Czarna magia
Mary oczarowała mnie już ładnych parę lat temu. Do dziś album „Share My World”, wydany w 1997 roku, jest jedną z moich ulubionych płyt. Praktycznie bezkrytycznie oceniać zacząłem jej twórczość po jednym z berlińskich koncertów, który miałem okazję obejrzeć na żywo.
Mary J. Blige „The Breakthrough”
Najnowsza płyta to majstersztyk. Wokal nie do podrobienia, klimat nie do powtórzenia, klasa, której można pozazdrościć. Zwiastujący album „Be Without You” w pełni wprowadza nas w klimat płyty, na którym nie znajdziecie numerów podobnych do „Family Affair”. Więcej tu soulu i r’n’b niż hip-hopu „The Breakthrough” nie jest smętną pościelówą ale to album kierowany do odbiorcy, który woli słuchać, niż bawić się na imprezie. Jak zwykle w wypadku Mary, nad płytą pracowali najlepsi. Produkcją zajęli się Swizz Beatz, Dr. Dre, Kanye West, Rooney Jerkins czy The Neptunes. Swoich głosów udzielili natomiast Will.I.Am z tak popularnego ostatnio The Black Eyed Peas, Jay-Z oraz niezastąpiony Raphael Saadiq. Największym jednak zaskoczeniem jest obecność
Irlandczyków z U2, którzy pozwolili Blige na nagranie nowej wersji ich klasyka „One”. Najlepsze numery na płycie to znany już „MJD Da MVP”, „Can’t Get Enough”, „About You”, „I Found My Everything” i „So Lady”. No i świetnie wypada wspomniane już „One”, a pokusić się o cover takiego numeru i zrobić z tego dzieło dorównujące oryginałowi to wyczyn prawie niemożliwy.
Angie Stone „Stone Hits The Very Best Of Angie Stone”
Ma głos jak dzwon, nadwagę i fanów na całym świecie, których urzekła swoim ciepłem. Mimo że wypłynęła pod koniec lat 90. na fali „nowego soulu”, nie była to kariera przypadkowa. Udowadniają to trzy wcześniejsze albumy i zestaw przebojów zebranych na tej płycie. Nie jest to zbiór oczywisty, bo całkowicie pominięto tu jej płytowy debiut, za to wyeksponowano album „Mahogany Soul”. Można spierać się nad trafnością tego wyboru, ale tak jak nie byłoby Stone bez Arethy Franklin, tak grupa Sistars nie istniałaby bez Angie.
TARAS i P. Onopa
