Kiedy seks boli

Badania naukowe dowodzą, że około 30 proc. kobiet odczuwa dyskomfort podczas seksu. Jedną z najczęstszych przyczyn jest dyspareunia, która sprawia, że stosunki są bolesne. Można poradzić sobie z tym schorzeniem, konieczna jest jednak konsultacja lekarska.

Udane życie seksualne w związku jest niezwykle ważne. Nie tylko stanowi naturalną, biologiczną potrzebę każdego człowieka, ale też stwarza poczucie bliskości i więzi między partnerami. Różne są jednak powody utraty apetytu na seks: stres, przemęczenie, problemy w związku.

Zdarza się także, że satysfakcjonujące życie erotyczne skutecznie utrudnia ból narządów płciowych przed, podczas lub po zbliżeniu. Są to objawy dyspareunii. Bóle mogą mieć charakter ostry lub nawracający, mogą występować w obrębie narządów płciowych albo miednicy małej.

Dyspareunia może być pierwotna (występująca od inicjacji seksualnej)
, albo wtórna (powstała w pewnym momencie życia erotycznego, po okresie bez bezbolesnych kontaktów seksualnych). Zaburzenie to dość często występuje u kobiet, zdarza się jednak, choć rzadko, również u mężczyzn.

Najczęściej na bolesne stosunki skarżą się panie w okresie menopauzy. Spadek poziomu hormonów powoduje zanik śluzówki pochwy, większą podatność na zakażenia, zmniejszone zwilżanie pochwy.

Przyczyny mogą być zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Seks utrudniają wrodzone wady narządów rodnych. Częstym schorzeniem jest zapalenie sromu i pochwy. W zależności od rodzaju zakażenia występuje pieczenie, świąd, ból i obfite upławy, co uniemożliwia stosunki płciowe ze względu na ból. Z kolei stany zapalne przydatków, guzy przydatków i endometrioza miednicy małej powodują bóle podbrzusza. Dyspareunię wywołuje też suchość pochwy. Może się ona pojawić także jako powikłanie po zabiegach operacyjnych dróg rodnych, czy po porodzie, które mogą spowodować zwężenie się światła pochwy, lub zrosty pooperacyjne.

Zdarza się jednak i tak, że z ginekologicznego punku widzenia, nie ma przeciwwskazań do współżycia, ale kobieta odczuwa ból podczas zbliżenia. Może się wtedy okazać, że problem leży w psychice, ponieważ podczas stosunku przeżywa silne negatywne emocje. Mogą je wywoływać złe doświadczenia z przeszłości, jak gwałt, czy molestowanie seksualne.

Sukces leczenia dyspareunii zależy od właściwego rozpoznania. Bardzo ważne jest też to, żeby nie zwlekać latami z wizytą u lekarza. Jak w przypadku każdej choroby im wcześniej zostanie zdiagnozowana i rozpocznie się leczenie, tym szanse na sukces będą większe.

W większości przypadków dyspareunia jest uleczalna, a dzięki temu można przywrócić satysfakcję z życia intymnego. Bywa, że konieczny jest zabieg chirurgiczny, ale czasami wystarczy stosowanie leków i środków, które np. powodują nawilżenie pochwy. Zdarza się też, że pacjentka potrzebuje psychoterapii. W tej sytuacji przywrócenie satysfakcjonującego życia seksualnego może być bardziej długotrwałe. A sukces w dużej mierze zależy od dojrzałości partnera. Terapia bowiem powinna odbywać się w atmosferze akceptacji i zrozumienia.

* ZOBACZ PORADY SEKSUOLOGA*