Elizabeth Blackwell - nie chciano jej przyjąć na studia, została pierwszą lekarką w USA

Mimo że marzyła o tym, by zostać lekarką, nie chciano jej przyjąć na żadną uczelnię ze względu na to, że była kobietą. O zdanie zapytano studentów, a ci dla żartu wyrazili zgodę, by mogła uczyć się z nimi. Dzięki temu świat poznał Elizabeth Blackwell. Była pierwszą dyplomowaną lekarką w Ameryce, feministką, walczącą o prawa kobiet i zniesienie niewolnictwa. Mija 195. rocznica jej urodzin.

Urodziła się w 1821 roku w Anglii w rodzinie właściciela cukrowni. Samuel Blackwell zadbał o staranne wykształcenie swoich dzieci. Wychowywał je w liberalnym duchu. Miały swobodę, a ojciec czekał, aż same wskażą, jaka dziedzina nauki najbardziej je interesuje.

Elizabeth miała 11 lat, gdy rodzina śladami wielu innych Europejczyków popłynęła statkiem do USA w poszukiwaniu lepszego losu. Założyli cukrownię w Nowym Jorku. Gdy miała 17 lat, jej ojciec zmarł. Zostawił wdowę, dziewięcioro dzieci i mnóstwo długów do spłacenia. Po śmierci ojca Elizabeth, podobnie jak jej matka, zaczęła pracować jako nauczycielka, by związać koniec z końcem.

Momentem, w którym postanowiła, że zostanie lekarką, było spotkanie z umierającą przyjaciółką. Nie bez wpływu było też jej zagmatwane życie uczuciowe, którego szczegóły skutecznie trzymała w tajemnicy.
- Byłam zawiedziona emocjonalnie. Byłam zdeterminowana, żeby zostać lekarką, musiałam skupić się na czymś, co totalnie zajmie moje myśli – pisała w swojej autobiografii. Początkowo wiedzę czerpała z podręczników medycznych.

Starała się o przyjęcie na studia na minimum 16 uczelniach, jednak zawsze odmawiano jej ze względu na płeć. W tych czasach za skandal obyczajowy uważano sam pomysł, by kobieta miała studiować razem z mężczyznami.
Władze szkoły uzależniły przyjęcie Elizabeth od tego, czy studenci zaakceptują to w minireferendum. Oni potraktowali to w kategoriach happeningu, dowcipu i przekornie głosowali za jej kandydaturą.

Jednak problemy Elizabeth nie minęły. Była dyskryminowana, nie chciano, by uczestniczyła w wielu zajęciach praktycznych. Dokuczali jej zarówno wykładowcy, jak i koledzy z jej grupy. W 1849 roku przyznano jej jako pierwszej kobiecie w USA tytuł doktora medycyny. Jednak na świecie nic nie zmieniło się w jednej kwestii i ze względu na płeć znowu musiała podążyć inną ścieżką.

Wzięła udział w kursie dla położnych w Paryżu. Wtedy też przeszła poważną chorobę oczu. Przestała widzieć na jedno oko i musiała porzucić marzenia o zostaniu chirurgiem. Nie mogła znaleźć pracy w zawodzie, więc wróciła do Nowego Jorku i założyła własną klinikę dla najbiedniejszych. Najczęściej pomagano w niej kobietom i dzieciom. Zatrudniła w niej głównie kobiety, m.in. swoją siostrę - Emily - i Marię Zakrzewską, lekarkę polskiego pochodzenia.

Warto dodać, że Elizabeth była zaangażowana w walkę o prawa Afroamerykanów, również pod wpływem swojej znajomej - Harriet Elisabeth Stowe, działaczki społecznej i autorki powieści pt. „Chata wuja Toma”.
Domagała się zniesienia niewolnictwa. Idea walki o prawa kobiet była żywo obecna w rodzinie Blackwellów, ponieważ kilku braci Elizabeth ożeniło się ze znanymi feministkami.

W 1869 roku wróciła do Wielkiej Brytanii, gdzie założyła szkołę medyczną dla kobiet. W 1875 roku została profesorem ginekologii w London School of Medicine for Women. Blackwell nigdy nie wyszła za mąż. W 1854 adoptowała dziewczynkę z Irlandii - Katharine Barry.

Na emeryturę przeszła dopiero w wieku 86 lat. Zmarła trzy lata później.
Począwszy od 1949 roku przyznawany jest Elizabeth Blackwell Medal. Otrzymują go wyłącznie kobiety, które mają szczególne osiągnięcia w dziedzinie medycyny. W 2015 roku to wyróżnienie otrzymała Mae Jemison, amerykańska lekarka i astronautka z NASA.

(kg)/(md), WP Kobieta

* Wonna I de Jong: multimilionerka z Przasnysza*

Zobaczcie też: NAJLEPSZE DIETY 2016!