Blisko ludziTadź Mahal - miłość wykuta w marmurze

Tadź Mahal - miłość wykuta w marmurze

Stworzył najsłynniejszy i najpiękniejszy symbol miłości do kobiety. Do dziś zachwyca miliony turystów. W 1612 roku Szachdżahan, późniejszy władca imperium muzułmańskiego w Indiach z dynastii Mogołów, poślubił swoją trzecią, ale najbardziej ukochaną żonę - Mumtaz Mahal. Po śmierci małżonki (w połogu z 14 dzieckiem), cesarz wzniósł ku jej czci i pamięci, a także na dowód wielkiego uczucia, jakim ją darzył mauzoleum Tadź Mahal, co polsku znaczy „królewski pałac”.

Tadź Mahal - miłość wykuta w marmurze
Źródło zdjęć: © Forum

13.05.2016 | aktual.: 13.05.2016 16:36

Jak głosi legenda, leżąca na łożu śmierci Mumtaz Mahal, poprosiła męża, by ten spełnił jej trzy życzenia: miał się już nigdy nie ożenić, zaopiekować się dziećmi i postawić budowlę, która będzie ją upamiętniała po śmierci. Zrozpaczony małżonek, który spędzał u wezgłowia ukochanej żony całe dnie i noce, zaprzysiągł, że zrealizuje wszystkie złożone jej obietnice.
Zaraz po przysiędze Mumtaz Mahal zmarła. Miała 38 lat, z których 18 spędziła w małżeńskim związku z Szachdżahanem.
Zgon żony cesarz przypłacił ostrym rozstrojem nerwowym. Jak podały kroniki dworskie, monarcha osiwiał w ciągu jednej nocy. Pogrążony w depresji, oddał się wspominaniu utraconej kobiety.
Piękna, mądra i dobra dla męża
Czym Mumtaz Mahal tak zauroczyła władcę Indii? Przekazy historyczne mówią o niej niewiele. Pochodziła z arystokratycznego, wywodzącego się najprawdopodobniej z Persji rodu. Choć była, podobnie jak jej małżonek, muzułmanką, zachował się jej portret. Z obrazu, wykonanego w stylu indyjskim, patrzy na nas młoda kobieta ubrana w drogocenne monarsze szaty. Jej głowę zdobi nakrycie bogato udekorowane perłami i innymi drogimi kamieniami. Klejnoty zdobią także uszy, dłonie i szyję cesarzowej. Jednak to nie bogate szaty i drogocenne kamienie przykuwają wzrok widza. Zwraca on uwagę na piękną twarz o klasycznej urodzie, a przede wszystkim na duże, przenikliwie patrzące czarne oczy kobiety i jej lekko ironiczny uśmiech.
Nic dziwnego, że monarcha ciężko przeżył jej śmierć. Postanowił, że mauzoleum, jakie obiecał małżonce, nie będzie miało sobie równego.

Obraz
© Forum

Mauzoleum budowano 23 lata

Budowa Tadź Mahal rozpoczęła się w lipcu 1632 roku. Mauzoleum ulokowano w Agrze – miejscu narodzin ukochanej żony cesarza.
Zgodnie z wolą zbolałego monarchy, budowlę wznoszono z białego marmuru, który sprowadzano z odległego o ponad 320 kilometrów kamieniołomu. W ciągu 23 lat wzniesiono wysoki na 61 metrów obiekt o powierzchni blisko 3300 metrów kwadratowych. Była to inwestycja, którą porównać można tylko ze wznoszeniem piramid egipskich.
Przy budowie Tadź Mahal pracowało 20 tysięcy robotników. To dzięki nim i architektonicznemu pomysłowi samego cesarza (tak przynajmniej podały dworskie kroniki) powstało mauzoleum o charakterystycznym cebulastym kształcie z wieżyczkami na skrzydłach. Marmurowe powierzchnie ozdobiono tysiącami szlachetnych kamieni. Do dekoracji kaligraficznych użyto także czarnego marmuru.

Z budową Tadź Mahal związana jest także dość okrutna legenda. Podobno zachwycony zdolnościami swych pracowników monarcha polecił, by każdemu z nich uciąć kciuk, tak by nikt nie był już zdolny do wykonania podobnej pracy.

Rajski ogród

Gdy zakończono budowę mauzoleum, cesarz kazał pokryć trumnę małżonki warstwą czystego złota i dodatkowo obsypać perłami i diamentami.
By nikt nie skradł skarbów, monarcha przydzielił sanktuarium specjalną straż. Dwa tysiące żołnierzy dzień i noc strzegło spokoju Mumtaz Mahal. Cesarz zadbał też o otoczenie mauzoleum. Do dzisiaj budzi ono podziw zwiedzających. Droga do Tadź Mahal prowadzi przez bramę i wysmakowany, okolony murem ogród.

Wybrane dla Ciebie

Komentarze (0)