Zdrady i seksizm to codzienność w otoczeniu Trumpa. Książka "Fire and Fury" rzuca światło na życie kobiet w Białym Domu

Melania Trump jest postacią smutną, jeżeli nie tragiczną. Była modelka ze Słowenii związała się z Trumpem i przez lata małżeństwa zbudowała sobie swego rodzaju azyl. Mają syna, ale niewiele czasu spędzają razem. Według Michaela Wolffa, autora demaskatorskiej książki "Fire and Fury", Melania często nie widziała nawet w jakim mieście przebywa Donald.

Mimo to tylko ona wierzyła w szansę sukcesu kampanii prezydenckiej Trumpa i to ją przerażało. Donald i jego współpracownicy uważali jednak wybory za projekt promocyjny, który miał wesprzeć markę Trump, a nie uczynić z niego najpotężniejszego człowieka na świecie. Na dystans trzymała się nawet Ivanka. Wiadomość o sukcesie Melania przyjęła ze łzami w oczach.

Prezydentura męża oznaczała koniec bezpiecznej izolacji i brutalną inwazję prasy. Przedsmakiem był wyciek jej nagich zdjęć z młodości. Pogłoski, o których wspomina autor "Fire and Fury" mówią, że za przeciekiem stał sam Trump, który uważa żonę za swego rodzaju trofeum i chwali się nią przed znajomymi.

Przyszłość kampanii prezydenckiej stanęła pod znakiem zapytania, gdy dziennikarze przypomnieli sobie o kompromitującym, seksistowskim nagraniu Trumpa. Ku zaskoczeniu wszystkich i rozpaczy żony przetrwał jednak i to.

Melania od lat znosi wybryki męża, który chełpi się tym, iż jednym z powodów, dla których warto żyć, jest uwodzenie żon znajomych. Jednym z jego trików było podważanie zaufania małżonków. W tym celu Donald zapraszał kolegę do siebie i rozmawiał z nim o seksie. Pytał, jak często kocha się z żoną, przekonywał, że inne robią to lepiej od niej i proponował wspólną eskapadę. Nie informował przy tym, że żona przez cały czas wszystko słyszała przez telefon. Wolff nie podaje źródeł tych kompromitujących rewelacji.

W praktyce rolę pierwszej damy pełni Ivanka Trump. Według autora książki, niezbyt lotna rodzina Trumpów jej przypisała rolę "tej mądrej". Dzięki temu 37-letnia kobieta nie tylko towarzyszy ojcu w roli reprezentacyjnej, ale także bierze aktywny udział w walce o wpływy w Białym Domu i kształtowaniu polityki USA.

Ivanka wspólnie z mężem Jardem Kushnerem wykorzystuje "szalony zwrot historii", który wyniósł jej ojca na stanowisko prezydenta USA. W Waszyngtonie znani są jako Jarvanka – para o niesłychanych wręcz ambicjach. Dzięki wierze Donalda Trumpa w więzi rodzinne i wytrwałej walce o wpływy, obóz Jarvanki pozbył się z białego domu konkurentów.

Ivanka nie ustrzegła się błędów i porażek. Nie udało się przekonać ojca do poszanowania traktatu klimatycznego, a przekonanie prezydenta, aby zdymisjonował szefa FBI Jamesa Comeya rozbuchało sprawę rosyjskich powiązań Trumpów do poziomu, który grozi utratą władzy.

Jeżeli Ivanka jest "pierwszą damą", to "pierwszą córką" jest niespełna 30-letnia Hope Hicks ciesząca się zaufaniem i wsparciem Jarvanki. Była modelka wspierała kampanię wyborczą Trumpa, a w Białym Domu przygotowywała prasówkę prezydentowi, który nie znosi niczego czytać, a całą wiedzę czerpie z telewizji. Pomimo braku kwalifikacji, Hope uczestniczyła też w przygotowywaniu kluczowych przemówień prezydenta i w ciągu kilku miesięcy awansowała na szefa całej machiny odpowiedzialnej za jego wizerunek.

Donald Trump okrutnie traktuje swoich pracowników i nigdy nie dopuszcza myśli, że to on może być czemuś winien. Śledzi i przejmuje się wszystkim, co media piszą na jego temat. Często są to złe opinie z powodu licznych wpadek i nieścisłości. Z tego powodu kilkakrotnie witał Hope słowami "musisz być najgorszym specem od PR-u na świecie", co w jego wypadku odebrać można wręcz jako komplement.

Hope Hicks miała luźny romans z Coreyem Lewandowskim, byłym szefem kampanii Trumpa, który jest od niej starszy o 15 lat, ma żonę i 4 dzieci. Według Wolffa, Hope głośno, w obecności Trumpa i jego synów, zastanawiała się jak pomóc Lewandowskiemu atakowanemu przez prasę.

To, jak prezydent USA potraktował dziewczynę, którą wyraźnie lubi i chroni, pokazuje atmosferę i obyczaje panujące w otoczeniu Donalda Trumpa. Wszyscy wiedzieli, że prezydent Bill Clinton zdradzał żonę i nadużywał władzy w stosunku do kobiet, ale starał się przy tym zachowywać pozory. Michael Wolff przez 200 dni miał niemal nieskrępowany dostęp do Białego Domu i ludzi tam pracujących. O ile trudno ocenić na ile przedstawiane przez niego dykteryjki są prawdziwe, o tyle nie ma wątpliwości, że brutalny świat amerykańskiej polityki nisko się stoczył.