Powolny metabolizm może - ale nie musi - być przyczyną otyłości
Powolny metabolizm, którym osoby otyłe często tłumaczą swój stan, rzeczywiście może sprzyjać otyłości, ale taka mutacja występuje średnio u jednego człowieka na stu - informuje pismo „Cell”.
Powolny metabolizm, którym osoby otyłe często tłumaczą swój stan, rzeczywiście może sprzyjać otyłości, ale taka mutacja występuje średnio u jednego człowieka na stu - informuje pismo „Cell”. Tłumaczenia otyłych osób, że w właściwie nic nie jedzą i dużo się ruszają, a całą winę podnosi powolny metabolizm są przyjmowane z niedowierzaniem – często słusznym. W większości wypadków metabolizm jest wręcz przyspieszony, by umożliwić funkcjonowanie i przemieszczanie się nadmiernie obciążonego organizmu.
Jednak naukowcy z Uniwersytetu w Cambridge po raz pierwszy znaleźli dowody, że naprawdę istnieje mutacja spowalniająca tempo przemiany materii, choć występująca u mniej niż co setnej osoby.
Już wcześniej dowiedziono, że myszy z mutacją genu KSR2 łatwiej przybierają na wadze, jednak dopiero analiza DNA 2101 osób z bardzo dużą otyłością wykazała obecność tejże mutacji u niektórych z nich. Mutacja ma podwójny efekt: jednocześnie wzmaga apetyt i obniża metabolizm.
Gen KSR2 jest aktywny głównie w mózgu i wpływa na sposób, w jaki komórki interpretują sygnały – na przykład obecność insuliny we krwi. To z kolei decyduje o zdolności organizmu do spalania kalorii.
Zewnętrznym objawem mutacji zwykle jest bardzo poważna otyłość występująca we wczesnym dzieciństwie. Już w młodym wieku często rozwija się cukrzyca typu II.
Mutacja występuje u mniej niż 1 proc. populacji. Niektóre obciążone nią osoby - zapewne dzięki odpowiedniemu odżywianiu i stylowi życia - zachowują normalną wagę, jednak wśród dzieci, u których otyłość wystąpiła przed piątym rokiem życia, mutacja występuje w ok. 2 proc. przypadków.
Zdaniem autorów badań ich wyniki mogą pomóc w opracowaniu metod leczenia otyłości także u osób bez mutacji. Chodzi przede wszystkim o leki modyfikujące działanie KSR2, które mogłyby zmniejszać apetyt i przyspieszać metabolizm.
Znane są także inne geny związane z otyłością. Na przykład gen FTO istnieje w dwóch postaciach, z których jedna zwiększa ryzyko otyłości, a druga nie. Osoby z dwiema podnoszącymi ryzyko kopiami genu FTO (po jednej od każdego z rodziców) są o 70 proc. bardziej narażone na otyłość. Tłuste pokarmy są dla nich szczególnie kuszące, gen wpływa również na poziom hormonu głodu – greliny.
(PAP/ma)
