Dalekowzroczność

Patomechanizm W nadwzroczności promienie świetlne skupiane są za siatkówką z powodu zbyt krótkiej osi gałki ocznej albo zbyt płaskiej rogówki. U niemowląt stan taki jest naturalny. W miarę wzrostu dziecka rośnie też gałka oczna by około 6 - 8 roku życia osiągnąć rozmiary zezwalające na skupianie promieni na siatkówce.

Do tego czasu prawidłowe widzenie zapewnia mechanizm akomodacji. Polega on na zwiększaniu siły łamiącej soczewki (dokładnie jej wypukłości) poprzez skurcz mięśnia rzęskowego.

U dzieci które muszą zbyt długo używać tego mechanizmu może dojść do zbyt mocnego skurczu tego mięśnia i wytworzenia wręcz krótkowzroczności.

U osób powyżej 40 roku życia soczewka zaczyna powoli tracić swą elastyczność, mechanizm akomodacji przestaje dobrze funkcjonować i osoby takie wymagają okularów "do czytania".

Grupy ryzyka
Podwyższone ryzyko zachorowania występuje u osób z rodzin, w których występuje dalekowzroczność

Objawy i rozpoznanie
U dorosłych:

1. charakterystyczne dalekie trzymanie tekstu czytanego.

U dzieci:

1. zez,
2. paradoksalnie u dzieci pochylanie głowy nad rysunkiem lub tekstem,
3. bóle głowy,
4. nieostre widzenie literek po długim czytaniu.

Rozpoznania dokonuje lekarz okulista podczas badania wzroku, u dzieci po zakropieniu kroplami atropinowymi.

Przebieg i rokowanie
Dzieci z dalekowzrocznością mają szansę na tak zwane wyrośnięcie z wady wraz z dorastaniem. Dorośli zaczynający nosić okulary do czytania muszą się liczyć z narastaniem wady.

Leczenie
Korekcja okularowa: okulary jednoogniskowe, dwuogniskowe, progresywne.