrązowe. Kwiaty żółte, drobne, pachnące i miododajne pojawiają się na nagich krzewach w marcu-kwietniu. Czerwone, jadalne owoce dojrzewają we wrześniu-październiku i nadają się na dżemy, galaretki, nalewki i wina. Dobrze rośnie na wszystkich rodzajach gleb wilgotnych. Wymaga słonecznych i półcienistych stanowisk, gdyż w cieniu słabo kwitnie i owocuje.

Forsycja - krzew dorastający do 3 m wysokości. Obfite, żółte z ciemniejszą plamką wewnątrz, lekko pachnące kwiaty pojawiają się na nagich łodygach w marcu-kwietniu.
Lubi stanowiska słoneczne a gleby przeciętne, dostatecznie wilgotne. W celu zagęszczenia należy przycinać krzewy po przekwitnięciu. Nadaje się do nasadzeń pojedynczych i grupowych w różnych typach ogrodów.

Hortensja ogrodowa - niski, efektowny krzew do 1 m wysokości o dużych, kulistych kwiatach (15-20 cm średnicy). Liście ciemnozielone, grube, przebarwiające się jesienią na czerwono-pomarańczowo. Wymaga ciepłych, osłoniętych, półcienistych stanowisk. Dobrze rośnie na glebie lekko kwaśnej, przepuszczalnej, zawierającej próchnicę. Nie znosi wapnia w glebie.
Ze względu na niską mrozoodporność powinniśmy ją okrywać na zimę, zwłaszcza we wschodnich regionach kraju.