Córka notorycznie histeryzuje

Proszę mi coś podpowiedzieć. Moja 4-letnia córka przez ostatnie miesiące jest nie do wytrzymania, nic jej nie pasuje, ciągle wpada w histerię, zmieniła się diametralnie. Nikogo nie słucha, nawet dziadków, których uwielbia i jest do nich mocno przywiązana. Nie wiem, co wywołuje u niej tyle złości. Najgorsze jest to, że ciągle robi sceny w sklepie, kościele, np. robi coś na złość. Bardzo proszę o wytyczne, jak mam postępować.

Konsekwencja, konsekwencja, konsekwencja. Do tego spokój, spokój, spokój. W różnych okresach swojego życia dzieci uwielbiają sprawdzać granice rodzicielskiej cierpliwości, zachowują się złośliwie, irracjonalnie, wszystko robią na przekór i czerpią przyjemność w dokuczaniu mamie, tacie i babci. Tak jest w przypadku Państwa córeczki.

Co robić? Rozmawiać, tłumaczyć i… wymagać. Spokojnie, ale stanowczo. Wypracować system kar (oczywiście z pominięciem kar fizycznych), które będziecie Państwo stosowali, gdy na nie zasłuży i nagród, gdy uznacie, Państwo, że należy nagrodzić dobre zachowania. Jeśli domaga się czegoś w sklepie, a Państwo nie zamierzacie tego kupić, stanowczo odmawiacie i najważniejsze – trzeba wytrwać w tej odmowie. Nie można zmienić zdania, wyłącznie dlatego, że mała histeryzuje. Podstawowa zasada – dziecko histerią nie może wymuszać na mamie i tacie zmiany decyzji. Jeśli tak się wydarzy, szybko uczy się, że to dobra droga do osiągnięcia celu. Zawsze reagujecie Państwo spokojnie, zawsze mówicie spokojnym głosem, nigdy nie pokazujecie bezradności. To bardzo ważne, by dziecko nie widziało rodzica bezradnego, by nie odnosiło wrażenia, że rodzic nie radzi sobie z sytuacją, z zachowaniami pociechy, z opinią obserwatorów.

Czym więcej bezradności w zachowaniach rodzica, tym więcej pewności w zachowaniach dziecka, że króluje nad sytuacją, że wygrywa ją, że osiąga to, na czym zależy. Pamiętajcie Państwo, że Wasza córeczka jest mądra, ale też bierzcie pod uwagę, że chce wykorzystać swój spryt dla uzyskania jakiegoś celu. Musicie jej pokazać, że kochacie, szanujecie ją , ale i wymagacie. Musicie przekonać, że histerią niczego nie zdobędzie, a za złośliwości będzie konsekwentnie karana. Ona musi chcieć się zmienić, a nie tylko Państwo macie dążyć do tego, by się zmieniła. Przekonujecie – nie warto, nie należy, nie zgadzacie się, nie tolerujecie.

Bądźcie też dobrym przykładem dla małej. Pokojowo rozwiązujcie konflikty, unikajcie złośliwości, starajcie się w każdej sytuacji zachować spokój i szacunek dla drugiej osoby. Córeczka Was obserwuje i w wielu sytuacjach będzie naśladowała. Z jednej strony więc spokojne rozmowy, z drugiej wymagania, a z trzeciej dobre wzorce. Powinno się udać! Życzę spokoju w tych trudnych chwilach i powodzenia przy rozwiązywaniu najtrudniejszych problemów.

Krystyna Zielińska - psycholog dziecięcy i logopeda