Drobne kradzieże

Mam dziecko, które lubi podkradać mnie, jego mamie pieniądze. Ostatnio zabrał okulary. Grzebie w czyiś rzeczach nie pytając nikogo. Nie wiem, co mam z tym zrobić, jak mam mu pomóc. Boję się, że za chwilę będzie kradł w sklepach.

Nie napisała Pani, ile lat ma dziecko. To bardzo ważne. Drobne kradzieże (nie powtarzające się) w życiu małego dziecka, są dopuszczalne. Permanentne nie, a u starszego –zdecydowanie niedopuszczalne. Warto wiedzieć, że u chłopców w okolicach ósmego roku życia lawinowo przyrasta ilość incydentów, podobnych do tego, który Pani opisuje. Zawsze trzeba na początek szukać przyczyn. Musimy wiedzieć, dlaczego to robi. Chce bardzo coś posiadać? Chce zaimponować kolegom? Zwrócić na siebie uwagę? Robi to, nie wiedząc dlaczego? Kiedy znamy przyczynę, łatwiej działać, rozwiązywać problem i eliminować nawet drobne kradzieże z życia dziecka. Gdy jest nastolatkiem, sytuacja jest o wiele trudniejsza. Świadczy często o tym, że system wartości nie jest tak ukształtowany, by kradzież należała do nagannych, karanych zachowań. Wtedy musi najczęściej wkroczy psycholog, by ułatwić rodzicom rozwiązanie problemu. Z kilkulatkiem najczęściej rodzic radzi sobie samodzielnie. Rozmawia, wprowadza system kar za „przestępstwa” i
konsekwentnie realizuje podjętą zasadę. Niewiele wiem o dziecku, o rodzinie, stosowanych przez Panią metodach... i dlatego nie mogę nic więcej doradzić.

Krystyna Zielińska - psycholog dziecięcy i logopeda