Coraz częściej inspiracją dla projektantów salonów łazienkowych staje się drewno.
Coraz częściej inspiracją dla projektantów salonów łazienkowych staje się drewno. Omijane szerokim łukiem w tradycyjnych aranżacjach gdzie triumf świeciło przekonanie o konieczności zakrywania wszystkiego szczelnie glazurą, powraca do łask i to w ekskluzywnej formie.
Drewno jako naturalny materiał powoduje, że chłodne do tej pory pomieszczenia jakimi były łazienki znacznie się ocieplają stając się przytulnymi i to nie tylko dla oka.
Drewno nie szokuje już jako materiał użyty na łazienkowe podłogi, budzi natomiast zdziwienie gdy designerzy pozwalają sobie na jego wprowadzenie do tak zaskakujących elementów aranżacyjnych jak wanny, umywalki, łazienkowe wieszaki, ławy czy inne akcesoria, w tym te najdrobniejsze, jak mydelniczki, pojemniki na kosmetyki.
Efekt to jednostkowość każdego elementu jako konsekwencja unikalności użytego surowca. Specyfika słoi, przenikanie się kolorów czyni go jedynym w swoim rodzaju.
Projektanci stawiają na egzotyczne gatunki drewna odporne na wilgoć: teak, merbau, IPE czy matao.
W najbardziej „zwariowanych” pomysłach wykorzystuje się je do zabudowywania całych fragmentów ścian.
Przykładem zastosowań drewna w aranżacjach przestrzeni łazienkowych może być firma Francoceccotti producent drewnianych akcesoriów o minimalistycznej formie. Jako dobry izolator termiczny i akustyczny, dobry regulator wilgotności powietrza i materiał niealergiczny drewno nadaje pomieszczeniu niepowtarzalny charakter.
Główne zalety proponowanych egzotycznych gatunków to twardość oraz fakt, że mają w sobie bardzo dużo oleju co zabezpiecza je przed wilgocią. Impregnacja drewna lakierem ma tę wadę, że wchodzi on łatwo w reakcję z wodą i po pewnym czasie pęka, ulegając zniszczeniu. Najlepsze są gatunki stabilne czyli szczególnie odporne na wilgoć. Ową odporność określa tzw: współczynnik skurczu, im niższy tym lepiej. Wiele spośród egzotycznych gatunków drewna ma ten współczynnik niższy niż gatunki rodzime, zawierając ponadto żywicę i garbniki będące naturalnymi impregnatami. Stąd drewno egzotyczne jest mniej podatne na destrukcję biologiczną w postaci grzybów i bakterii. Najniższy współczynnik skurczu mają teak, merbau, iroko, doussie.
W obecnym asortymencie możemy wybierać spośród kilkunastu gatunków drewna, którym towarzyszy szeroka gama produktów do impregnacji. W przypadku tych egzotycznych konserwacja ogranicza się do regularnego, raz na dwa miesiące, naoliwienia drewnianych przedmiotów specjalnymi produktami do impregnacji.
Dwie najczęściej stosowane metody to: ługowanie i olejowanie będące najbardziej naturalnym zabezpieczeniem powierzchni drewnianych. Zabiegi te obok konserwacji uwydatniają strukturę drewna, rysunek słojów a jednocześnie je rozjaśniają. Ponadto proces ługowania hamuje naturalne żółknięcie drewna.
Z ługowanych i olejowanych przedmiotów łatwiej usunąć rysy, a przy odpowiedniej pielęgnacji przez dłuższy czas będą one mogły zachować swój naturalny wygląd. Preparaty dobieramy uwzględniając kolorystykę samego drewna. Produkty te mają różne zadania takie jak: oczyszczanie czy zabezpieczanie przed wnikaniem brudu i płynów.
Wykańczanie drewnianych akcesoriów przez zabieg olejowania ma tę zaletę, że w miejscu gdzie zabezpieczenie ulegnie zniszczeniu, można je łatwo naprawić bez konieczności malowania na nowo całej powierzchni. Podstawowa wada lakieru to fakt, że gdy zostanie uszkodzony i woda dostanie się do środa nie będzie mogła odparować i rozpocznie się proces niszczenia drewna.
Drewniane aranżacje to nawiązanie do klimatu śródziemnomorskiego oraz wygoda i ciepło pomieszczenia jako priorytet sam w sobie.
