Taniec, gimnastyka i akrobacje. Gimnastyka artystyczna w pigułce

Gimnastyka artystyczna jest poddyscypliną gimnastyki, w której wykonuje się układy taneczno-akrobatyczno-gimnastyczne z wykorzystaniem wstążek, obręczy, skakanek, maczug czy piłek. Od 1984 roku gimnastyka akrobatyczna jest dyscypliną olimpijską.

Wcześniej, gimnastyka artystyczna była trenowana i wykonywana przez dziewczynki i młode kobiety, lecz obecnie rozwija się również męski wariant tego sportu. Pokazy gimnastyki artystycznej prezentowane są indywidualnie albo w grupach liczących od 6. do 10. osób.

W gimnastyce artystycznej wyodrębniono kategorie wiekowe, które łączą się również z nabytymi umiejętnościami. Pierwsza kategoria to klasa młodzieżowa, w której występują dzieci do 9. roku życia. Następne w kolejności grupy są podzielone na klasy: pierwszą, drugą i trzecią. Klasa III to Młodziki, czyli dzieci do wieku 10. lat, Klasa II, czyli Juniorzy Młodszy to dzieci do lat dwunastu. W Klasie I występują Juniorzy, którzy nie przekroczyli 15. roku życia. Ostatnią klasą w gimnastyce artystycznej jest Klasa Seniorów (Klasa M), w której prezentują się gimnastyczki, które ukończyły 16 lat.

Zasady występów gimnastyków artystycznych są ściśle określone. Pokazy odbywają się na przestrzeni o boku 13 m. Podczas występu nie można wykraczać poza wyznaczone krawędzie. Wykonanie układu jest oceniane przez kilka komisji. Ocenie podlega trudność prezentowanego układu, poprawność wykonania poszczególnych elementów, technika ciała, wykorzystanie dodatkowego przyboru, a także wartość artystyczna całości pokazu.

Punktacja w gimnastyce artystycznej zmienia się na przestrzeni lat. Obecnie zawodnicy mogą otrzymać maksymalnie 10 punktów za układ i tyle samo za wykonanie. Główne figury, które powinny zostać wykonane podczas występu to: mostek, szpagat, gwiazda, przewroty, stanie na rękach i na głowie czy salto. Należy też pamiętać o wykorzystaniu przyboru, czyli wstążki, maczugi czy obręczy.

Układy w gimnastyce artystycznej zakładają użycie przyborów, do których zalicza się wstążki, skakanki, obręcze, piłki czy maczugi. Najprostszym do opanowania przyrządem jest skakanka do gimnastyki artystycznej. Ze skakanką wykonuje się piruety, wyrzuty i skoki. Z kolei najtrudniejszym przyrządem jest wstążka umocowana na kijku. Trud polega na tym, że kijka ze wstążką nie można upuścić ani dotknąć nimi ciała.

Obręcz najczęściej wykorzystuje się do kręcenia wokół nadgarstków, kolan czy pasa, przyrząd powinien ważyć przynajmniej 300 g. Maczugi służą zazwyczaj do żonglerki, natomiast piłką można kozłować lub w zależności od układu, toczyć bądź podrzucać.

Trenowanie gimnastyki artystycznej ma swoje pozytywne skutki. Przede wszystkim poprawia się postawa ciała, a mięśnie ulegają wysmukleniu i wzmocnieniu. Ćwiczenia wpływają również na świadomość własnego ciała, co niewątpliwie korzystnie wpływa na psychikę ćwiczącego. Ponadto poprawne rozciąganie ciała i rozwijanie gibkości zwiększa zakres ruchomości stawów i pozwala utrzymać ciało w ogólnej sprawności przez lata.