Klasztor Shaolin, czyli jak narodziły się chińskie sztuki walki

Klasztor Shaolin jest buddyjską świątynią wzniesioną w 495 roku na terenie współczesnych Chin, w prowincje Henan. Klasztor przez lata był ośrodkiem buddyzmu mahajana i sekty chan. Znany jest jako miejsce, w którym narodziły się chińskie sztuki walki.

Obecnie klasztor Shaolin jest jednym z bardziej popularnych chińskich ośrodków turystycznych. W 2010 roku klasztor oraz otaczające go zabytki zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Do klasztoru nie można się dostać z łatwością. Jest otoczony górami, a w dodatku nie są dostępne żadne bezpośrednie pociągi czy autobusy. Bilet wstępu do klasztoru Shaolin kosztuje 100 Juanów i obejmuje zwiedzanie obiektu, Lasu Pagód oraz Centrum Szkoleniowego, w którym można obejrzeć pokazy. 100 Juanów to obecnie ok. 54 złote. Z racji na ogromną popularność i duży ruch turystyczny klasztor Shaolin stracił wiele z owianej tajemnicą historii i atmosfery miejsca duchowego wyciszenia.

Klasztor Shaolin powstał w okresie panowania dynastii Wei w górskim masywie Sung. Założył go cesarz Su Wen dla Mistrza Bhadry. Pragnieniem Mistrza było szkolenie młodych adeptów w myśl praktyki Buddy, nazwał więc ofiarowane mu miejsce Lasem Młodych, czyli Shaolin Si.

Klasztor został rozsławiony przez mnicha Bodhidharma, którego Chińczycy uznają za ojca kung fu. Początkowo mnisi zamieszkujący kompleks Shaolin zajmowali się tłumaczeniem ksiąg z sanskrytu na język chiński. Nauka sztuk walki prawdopodobnie była pomysłem Da Mo, który zauważył, że mnisi są bardzo słabi fizycznie i nie potrafią się skoncentrować ani medytować. Aby poprawić ich kondycję fizyczną i psychiczną wprowadził 18 podstawowych ćwiczeń.

W czasach nowożytnych klasztor został dwukrotnie zniszczony, w pierwszej i drugiej połowie XX wieku. W trakcie rewolucji kulturalnej klasztor Shaolin został zniszczony przez Czerwonogwardzistów Mao Zedonga. W latach 80. XX wieku, władze ChRL odrestaurowały klasztor, uruchamiając go jako centrum promocji kulturowej i turystycznej.

Według legend obowiązkowa gimnastyka wprowadzona przez Bodhidarmę sprawiła, że mnisi stopniowo rozwinęli całe bogactwo chińskich sztuk walki. Natomiast naukowe publikacja podają, że sztuki walki w klasztorze Shaolin kształtowały się w trzech okresach historycznych.

Wspomina się, że na początku panowania dynastii Tang mnisi z Shaolin brali udział w walkach. W drugim okresie, podczas rządów dynastii Ming, mnisi tworzyli milicję w służbie cesarstwa. Natomiast o XVIII do XX wieku kształtowała się legenda Shaolin, a wraz z nią korzenie znanych nam współcześnie chińskich sztuk walki.

Wojownicy, którzy trenują umysł i ciało w klasztorze Shaolin muszą przejść 10 stadiów treningowych. Każde stadium poświęcone jest innemu aspektowi Wu Shu. Stadia treningowe zaliczane przez wojowników w Klasztorze Shaolin to: zręczność, koordynacja, jedność, zwinność, właściwy chód, odległość, spójność, obrona, jedność zmysłów i moc.