Zajście w ciążę powyżej 35. roku życia budzi wiele obaw. Czy nie jestem za stara na dziecko? Czy będę w stanie je wychować?
Zajście w ciążę powyżej 35. roku życia budzi wiele obaw. Czy nie jestem za stara na dziecko? Czy będę w stanie je wychować?
Zbliżasz się do czterdziestki, masz już jedno dorosłe dziecko, dobrą pracę i ustabilizowane życie. Aż tu nagle dowiadujesz się, że jesteś w ciąży. Czasami dojrzałe kobiety świadomie planują późne macierzyństwo, wszak właśnie wówczas czują, że mogą zapewnić dziecku odpowiednią opiekę, dobrobyt i obdarzyć je gorącym, matczynym uczuciem.
Ryzyko?
Gdy sięgniemy sto, dwieście lat wstecz, zorientujemy się, że dzieci rodziły nastolatki i kobiety tuż po dwudziestce. Analogicznie kobiety po czterdziestym roku życia były już babciami. Aż trudno w to uwierzyć! Z drugiej strony, dawniej średnia życia kobiet wynosiła ponad 50 lat – dzisiaj „dobijamy” 80-tki i rzadko kiedy jakakolwiek „rycząca czterdziestka” czuje się staro. Pomimo, iż w obecnych czasach macierzyństwo po trzydziestym roku życia jest czymś całkowicie naturalnym, to, gdy kobieta przekroczy czterdziestkę ciąża może być zagrożona. Dojrzała kobieta w ciąży powinna zdecydować się na zaufanego lekarza. Warto również przemyśleć o prywatnej przychodni, gdzie każde pytanie nie pozostanie bez odpowiedzi. Pamiętaj, że ciąża nie jest chorobą.
Obawa przed wystąpieniem zespołu Downa
Obalmy kilka mitów. Otóż przebieg ciąży, poród jak i czas połogu uzależniony jest przede wszystkim od zdrowia kobiety. Zadbana, szczupła, prowadząca zdrowy tryb życia, wysportowana i zrównoważona 35-40-latka niewiele odbiega od tej mającej piętnaście lat mniej. Chociaż trzeba zwrócić uwagę na pewną prawidłowość – im organizm starszy, tym bardziej narażony na wszelakie choroby, jak chociażby otyłość, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca lub choroby układu krążenia. Obowiązkowo trzeba dodać, iż wraz z wiekiem wzrasta ryzyko wystąpienia u dziecka tzw. wad chromosomalnych, wśród których najbardziej rozpoznawalny jest zespół Downa.
Regularnie wykonuj badania
Ciąża u dojrzałej kobiety wiąże się z kładzeniem szczególnego nacisku na wykonywanie szeregu badań i kontroli lekarskich. Aby wykluczyć jakiekolwiek nieprawidłowości, w tym wady wrodzone, wykonuje się badania prenatalne, czyli USG, określenie poziomu hCG i AFP oraz estriolu. Jeżeli wyniki będą niezadowalające lub co najmniej wątpliwe, wówczas wykonuje się testy inwazyjne: kordocentezę, biopsję trofoblastu i aminopunkcję. Testy te w wiarygodny sposób pozwalają rozpoznać wady wrodzone.
Poród nie musi być trudniejszy
Wbrew krążącym obiegowym opiniom, poród kobiety, która ukończyła 35. rok życia wcale nie musi być gorszy, trudniejszy i bardziej wyczerpujący. Tak naprawdę wiele zależy od kondycji fizycznej i psychicznej ciężarnej. Istnieje duże prawdopodobieństwo cesarskiego cięcia – jedne kobiety decydują się na nie świadomie, inne mają wykonywaną cesarkę ze względów czysto medycznych. Jeżeli skończyłaś czterdzieści lat i jesteś w ciąży z pierwszym dzieckiem, powinnaś być przygotowana na cesarskie cięcie, bowiem istnieje ryzyko, że nie będziesz w stanie urodzić siłami natury (słabsze mięśnie, zła kondycja fizyczna, choroby przewlekłe).
Starsi rodzice, brak dziadków
Zajście w ciążę powyżej 35. roku życia budzi wiele obaw: Czy będę w stanie je wychować? Czy nie jestem za stara na dziecko? Czy dożyje jej/jego ślubu? Czy kiedykolwiek będę babcią? Czy będę umiała dogadać się z własnym dzieckiem, kiedy ono będzie dojrzewać, a ja będę przechodzić „jesień” swojego życia? Pytania i obawy mnożą się w nieskończoność. Jedno jest pewne – będziemy szybciej się męczyć, potrzebować więcej odpoczynku, ciszy i spokoju.
A co z babciami i dziadkami? W tej sytuacji również należy zdać sobie sprawę, że mogą się oni po prostu nie doczekać przyjścia na świat upragnionego wnuka, wnuczki, lub odejść, kiedy dziecko będzie malutkie. Jak wiadomo pomoc rodziców zazwyczaj jest nieoceniona. To właśnie oni zajmują się maluszkiem, kiedy ty chcesz wyjść na imprezę, lub po prostu zamierzasz wrócić do pracy, a nie chcesz oddawać dziecka do przedszkola. Późne macierzyństwo wiąże się więc także z samodzielnością – niewykluczona jest sytuacja, kiedy ty i twój mąż będziecie zdani tylko i wyłącznie na siebie.
Tekst: Klaudia Kula
