Trzecia płeć? Obojnactwo to nadal tabu

Jedno na pięćset niemowląt to hermafrodyta. Zaraz po narodzinach jest operowane, a lekarz staje się wyrocznią decydując, czy dziecko będzie chłopcem, czy dziewczynką. Błędów nie brakuje. W Polsce od ponad 10 lat przeprowadza się operacje zmiany płci. Około 2 tysiące osób podjęło taką próbę. Jednak obojnactwo to wciąż temat tabu.

Jedno na pięćset niemowląt to hermafrodyta. Zaraz po narodzinach jest operowane, a lekarz staje się wyrocznią decydując, czy dziecko będzie chłopcem, czy dziewczynką. Błędów nie brakuje. W Polsce od ponad 10 lat przeprowadza się operacje zmiany płci. Około 2 tysiące osób podjęło taką próbę.

Pomimo tego, że statystycznie dzieci z cechami obu płci rodzi się więcej niż z zespołem Downa, to jednak hermafrodyci formalnie nie istnieją. Zgodnie ze świadectwem urodzenia, można być tylko kobietą, albo mężczyzną. Obojnactwo to wciąż temat tabu.

Rodzice dzieci, które wykazują cechy obu płci, najczęściej są przerażeni. Czują, że zawalił im się świat na głowę, bo ich dziecko nie jest „normalne”. Oddają je w ręce chirurga z nadzieją, że za chwilę wszystko się wyjaśni, a oni zapomną o sprawie i do domu wrócą z synkiem, albo córeczką.

Najpierw lekarz musi stwierdzić, z jakim typem obojnactwa ma do czynienia. W przypadku tzw. obojnactwa rzekomego męskiego, gruczołom płciowym męskim towarzyszą zewnętrzne narządy płciowe kobiece, zaś w obojnactwie rzekomym żeńskim, mimo obecności jajników, zewnętrzne narządy płciowe mają wygląd męski.

Nierzadko zdarza się jednak, że lekarze popełniają błąd, a skutki okazują się dla dorastającego hermafrodyty katastrofalne. Przede wszystkim ma duże problemy z utożsamieniem się z własną, a właściwie podyktowaną przez chirurga, płcią. Okazuje się bowiem, że nie wystarczy kupować samochodziki i ubierać w spodnie, żeby dziecko stało się chłopcem. Bywa, że wychowanie przegrywa z biologią.

Wtedy wielu czuję, że są mężczyznami w kobiecym ciele, albo kobietami w męskim. Nie są w stanie zaakceptować swojej cielesności. Niektórzy z nich decydują się na skomplikowany i długotrwały proces zmiany płci. Konieczna jest wtedy kuracja hormonalna i operacja narządów płciowych. W USA pierwszą taką operację przeprowadzono w latach 70., w Polsce są one możliwe od ponad 10 lat. I od tamtego czasu już około 2 tysiące osób podjęło próbę zmiany płci.

Skąd się biorą hermafrodyci? Nad tym głowią się seksuolodzy i jak dotąd nie udało im się z całą pewnością odpowiedzieć na pytanie: dlaczego niektóre dzieci rodzą się z narządami obu płci? Jedną z przyczyn może być nadmiar hormonów męskich w organizmie matki, które działają na żeńskie płody i powodują, że wytwarzają się męskie narządy równolegle z kobiecymi.

Poza tym może się zdarzyć, że męski płód ma dodatkowy chromosom żeński - X. Wtedy dziecko ma co prawda narządy męskie, dorastając uzewnętrznia się coraz więcej cech kobiecych, np. rosną im piersi. Inną przyczyną może być to, że męski genetycznie płód nie reaguje na testosteron i również wtedy rodzi się obojnak.

W Stanach Zjednoczonych powstało stowarzyszenie hermafrodytów - Intersex Society of North America. Założycielka, Cheryl Chase, przekonuje, że ludzie nie dzielą się tylko na kobiety i mężczyzn, że istnieje jeszcze płeć pośrednia. Ona sama jest tego dowodem. Urodziła się z męskimi i kobiecymi narządami płciowymi.

Urodziła się z męskimi i kobiecymi narządami płciowymi. Lekarze usunęli więc jądra, zostawiając kobiece narządy płciowe, które częściowo trzeba było operacyjnie odtworzyć. Stowarzyszenie postuluje, żeby zaniechać operacji, a właściwie kastracji dzieci obojnaczych, a hermafrodytyzm uznać za trzecią płeć.

Przekonują bowiem, że takie operacje robią więcej szkody niż pożytku. Poza problemami z identyfikacją z własną płcią, kobiety, które po urodzeniu zostały przerobione z obojnaków na dziewczynki, często są bezpłodne. IS zauważa, że takie operacje mają jedynie na celu przycięcie hermafrodytów do norm społecznych.

Członkowie stowarzyszenia twierdzą, że znacznie lepiej byłoby, gdyby osoby obojnackie same w okresie dorastania mogły wybrać, kim chcą być. Tylko czy społeczeństwo jest gotowe na to, żeby przyjąć do wiadomości, że poza kobietami i mężczyznami istnieje trzecia płeć? Zapewne nie, ale jak podkreślają hermafrodyci, jeszcze nie tak dawno nie przyjmowano do wiadomości, że osoby tej same płci mogą tworzyć związek. Dlatego ich zdaniem warto walczyć o prawo do normalnego traktowania.

H E R M A F R O D Y T A - (gr. Hermaphróditos), mit. gr. bóstwo dwupłciowe. W Hermafrodytosie, pięknym młodzieńcu - synu Hermesa i Afrodyty, zakochała się nimfa Salamakis. Hermafrodyt na próżno wyrywał się z jej objęć, bogowie na prośbę Salamakis uczynili z obojga jedno ciało o cechach obu płci. Kult Hermafrodyty znany był przede wszystkim na Rodos, a temat Hermafrodyty często podejmowany był przez sztukę hellenistyczną.

Tekst: Monika Doroszkiewicz