Muchołówka może żyć ponad 20 lat. Nie jest szczególnie trudna do hodowli, ale mimo to wymaga większej troski.
Pochodzi z południowo-wschodniej część Karoliny Północnej (North Carolina) i północno-wschodniej część Karoliny Południowej (South Carolina). Zajmuje obszar w promieniu 120-150 km wokół miasta Wilmington.
W naturze rośnie na podmokłym piaszczystym, torfowym podłożu, na obrzeżach moczarów i bagien. Można ją znaleźć na otwartych, dobrze nasłonecznionych równinach i łąkach. Żyje w klimacie wilgotnym, ciepłym, gdzie temperatura wiosną i latem wynosi 9-30°C, natomiast zimą dochodzi nawet do -7°C, ale śnieg jest tam rzadkością.
Muchołówka może żyć ponad 20 lat. Ma dwa typy liści - rozety liści leżące na ziemi i liście na długich, wąskich ogonkach skierowane ku górze. Rozety liści dorosłych roślin mają przeciętnie 10 - 15 cm średnicy.
Liść składa się z trzech części: pułapki, która jest prawdziwym liściem, nasady (niewłaściwie nazywanej ogonkiem) i ogonka. Wygląd liści oraz wielkość pułapek zależy od odmiany. Różne są kolory pułapek - mogą być czerwone, różowe lub zielone. Muchołówka wypuszcza nowe liście przez całe lato. Starsze czernieją i usychają, należy je usunąć, gdyż mogą się na nich rozwijać choroby grzybowe.
Wiosną muchołówka wypuszcza pęd kwiatostanowy o długości 20–30 cm, na końcu którego wytwarza 3-10 białych kwiatów. Po zapyleniu powstają nasiona. Kwitnienie znacznie osłabia roślinę - w następnym roku będzie rosnąć wolniej, wytworzy mniej liści - dlatego najlepiej pęd od razu usunąć.
Muchołówka przystosowała się do życia na podłożu ubogim w substancje odżywcze i azot – łapiąc owady. Pułapka składa się z dwóch płatków, których brzegi porastają ostro zakończone włoski. Na wewnętrznej stronie pułapki znajduje się najczęściej sześć włosków czuciowych. Owady - głównie muchy i mrówki – zwabiane są jaskrawym kolorem wewnętrznej strony pułapki i słodkim nektarem. Gdy podrażnione zostaną dwa włoski lub jeden dwukrotnie, pułapka zamyka się gwałtownie (potrzebuje na to ok. 0,5 sek.). Początkowo nie jest zamknięta całkowicie, dzięki temu małe owady mogą się z niej wydostać, a roślina nie traci energii na trawienie mikroskopijnego „obiadu”. Jeśli owad uciekł lub włoski były podrażnione przez np. krople deszczu, pułapka otworzy się następnego dnia. Większe owady, próbując się uwolnić, silniej drażnią włoski czuciowe, co powoduje domknięcie pułapki - włoski na obrzeżu zamykają się szczelnie na zakładkę. Roślina wytwarza enzymy trawienne, rozkładające ofiarę. Po zakończeniu procesu trawienia pułapka
otworzy się. Zwykle następuje to po ok. 5 -10 dniach, a nie strawione resztki pokarmu zwykle wywiewa wiatr lub spłukuje woda. Najczęściej po schwytaniu bardzo dużego owada liść nie jest już w stanie złapać kolejnej ofiary - obumiera, a na jego miejsce wyrastają kolejne.
Nie należy sztucznie podrażniać pułapek dla zabawy, gdyż muchołówka niepotrzebnie traci energię na ich zamykanie i otwieranie.
Roślina ta świetnie rośnie w pełnym słońcu lub miejscach o dużej ilości rozproszonego światła. W naturze często spotykamy ją w otoczeniu wysokich kapturnic. W domu doniczki stawiamy na południowym oknie. Wybarwienie rośliny zależy od ilości otrzymanego światła - optymalnie 9-10 h dziennie.
W okresie spoczynku, który przypada najczęściej od października do marca, roślina potrzebuje temperatury około 1-10°C. Poza okresem spoczynku muchołówka świetnie rośnie w temperaturze 10-30°C. Optymalną temperaturą jest 20°C. Wilgotność powietrza nie ma znaczenia dla jej rozwoju.
Muchołówkę podlewamy przez podsiąkanie - wodę lejemy do podstawki do wysokości 2,5 cm. Pozwalamy wodzie wyschnąć i po 1-2 dniach ponawiamy proces. Zimą ograniczamy podlewanie, ale podłoże musi być stale wilgotne. Najlepsza jest woda destylowana, woda z filtra odwrotnej osmozy (RO) lub przegotowana i ostudzona.
Roślinę przesadzamy raz na 2-3 lata wczesną wiosną, w celu wymiany podłoża lub wymiany doniczki na większą. Najlepiej przesadzać muchołówkę po okresie zimowego spoczynku, zanim wypuści nowe liście. Używamy plastikowych doniczek o średnicy nie większej niż 7cm i wysokości 10 - 12 cm (12-15 cm dla dużych osobników), ponieważ muchołówka posiada długi system korzeniowy. Najlepszą i sprawdzoną mieszanką jest kwaśny torf w połączeniu z gruboziarnistym piaskiem zmieszane w stosunku 2:1.
Muchołówkę możemy rozmnażać z liści. Wiosną lub wczesnym latem delikatnie odłamujemy liść jak najbliżej bulwy - razem z białą, dolną częścią liścia. Kładziemy liść na torfie lub mieszance torfu z piaskiem i lekko przysypujemy podstawę liścia. Zapewniamy wysoką wilgotność i dużo światła. Po kilku miesiącach można rozsadzić młode muchołówki do osobnych doniczek.
Starsze rośliny możemy rozmnożyć wiosną przez podział bulw korzeniowych. Trzeba pamiętać, żeby każda roślina po rozdzieleniu miała własny system korzeniowy.
Rozmnażanie z nasion jest bardziej praco- i czasochłonne. Wyhodowanie dorosłej muchołówki z nasion trwa 3-5 lat. Około miesiąca po zapyleniu kwiatów powinny się pojawić czarne nasionka. Wysiewamy je do mieszanki torfu z piaskiem (2:1).
Aby otrzymać więcej roślinek, nasiona poddajemy stratyfikacji:
- na sucho - nasiona w papierowej torebce przetrzymujemy w temperaturze ok. 5°C przez 6 tygodni lub
- na mokro - najpierw wysiewamy nasiona do doniczki i następnie przez 6 tygodni trzymamy doniczkę w lodówce w temperaturze ok. 5°C. Wiosną doniczkę wystawiamy na balkon, niewielkie spadki temperatury poniżej 0°C nie powinny zaszkodzić nasionom, ale należy chronić je przed dużym mrozem.
Stratyfikacja „mokra” daje dużo lepsze rezultaty niż „sucha.”
Muchołówka nie potrzebuje nawożenia. Raz w miesiącu można podać żywego owada, jeśli nie złapie go sama, ale nie jest to konieczne.
Podobnie jak kapturnica, muchołówka nie jest szczególnie trudna do hodowli, ale do najłatwiejszych nie należy i wymaga większej troski.
