Czy bańki leczą? Babciny sposób na choroby pod lupą

Historia stosowania baniek sięga tysięcy lat. Były już znane w starożytnych Chinach i Mezopotamii. Mechanizm leczniczy zabiegu stawiania baniek polega na wytworzeniu podciśnienia w przylegających do powierzchni skóry niewielkich szklanych kulistych naczyniach. Kiedyś był sposobem na zapalenie płuc, dziś coraz częściej używa się ich w celach pielęgnacyjnych. Oto, jak wykorzystać prawidłowo bańki.

Jako sprawdzona tradycyjna metoda naturalnego leczenia stawianie baniek wraca do łask. Coraz więcej osób jest uczulonych na antybiotyki, coraz więcej szczepów bakteryjnych jest opornych na nie i coraz słabsza jest naturalna odporność człowieka współczesnego na infekcje. Lekarze są bezradni. Powstaje pytanie: co robić? Bańki stanowią dobrą i bezpieczną alternatywę dla osłabiającego organizm leczenia preparatami syntetycznymi. Bańki tradycyjne i nowoczesne (gumowe) można kupić w aptekach. Pamiętajmy, że przed nami sezon jesienno-zimowy, a więc nasz coroczny sezon zwiększonej zapadalności na infekcje. Wcześnie postawione bańki "wyciągają chorobę z ciała".

Niewielkie wciągnięcie skóry do bańki powoduje pęknięcie podskórnych naczyń krwionośnych. Wynaczyniona krew traktowana jest przez układ odpornościowy jako obce białko, powoduje jego pobudzenie oraz poprawia krążenie krwi. Pobudzenie układu odpornościowego pomaga zwalczyć infekcję. Bańki ponadto na drodze odruchowej zwiększają ukrwienie chorych tkanek i rozluźniają mięśnie. Lepsze ukrwienie chorych tkanek powoduje zwiększone wydalanie z tych miejsc substancji toksycznych (detoksyfikację organizmu). Propagatorami stawiania baniek są m.in. pracownicy Zakładu Pielęgniarstwa Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz lekarze z Centrum Leczenia Bólu i Akupunktury w Warszawie. Badania prowadzone w Centrum Chińskiej Medycyny na Uniwersytecie w Beijing w Chinach wskazują na skuteczność leczenia tą metodą, ale także na konieczność prowadzenia dalszych badań.

Znawcy tej metody leczniczej zgodnie twierdzą, że w wielu przypadkach postawienie w odpowiednim momencie baniek pozwala na uniknięcie antybiotykoterapii. Najlepszy skutek stawiania baniek stwierdzany jest w terapii chorób układu oddechowego (np.: w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych oskrzeli i płuc, bólach i zapaleniu gardła, migdałków i krtani). Postawione w odpowiednich miejscach bańki powodują rozluźnienie mięśni gładkich narządów wewnętrznych i mają zastosowanie w terapii stanów skurczowych pęcherzyka żółciowego, zespole jelita nadwrażliwego, a nawet astmy. Likwidują mięśniobóle, nerwobóle, bóle głowy, migreny.

Gumowe bańki (Chińska Bańka Pełzająca) znakomicie nadają się do wykonywania masażu relaksacyjnego (usuwają napięcie mięśniowe, powodują relaks i usuwają stres). W takim przypadku należy chorego dość obficie posmarować oliwką kosmetyczną i po wytworzeniu podciśnienia prowadzić wolnym ruchem bańkę w kierunku z dołu do góry na plecach pacjenta. Masaż wykonany w miejscach, gdzie zebrana jest tkanka tłuszczowa i występuje cellulit, działa jak zabieg kosmetyczno-leczniczy (powoduje likwidację tłuszczyku i zmniejszenie rozstępów skórnych). Bańki wykazują też silne działanie przeciwzapalne i wykorzystywane są w terapii reumatyzmu, zwyrodnienia stawów, rwie kulszowej)
.

Stosowane są trzy podstawowe ich rodzaje: klasyczne bańki szklane (stawiane na gorąco); bańki szklane, w których podciśnienie powodowane jest za pomocą pompki; bańki gumowe, w których podciśnienie uzyskuje się przy rozprężeniu gumy. Gdzie stawiamy bańki? Przy tak bardzo częstych w okresach jesienno-zimowych występujących przeziębieniach stawiamy bańki na plecach i bokach klatki piersiowej chorego. Natomiast przy zwalczaniu bólu w miejscach, gdzie nam dolega. Specjaliści zajmujący się medycyną chińską oraz specjaliści od leczenia próżniowego (vakuumterapeuci) potrafią stawiać bańki w miejscach przepływu energii Qi (miejscach receptorowych) – co znacznie wzmacnia działanie lecznicze baniek. W takich przypadkach należy udać się do specjalisty.

Przeciwwskazań jest niewiele i dotyczą głównie skóry. Nie wolno stawiać baniek w przypadku zapaleń skóry (alergicznych, ropnych, grzybiczych), zespołach złej krzepliwości, anemii, u osób bardzo osłabionych. Nie jest wskazane stawianie baniek przy wysokiej temperaturze (w ostrym stadium choroby). Nie wolno stawiać ich w okolicy serca, nerek, żołądka i na kręgosłupie. Nie powinno stawiać się baniek osobom stosującym leki przeciwzakrzepowe. Nie ma przeciwwskazań do stawiania baniek dzieciom powyżej drugiego roku życia.

Do zabiegu postawienia tradycyjnych "ogniowych" baniek potrzebujemy drugiej zręcznej osoby oraz następujących przyborów: długiego drutu owiniętego na końcu watą (tzw. kwacza), spirytusu, świeczki, zapałek, naczynia z wodą, oliwki kosmetycznej. Skórę chorego myjemy, smarujemy oliwką (lub tłustym kremem). Każdą stawianą bańkę szybko przecieramy zmoczonym w spirytusie kwaczem i zapalonym od płomienia świeczki kwaczem (trwa to kilka sekund) i szybko dociskamy do skóry. Naczynie z wodą służy do gaszenia kwacza. Bańki pozostawiamy na skórze przez 15 minut. Po odstawieniu baniek na skórze powinien pozostać ciemnoczerwony ślad. Skórę należy przetrzeć spirytusem i natłuścić, a osoba poddana zabiegowi powinna pozostać w łóżku. Zaleca się stawianie od 6 do 30 baniek.