Powolny metabolizm może - ale nie musi - być przyczyną otyłości
Powolny metabolizm, którym osoby otyłe często tłumaczą swój stan, rzeczywiście może sprzyjać otyłości, ale taka mutacja występuje średnio u jednego człowieka na stu - informuje pismo „Cell”.
28.10.2013 | aktual.: 29.10.2013 10:55
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Powolny metabolizm, którym osoby otyłe często tłumaczą swój stan, rzeczywiście może sprzyjać otyłości, ale taka mutacja występuje średnio u jednego człowieka na stu - informuje pismo „Cell”. Tłumaczenia otyłych osób, że w właściwie nic nie jedzą i dużo się ruszają, a całą winę podnosi powolny metabolizm są przyjmowane z niedowierzaniem – często słusznym. W większości wypadków metabolizm jest wręcz przyspieszony, by umożliwić funkcjonowanie i przemieszczanie się nadmiernie obciążonego organizmu.
Jednak naukowcy z Uniwersytetu w Cambridge po raz pierwszy znaleźli dowody, że naprawdę istnieje mutacja spowalniająca tempo przemiany materii, choć występująca u mniej niż co setnej osoby.
Już wcześniej dowiedziono, że myszy z mutacją genu KSR2 łatwiej przybierają na wadze, jednak dopiero analiza DNA 2101 osób z bardzo dużą otyłością wykazała obecność tejże mutacji u niektórych z nich. Mutacja ma podwójny efekt: jednocześnie wzmaga apetyt i obniża metabolizm.
Gen KSR2 jest aktywny głównie w mózgu i wpływa na sposób, w jaki komórki interpretują sygnały – na przykład obecność insuliny we krwi. To z kolei decyduje o zdolności organizmu do spalania kalorii.
Zewnętrznym objawem mutacji zwykle jest bardzo poważna otyłość występująca we wczesnym dzieciństwie. Już w młodym wieku często rozwija się cukrzyca typu II.
Mutacja występuje u mniej niż 1 proc. populacji. Niektóre obciążone nią osoby - zapewne dzięki odpowiedniemu odżywianiu i stylowi życia - zachowują normalną wagę, jednak wśród dzieci, u których otyłość wystąpiła przed piątym rokiem życia, mutacja występuje w ok. 2 proc. przypadków.
Zdaniem autorów badań ich wyniki mogą pomóc w opracowaniu metod leczenia otyłości także u osób bez mutacji. Chodzi przede wszystkim o leki modyfikujące działanie KSR2, które mogłyby zmniejszać apetyt i przyspieszać metabolizm.
Znane są także inne geny związane z otyłością. Na przykład gen FTO istnieje w dwóch postaciach, z których jedna zwiększa ryzyko otyłości, a druga nie. Osoby z dwiema podnoszącymi ryzyko kopiami genu FTO (po jednej od każdego z rodziców) są o 70 proc. bardziej narażone na otyłość. Tłuste pokarmy są dla nich szczególnie kuszące, gen wpływa również na poziom hormonu głodu – greliny.
(PAP/ma)
