Dobieramy menu weselne

Przyjęcie weselne to chyba najważniejszy element każdego wesela. Na co zwrócić uwagę w lokalu, czego dopilnować? Jak dobrać menu, aby zadowolić gusta zaproszonych gości? Jest wiele pytań, które towarzyszą Młodej Parze podczas przygotowań weselnych.

Pierwsze wrażenie ma kolosalne znaczenie. Wygląd stołu weselnego, jego przygotowanie i dekoracja ma w tym szczególny udział. Jakie zasady obowiązują podczas profesjonalnego przygotowania weselnego stołu?

Należy pamiętać, że przed każdym gościem w dobrym guście jest położenie serwetki wykonanej z materiału. Taka sama podłużna powinna znaleźć się na środku stołu. Serwetki mogą być prostokątne (45 x35 cm) lub okrągłe (średnica 40 cm). Na nich ustawiamy talerze i kładziemy sztućce. Kieliszki i talerzyk na pieczywo z zasady są poza serwetką. Inny sposób na nakrycie stołu to wykorzystanie białego lub kolorowego obrusa którego brzegi powinny sięgać ze wszystkich stron długość ok. 20-30 cm.

Dopełnienie stanowią serwetki, które kładziemy na talerzu przeznaczonym na przystawkę lub obok talerza podstawowego, z jego lewej strony. Serwetki składamy w kwadraty, prostokąty czy trójkąty i zawsze kładziemy płasko.

Dla każdego gościa stawiamy na stole talerz zwany podstawowym, który znajduje się na stole aż do podania deseru. Wszystkie talerze podstawowe ustawiamy w jednakowej odległości od siebie, aby goście mogli wygodnie siedzieć i nie przeszkadzać sobie wzajemnie. Napoje podajemy w odpowiednio dobranych kieliszkach i szklankach, które, dobrze zharmonizowane z innymi elementami nakrycia, podnoszą również estetyczny wygląd stołu.

Liczba kieliszków i szklanek zależna jest od napojów, przy czym konsekwentnie trzymamy się zasady: dla każdego napoju jest przeznaczony oddzielny rodzaj szkła. Kieliszki ustawia się nieco z prawej strony, powyżej talerza podstawowego, szeregując je według kolejności użycia. Nieco oddzielnie stoi szklanka (bądź kieliszek), przeznaczona na schłodzoną wodę mineralną. Jeśli do przystawki podamy wódkę, kieliszek ten znajdzie się jako pierwszy od prawej strony, drugie miejsce zajmie kieliszek do białego, a trzecie – do czerwonego wina. Kieliszek do szampana lub wina deserowego będzie ostatnim w rzędzie kieliszków.

Noże, widelce i łyżki umieszczamy w kolejności ich użycia, poczynając od zewnątrz w kierunku talerza. Z lewej strony leżą widelce, z prawej – noże. Łyżka do zupy, jeśli od niej rozpoczyna się posiłek, leży z prawej strony, najdalej od talerza. Wszystkie noże ułożone są ostrzem skierowanym w lewą stronę, a więc w kierunku talerza, a widelec i łyżka grzbietami w dół. U góry talerzy, równolegle do krawędzi stołu, kładziemy sztućce do deseru.

Ustalenie menu rozpoczynamy od dania głównego, którym jest najczęściej danie mięsne. Od tego zależą inne elementy posiłku. Jeśli wybrane danie głównie jest bardzo sycące, zrezygnujemy z przystawki, dobierzemy lekki deser. Jeśli zaś danie jest dość lekkie, dobierzemy przystawkę i deser o większej kaloryczności. Układając menu, dążymy do tego, aby było zharmonizowane – nie może się składać tylko z dań ciężkich ani też tylko z lekkich.

Jednakże menu powinno się także odznaczać różnorodnością. Zasada ta zostałaby naruszona, gdyby podano w czasie jednego posiłku na przykład dwa dania rybne albo dwa dania z mięsa. Ta sama reguła dotyczy dodatków.

Po ustaleniu menu analizujemy jeszcze całość, biorąc za punkt wyjścia następujące kryteria: gorące – zimne, gotowane – smażone, mocno przyprawione – łagodne, jasne – ciemne. Takie spojrzenie umożliwi wyciągnięcie ostatecznego wniosku: czy menu jest ułożone dobrze, czy też wymaga pewnych zmian lub tylko nieznacznych korekt. Nie trzeba przypominać, że prawidłowo ułożone menu ma wpływ na przebieg przyjęcia i nastrój, wyraża nasz stosunek do zaproszonych gości.

Duży wpływ na ustalenie menu ma pora roku i pogoda. Latem, w czasie upałów, podajemy dania lekkie, a zimą – bardziej sycące. Wykorzystując właściwości poszczególnych pór roku, podajemy przykładowo późną wiosną i latem szparagi, poziomki, truskawki, jesienią i zimą – dziczyznę, kaczki, gęsi, indyki. Dobór menu zależy także od przyzwyczajeń gości oraz religijnych przynależności. Przyjmując gości zagranicznych, gospodarze pragną na ogół zaprezentować im jakieś charakterystyczne dania swojego kraju. W takim przypadku trzeba jednak zachować daleko idącą ostrożność.

Różne narody mają wszak rozmaite upodobania i uprzedzenia. Podejmując Finów, trzeba się zastanowić, czy można podać flaki lub potrawę z grzybów. Pewna część mieszkańców „kraju tysiąca jezior” nie je flaków ze względu na składniki, z jakich ta potrawa jest przygotowana. Niektórzy Finowie nie jedzą również grzybów. Hindusi z powodu zakazów religijnych nie jedzą potraw przygotowanych z wołowiny. Nie chcąc stawiać naszych gości oraz siebie w kłopotliwej sytuacji, przy układaniu menu uwzględniamy wyznawane przez zaproszonych gości zasady.

Układając menu, kierujmy się powszechnie obowiązująca kolejnością, w jakiej spożywamy poszczególne dania: 1) przystawka, 2) zupa, 3) danie mięsne, 4) deser, 5) owoce, 6) kawa. Liczba podanych dań zależna jest od charakteru przyjęcia i możliwości finansowych gospodarza. Najczęściej podaje się tylko kilka dań przy zachowaniu, oczywiście obowiązującej kolejności, czyli na przykład zimna przystawka przed zupą.

Warto znać kilka zasad, jakimi winniśmy się kierować przy komponowaniu menu:

1. Jeśli menu przewiduje dwie przystawki – zimną i gorącą, to przystawkę zimną podaje się przed zupą, a gorącą – po zupie.
2. Menu obiadowe często składa się z zupy, dania mięsnego, deseru i kawy. Jeśli obiad ma charakter uroczysty, menu może być uzupełnione przystawką. Nie można jednak zapomnieć o tym, że im więcej dań, tym mniejsze porcje.
3. Zbyt wystawne przyjęcie, nie daje najlepszego świadectwa o naszej gospodarności, zwłaszcza że nie liczba talerzy na stole decyduje o przyjaźni i ludzkiej życzliwości.

Podczas przyjęć podajemy różnego rodzaju napoje, wśród których poczesne miejsce – szczególnie do posiłków, zajmuje wino. Wina możemy podzielić na wytrawne, półwytrawne i słodkie. Wina wytrawne i półwytrawne nazywamy winami stołowymi, natomiast wina słodkie zwie się deserowymi. Do zupy nie podaje się żadnych napojów alkoholowych. Do przystawek najlepiej pasują wina wytrawne lub wódka; do ryb i dań z jaj – białe wino wytrawne; do potraw z grzybów – czerwone wino wytrawne; do mięsa – czerwone wino wytrawne; do deseru – szampan, miód pitny, portwajn, węgierski tokaj; do kawy – koniak, winiak i likiery.

Najważniejszym elementem, poza oczywiście pięknie przygotowanym stołem i perfekcyjnie skomponowanym menu, jest atmosfera podczas przyjęcia. Nawet najbardziej wyrafinowane dania nie będą docenione przez gości, gdy zabraknie uśmiechu oraz wzajemnej życzliwości.

Oficjalne wydanie internetowe „Magazynu Wesele”: magazynwesele.pl/Karina Komorowska & Katarzyna Czerny