"Z brzuchem to się nie pchaj!”. Hejt na ciężarne to powszechna sprawa

28-letnia Aneta z Warszawy, która niedawno urodziła córkę Kasię, nie najlepiej wspomina zachowanie postronnych osób wobec niej jako ciężarnej. Ani razu nie ustąpiono jej miejsca w autobusie czy tramwaju. Wielokrotnie stała też w długich kolejkach do sklepowych kas. Miała wrażenie, że ludzie patrząc na jej ciążowy brzuch nagle „tracili” wzrok”.

33-letnia Dorota z Krakowa, która jest teraz w ósmym miesiącu ciąży, mówi: - Jak mają ustąpić, skoro nie słyszą i nie widzą.

Ani mąż, ani ona, nie mają prawa jazdy. Nie stać ich na podróżowanie taksówką, tylko korzystają – jak wielu Polaków – z komunikacji miejskiej. Ale w autobusach i tramwajach siedzą ludzie ze słuchawkami w uszach, zatopieni w swoim świecie. Przecież nie będzie ich klepać po ramieniu i prosić, aby zwolnili dla niej miejsce. Poza tym już od kilku osób usłyszała, że nie trzeba było bachora robić, a w ogóle ciąża to nie choroba i że skoro kobiety chciały równouprawnienia, to mogą teraz stać, że kiedyś kobiety rodziły na polach, a chwilę później wracały do pracy na roli, więc nie ma co się cackać.

Tylko raz jakiś młody chłopak ustąpił jej miejsca. Ale kiedy usiadła, stojąca obok starsza kobieta zaczęła krzyczeć i wytykać jej, że to ona ma pierwszeństwo i prawo do wolnego siedzenia, z uwagi na wiek. I Dorota wstała.

Koleżanka 23-letniej Agnieszki z Poznania, będąc w ciąży, podróżowała na stojąco autobusem, który w pewnym momencie gwałtownie zahamował. Dziewczyna uderzyła się wtedy w brzuch, resztę ciąży przeleżała w szpitalu. Agnieszka, która dziś sama spodziewa się dziecka, ryzykować nie chce, woli dmuchać na zimne. Podchodzi do miejsc przeznaczonych dla matek z dziećmi i konsekwentnie prosi o ustąpienie miejsca, które wedle zapisów w regulaminie ZTM zwyczajnie jej się należy. Nikt nie może mieć wątpliwości, w wywieszonym w każdym autobusie i tramwaju dokumencie zapisano: Pasażer zajmujący miejsce wyznaczone w pojeździe dla kobiet ciężarnych i osób z dzieckiem na ręku oraz dla osób starszych i niepełnosprawnych zobowiązany jest do jego zwolnienia w razie zgłoszenia chęci zajęcia tego miejsca przez osoby, dla których jest ono przeznaczone.

To nic wyjątkowego. Podobne zapisy w swoich regulaminach mają przewoźnicy w wielu polskich miastach, oprócz Poznania m.in. w Warszawie i Krakowie. Miejsca dla kobiety w ciąży oznaczone są specjalnym piktogramem, a osoby je zajmujące mają obowiązek zwolnić siedzenie, gdy na horyzoncie pojawia się osoba uprzywilejowana.

Agnieszka jest dziś w ósmym miesiącu, ale cały czas nosi ze sobą zaświadczenie lekarskie, potwierdzające ciążę. Dlaczego? Bo już kilkakrotnie usłyszała, że jej brzuch na ciążowy nie wygląda, że raczej zwyczajnie „żre za dużo” i dlatego wygląda jak wieloryb czy słonica. Nie jest to przyjemne, ale Agnieszka nieszczególnie się tym przejmuje. Myśli tylko o dobru i zdrowiu dziecka.

32-letnia Klaudia z Gdańska, dziś w siódmym miesiącu ciąży, z goryczą zauważa, że nawet korzystanie z – przeznaczonych m.in. dla ciężarnych – kas pierwszeństwa nie jest mile widziane. Kiedyś w banku została poproszona do jednej z nich. Chwilę później doskoczyła do niej inna petentka zarzucając jej bezczelność i omijanie kolejki. Klaudia usłyszała stos wyzwisk, z których ciężarówka i wieloryb były tymi najłagodniejszymi.

Niedawno była na poczcie, gdzie miejsca w kolejce ustąpił jej nieznajomy mężczyzna. Stojąca obok kobieta nie mogła im tego darować i natychmiast rozpoczęła głośny protest, przypominając wszystkim dookoła, że ciąża to przecież naprawdę nie choroba.

- Nie szanujemy kobiet w ciąży – mówi Magda Rogala, autorka bloga motheratorka.pl. – Niewiele osób dostrzega ich wyjątkowy stan i – co za tym idzie – potrzeby. Same przyszłe mamy coraz rzadziej upominają się też o to, co im się należy. Ze strachu. To dlatego często wolą stać w kolejce do sklepowej kasy niż skorzystać z przysługującego im w świetle sklepowych regulaminów prawa pierwszeństwa.

– Pozycja kobiety, która ma zastać matką, jest w Polsce niezwykle silna z jednej strony, a słaba z drugiej – stwierdza dr Magdalena Nowak-Paralusz, socjolog z Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu. - Bo z jednej strony postrzegamy kobiety jako dawczynie życia, mówimy o ciąży jako o stanie błogosławionym. I to wynika nie tylko z naszej kultury, ale też z religii katolickiej. Tyle tylko, że z drugiej strony zaniżamy rolę samego macierzyństwa czy rodzicielstwa w ogóle. Ulegamy poczuciu, że kobiety wykorzystują stan błogosławiony do uzyskania kolejnych przywilejów, których skądinąd aż tak wiele – z uwagi na swój stan – nie mają. Ustępowanie ciężarnym czy matkom z małymi dziećmi miejsca w kolejce, autobusie czy w tramwaju, dawniej było normą, oznaką dobrego wychowania. Dziś generalnie postrzegamy słabszych czy potrzebujących jako istoty roszczeniowe. Wyzwaniem jest, by społeczeństwo przekonać, że wcale tak nie jest – podsumowuje socjolog.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl