Uzależnienie od jedzenia. Jak z nim walczyć?

Podłoża problemów z uzależnieniem od jedzenia należy dopatrywać się w psychice tak jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania, czyli anoreksji czy bulimii. Z tą drugą chorobą uzależnienie od jedzenia dzieli wspólne objawy. Różnica jednak polega na tym, że w przypadku bulimii dochodzi do regulacji masy ciała poprzez patologiczne zachowania – wymuszone wymioty, stosowanie środków przeczyszczających czy chorobliwe wykonywanie ćwiczeń fizycznych. W przypadku uzależnienia od jedzenia obfite posiłki poddawane są metabolizmowi, wpływając na swój sposób na sylwetkę i zdrowie organizmu.

Najważniejszymi powodami uzależnienia od jedzenia są te związane z samooceną i trybem życia. Mowa tu przede wszystkim o nieumiejętności radzenia sobie ze stresem, niskim poczuciem wartości czy pustką związaną z samotnością albo nudą.

Konsekwencje uzależnienia od jedzenia są bardzo poważne. Głównym zagrożeniem jest otyłość, która powoduje problemy z prawidłowym funkcjonowaniem układu sercowo-naczyniowego, występowanie cukrzycy, a także zaburzeń gospodarki hormonalnej. Uzależnienie od jedzenia prowadzi do zataczania błędnego koła, ponieważ w dalszym ciągu, mimo podjadania do syta, osoba uzależniona czuje się nieatrakcyjna i skłonna do złego nastroju.

Do najważniejszych symptomów uzależnienia od jedzenia zaliczyć można:
• jedzenie, gdy nie jest się głodnym,
• spożywanie obfitych posiłków, aż do momentu poczucia przesytu, a nawet bólu fizycznego,
• jedzenie umiarkowanych ilości jedzenia wśród innych i dojadanie w samotności,
• jedzenie pod wpływem silnych emocji – pozytywnych i negatywnych,
• podejście do jedzenia, które wpływa na całe życie, w tym zdrowie, samopoczucie i relacje z bliskimi,
• obsesyjne rozmyślanie o jedzeniu, a także dietach i spożywanych kaloriach,
• potrzeba stałego żucia lub picia,
• objadanie się po utracie wagi, a w konsekwencji nabycie jej na nowo,
• jedzenie produktów nieświeżych, zamrożonych, przypalonych, wziętych bezpośrednio z półki w markecie,
• poczucie winy lub wstydu po spożyciu zbyt dużej ilości jedzenia.

Kompulsywne objadanie będzie wymagało pomocy psychologa, a także dietetyka. Ważna jest także gotowość do leczenia samego uzależnionego.

W związku z tym, że przyczyn uzależnienia od jedzenia należy dopatrywać się w psychice, pomoc psychologa, a czasem nawet też psychiatry, jest nieodzowna. Specjalista przeprowadzi wywiad i wyznaczy plan leczenia. Warto nadmienić, że istnieją grupy wsparcia dla uzależnionych od jedzenia, których funkcjonowanie jest lustrzane do typowych metod pracy grup AA (12 kroków, sesje w grupie). Może być tak, że walka z uzależnieniem od jedzenia zostanie wsparta leczeniem farmakologicznym, a to oznacza kontakt z psychiatrą.

Jeśli chodzi o pracę dietetyka, to z pewnością jego obowiązkiem jest sporządzenie spersonalizowanego jadłospisu, a także wdrożenie nowych nawyków żywieniowych u uzależnionego od jedzenia.