Wzięła ślub pod presją. Od początku wiedziała, że to błąd

Sytuacje są różne. Czasem kobiety decydują się na spontaniczny ślub, bo tak mocno się zakochały albo chciały w końcu zrealizować swoje marzenia o pięknym weselu. Czasem żyją w długoletnim związku i wychodzą za mąż pod presją rodziny, partnera.

Ten drugi przypadek bliski jest 33-letniej Agnieszce z okolic Kołobrzegu. Marka (imiona zmieniłam) poznała w liceum. Oboje byli dla siebie pierwszą miłością. Rozstali się pod koniec ogólniaka, ale na krótko. Razem wyjechali na studia do Gdańska. – Byliśmy razem z przerwali ponad osiem lat, zaręczeni, ale nie ustaliliśmy żadnej daty ślubu – opowiada Agnieszka.

Bliscy dopytywali, kiedy ślub, ale im dłużej trwał ten związek, tym Agnieszka miała coraz więcej wątpliwości. – Marek nie jest typem "ogarniacza", wywiązuje się ze swoich obowiązków w pracy, ale w domu najchętniej nic by nie robił, przynajmniej tak było ze mną. Wiele razy o tym rozmawialiśmy, to jednak nic nie dawało albo dawało na jakiś czas. Do tego doszły też inne rzeczy, np. podział pieniędzy. Marek zarabiał więcej ode mnie, a chciał, żebyśmy wszystkim dzielili się po połowie i nic nie było go w stanie przekonać, że to nie jest do końca sprawiedliwe – tłumaczy Agnieszka.

Kiedy poczuła się w związku z Markiem wypalona, powiedziała mu o tym. – On wtedy zmienił strategię o 180 stopni. Chyba się przestraszył, zaczął więc błagać mnie, żebym nie przekreślała tego, co mamy. Obiecywał, że się zmieni, poprawi swoje zachowanie. I wtedy wyjechał z tym ślubem, że skoro już tak długo jesteśmy zaręczeni, to najwyższy czas zrobić kolejny krok – opowiada 33-latka. – Sama nie wiem, na co liczyłam. Może rzeczywiście wierzyłam, że coś się zmieni.

Ślub był cywilny, przyjęcie dla najbliższej rodziny. – Jeszcze na ślubie sądziłam, że robię dobrze, ale bardzo szybko okazało się, że wszystkie obietnice Marka były wyssane z palca. Człowiek nie jest w stanie zmienić się z dnia na dzień, zwłaszcza jeśli ma utrwalone przez lata nawyki czy takie, a nie inne wzorce zachowań wyniesione z domu – uważa Agnieszka. – Wystarczyło parę tygodni i wszystko wróciło do normy, a nawet zaczęło być coraz gorzej. Uświadomiłam sobie gorzką prawdę, że decyzja o ślubie była straszliwym błędem.

Małżeństwo Agnieszki i Marka przetrwało niecałe trzy lata. Rozwód odbył się bez orzekania o winie.

Na spontaniczny ślub zdecydowała się Małgosia z Iławy. Leczyła rany po nieudanym związku, kiedy w jej życiu pojawił się Grzesiek. Poznali się na Tinderze. – Chciałam zapomnieć o byłym, więc weszłam na Tindera. Z Grześkiem świetnie mi się rozmawiało. Umówiliśmy się na spotkanie. Na pierwszej randce był tylko pocałunek, nic więcej, ale zaiskrzyło między nami – opowiada Małgosia.

Z Grześkiem szybko zostali parą. Po pół roku mieszkali już razem. Grzesiek poprosił Małgosię o rękę dwa miesiące później. Na tym nie zamierzał poprzestać – od razu chciał ustalić datę ślubu. – Słabo się znaliśmy, nie chciałam się śpieszyć, ale Grzesiek roztaczał przede mną wizję romantycznego ślubu w małym kościółku w Zakopanem. Mieliśmy być tylko my, świadkowie i nasi rodzice, a potem mieliśmy wyjechać na dwa tygodnie w podróż poślubną – relacjonuje Małgosia. – Nie ukrywam, że po poprzednim związku miałam złamane serce i chciałam w końcu ułożyć sobie życie, a to, co opowiadał Grzesiek, brzmiało tak pięknie, że zgodziłam się, mimo że miałam sporo wątpliwości.

Ślub faktycznie odbył się w Zakopanem. Potem były zaplanowane dwa tygodnie podróży poślubnej po Europie. – Już wtedy bywało różnie, jakieś mniejsze i większe sprzeczki, nieporozumienia – wspomina Małgosia. – Po powrocie do domu to się nasiliło. Prawda jest taka, że w ogóle się nie znaliśmy.

Małgosia i Grzesiek wciąż są razem, ale chodzą na terapię. – Na razie trudno powiedzieć, czy nasze małżeństwo przetrwa – przyznaje kobieta. Dodaje, że ma wiele koleżanek, które decyzję o ślubie podjęły pochopnie albo nie były pewne swojego partnera. – Już kilka razy słyszałam, że raz się żyje, a w razie czego jest rozwód. W sumie ja też wyszłam z takiego założenia, że po co czekać, ale jednak wierzyłam, że nam się powiedzie. Niektóre moje koleżanki nie są nawet w udanych związkach, a mimo to decydują się na ślub, bo rodzina je namawia, bo chcą mieć już dziecko albo wierzą, że po ślubie będzie lepiej. Otóż nie, nie będzie.

– Decyzja o ślubie często podejmowana jest pod wpływem presji, np. zewnętrznej. Są też kobiety, które od lat żyją w nieudanej relacji, ale po wykorzystaniu wszystkich sposobów na zmianę czy okiełznanie mężczyzny liczą, że tym przełomowym momentem w ich związku będzie jego formalizacja – tłumaczy Agata Pajączkowska, psycholog z poradni Psychowskazówka. – Dużo zależy od naszego stosunku do małżeństwa: czym ma ono być? Czy wyrazem naszej miłości? Czy ma ono kształtować i rozwijać naszą relację? A może ma ułatwić kwestie formalne w życiu?

Według Agaty Pajączkowskiej jeśli bycie w związku małżeńskim dla obojga partnerów jest istotne – również z punktu widzenia (szeroko rozumianej) wiary – to nikt nie zwleka z taką decyzją wiele lat. – Sukces związku zależy od typu relacji i tego, jak w niej funkcjonujemy. Trwanie w niesatysfakcjonującym, a zwłaszcza toksycznym układzie tylko dlatego, że jesteśmy małżeństwem, to błąd, a straconego czasu nie da się odzyskać – podkreśla specjalistka, dodając, że jeśli decyzja o ślubie została podjęta pochopnie, już przy pierwszym kryzysie małżonkowie mogą stracić wiarę w sens własnego wyboru.

Gdy odkrywamy, że decyzja o ślubie była błędem, warto rozważyć terapię – solo albo par.

Psycholog nie ma wątpliwości, że każdą ważną decyzję w życiu – a już szczególnie dotyczącą małżeństwa – powinna poprzedzać analiza naszych potrzeb i oczekiwań. – Podejmowanie decyzji opierając się o potrzeby innych osób, jeśli są one sprzeczne z naszymi potrzebami, to gotowy przepis na klęskę – mówi Pajączkowska. – Ale pamiętajmy, że każda decyzja w życiu może nas czegoś nauczyć; pokazuje, co jest dla nas ważne i jaką ma dla nas wartość.

Zapraszamy na grupę FB - #Wszechmocne. To tu będziemy informować na bieżąco o terminach webinarów, wywiadach, nowych historiach. Dołączcie do nas i zaproście wszystkie znajome. Czekamy na was!