Badanie zostało przeprowadzone na 508 studentach w Polsce, Niemczech, USA, Iranie, Norwegii oraz na dwóch grupach pochodzących z RPA (o białym i niebiałym kolorze skóry). Uczestnicy tego eksperymentu dostali do oceny osiem zdjęć różnych twarzy. Były to czarno-białe fotografie portretowe tych samych osób uśmiechniętych i nieuśmiechniętych. Uczestnicy na podstawie wyglądu tych osób mieli ocenić ich szczerość i inteligencję za pomocą ośmiu pytań. Przy każdym zdjęciu mieli ocenić osiem cech: inteligentna, fałszywa, tępa, bystra, autentyczna, nienaturalna, głupia, szczera, na skali od 1 (cecha ani trochę nie pasuje) do 7 (cecha pasuje idealnie).
Autorzy sprawdzali także, jak postrzegane są osoby uśmiechające się i nieuśmiechające się należące do dwóch różnych grup: własnej ("swoich") oraz obcych w ramach jednego obszaru kulturowego. Ta część badania została przeprowadzona na dwóch próbach: homogenicznej kulturowo (ograniczony kontakt z obcymi) i heterogenicznej kulturowo (ciągły kontakt z obcymi). Autorzy zakładali, że czynniki kulturowe mają znaczny wpływ na postrzeganie społeczne ludzi uśmiechniętych oraz, że uśmiech jest lepiej postrzegany w kulturach indywidualistycznych i asertywnych. Przypuszczali też, że płeć ma odmienny wpływ na interpretacje uśmiechu.
Ciężko chory chłopiec dzięki niemu się uśmiechnął. Poznaj wyjątkowego wolontariusza
Tak jak badacze oczekiwali, wyniki różniły się w zależności od państwa i jego kultury. W Niemczech uśmiech wskazywał na większą inteligencję w porównaniu z jego brakiem. Zaś w próbie perskiej (Iran) zależność była odwrotna, ludzie uśmiechnięci byli odbierani jako mniej inteligentni. Jeżeli chodzi o szczerość, osoby uśmiechnięte były oceniane we wszystkich kulturach, oprócz perskiej, jako bardziej szczere. W Iranie uśmiech wpływał negatywnie na ocenę szczerości. Kwestia płci badanych nie miała wpływu na ocenę inteligencji, w odróżnieniu od oceny szczerości. Kobiety odbierały osoby uśmiechnięte jako bardziej szczere niż mężczyźni w kulturach, gdzie uśmiech pozytywnie wpływał na ocenę szczerości.
Co do podziału na grupy "swoich" i obcych, w polskiej kulturze homogenicznej osoby o białym kolorze skóry, które były uśmiechnięte, oceniane były jako bardziej inteligentne. Zaś osoby uśmiechające się o innym kolorze skóry niż biały były odbierane jako mniej inteligentne. W próbie RPA osoby białe przypisywały innym uśmiechniętym białym osobom większą inteligencję. Zaś osoby nie białe z RPA nie oceniały uśmiechniętych osób białych jako bardziej szczere. Oznacza to, że w RPA zgodnie ze stereotypami kolor skóry świadczy o różnicach w postrzeganiu społecznym. W obu grupach z RPA "swoi" oceniają siebie lepiej niż obcych.
Wyniki badań wykazują zgodność z tezą badaczy, że ocena uśmiechu różni się w zależności od kultury. W kulturach asertywnych osoby uśmiechnięte są postrzegane jako bardziej inteligentne. Zaś w kulturach kolektywistycznych i mało asertywnych uśmiech ma negatywny wpływ na ocenę inteligencji i szczerości. Podróżując do innych państw, warto mieć na uwadze, że kultura ma ogromy wpływ na automatyczny proces percepcji, dlatego możemy być odebrani zupełnie inaczej niż w naszym obszarze kulturowym. To badanie jest bardzo interesujące, jako że dotyczy naszego uśmiechu, a co za tym idzie naszej oceny przez innych. Niestety, słabością badania jest to, że zostało przeprowadzone na małej próbie i tylko na studentach.
Tekst pochodzi w serwisu badania.net
