Hannah Ocuish – miała tylko 12 lat, gdy skazano ją na śmierć

Jeszcze 10 lat temu prawo w USA pozwalało na skazywanie i wykonywanie kary śmierci na osobach niepełnoletnich. W stanie Indiana na karę główną można było skazać już 10-letnie dziecko. W Montanie granicę tę ustalono na 13, a w Teksasie i Wirginii – na 16 lat.

Najmłodszą dziewczynką skazaną na śmierć w Stanach Zjednoczonych była dwunastoletnia Hannah Ocuish. Hannah oskarżono o zabicie sześcioipółletniej Eunice Bolles. Indianka z plemienia Pekotów została uznana za winną i powieszona na szubienicy. Egzekucja odbyła się 20 grudnia 1786 roku w New London w stanie Connecticut.
Dziewczynka, mimo że bardzo bała się śmierci, nie stawiała oporu w czasie wykonywania okrutnego wyroku. Miała też podziękować szeryfowi „za jego dobroć”.

Zwłoki małej Eunice znaleziono 21 lipca 1786 roku. Dziewczynka została uduszona. Hannah Ocuish od początku znalazła się w gronie podejrzanych o ohydny mord. Pięć tygodni przed tragedią ofiara przyłapała ją na kradzieży truskawek z przydomowej działki. Hannah początkowo kręciła, ale w trakcie drugiego przesłuchania przyznała się do zabójstwa Eunice.

Do zbrodni doszło w trakcie drogi do szkoły. Indianka namówiła swoją młodszą koleżankę do zejścia ze ścieżki, a następnie uderzyła ją w głowę. Gdy Eunice straciła przytomność, Hannah udusiła ją.

Dziewczynka najprawdopodobniej nie zdawała sobie sprawy z tego, co robi. Zeznania matki alkoholiczki wskazywały na to, że jej córka była mocno opóźniona w rozwoju. Sędzia nie miał jednak względu ani na stan zdrowia, ani na wiek oskarżonej. „Oszczędzenie ciebie ze względu na wiek, stwarzałoby – jak mówi prawo – zagrożenie dla społeczeństwa, gdyż byłoby popieraniem poglądu, że dzieci mogłyby popełniać tak okrutne czyny bezkarnie” – stwierdził w orzeczeniu wyroku.

Hannah Ocuish nie była jedynym dzieckiem straconym zgodnie z prawem w USA. Nie była też najmłodszym skazańcem. Prawie sto lat po sądowym zabójstwie Hannah, na szubienicy zawisł 10-letni James Arcene. Był on najmłodszą osobą skazaną na karę główną w USA i na całym północnoamerykańskim kontynencie.

James Arcene był Indianinem z plemienia Czirokezów. Został skazany przez sąd federalny Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej za udział we włamaniu i morderstwie. Urodzonego w 1875 roku chłopca powieszono 18 czerwca 1885 roku w Arkansas.
Nie wiadomo dokładnie, jak długo James czekał na egzekucję. W przypadku innych dzieci skazanych na karę główną był to zazwyczaj okres nie przekraczający pół roku.

16 sierpnia 1912 roku na krześle elektrycznym stracono 17-letnią Murzynkę Virginię Christian. Była ona jedyną w historii Stanów Zjednoczonych niepełnoletnią kobietą, jaka poddana została tak okrutnej egzekucji.

Virginię skazano na śmierć za uduszenie swojego białego pracodawcy w leżącym w stanie Wirginia mieście Elizabeth City. Sprawa tego morderstwa wzburzyła bardzo lokalną społeczność. William Hodges Mann, gubernator Wirginii, uznał je za „najnikczemniejsze morderstwo w historii tego stanu”.
Wyrok śmierci na Virginii Christian został wykonany w głównym więzieniu stanowym w Richmond.
Virginia została stracona w dzień po 17. rocznicy swoich urodzin – przyszła na świat 15 sierpnia 1895 roku.

Pierwszym chłopcem skazanym na śmierć na krześle elektrycznym był w USA Georg Junius Stinney. Urodzony 21 października 1929 roku chłopiec został stracony 16 czerwca 1944 roku.

Czarnoskórego Stinneya oskarżono o zgwałcenie i zabicie dwóch białych dziewczynek: 11-letniej Betty June Binnicker i 8-letniej Mary Emmy Thames. Rozprawa trwała niespełna trzy godziny. Georg został skazany na śmierć mimo wielu ujawnionych w śledztwie okoliczności, które poddawały w wątpliwość jego winę. Dziewczynki zostały zabite od licznych uderzeń ciężką belką. Jak ważący zaledwie 40 kilogramów wątły chłopiec mający 155 cm wysokości mógł zadać trzynaście ciosów takim narzędziem?
14-latek przyznał się, co prawda do winy, ale najprawdopodobniej stało się tak w wyniku policyjnych tortur.
Przebieg egzekucji dziecka był makabryczny. Ze względu na drobną budowę ciała skazanego, strażnicy mieli problem z zapięciem pasów na krześle elektrycznym.

17-letni Willie Francis był dwa razy prowadzony na krzesło elektryczne. Czarnoskóry chłopiec został skazany na karę główną za morderstwo. Miał zabić swojego pracodawcę – Andrew Thomasa, właściciela apteki.
Mimo wielu wątpliwości, co do winy Francisa, ława przysięgłych w Luizjanie, złożona wyłącznie z białych, skazała go na karę śmierci. Przydzielony oskarżonemu adwokat z urzędu nie zgłosił sprzeciwu i nie zakwestionował żadnych wątpliwych dowodów winy swego klienta.
3 maja 1946 roku odbyła się pierwsza egzekucja chłopca. Skazaniec przeżył aplikowaną mu dawkę prądu. Krzyczał: „dajcie mi oddychać!”.

Apelacja złożona przez 17-latka do Sądu Najwyższego USA, w której prosił on o uwolnienie od kary śmierci, argumentując, że dwukrotne przeprowadzanie egzekucji „jest karą okrutną i wymyślną”, czego wyraźnie zabrania piąta poprawka do konstytucji Stanów Zjednoczonych, nie została przez Temidę uwzględniona.
9 maja 1947 roku Francisa ponownie posadzono na krześle elektrycznym. Tym razem prąd go zabił.

W marcu 2005 roku w USA zrezygnowano z orzekania i wykonywania kary śmierci na osobach nieletnich. Myliłby się jednak ten, kto by sądził, że takie wyroki w świecie już nie zapadają.
W 2014 roku przywrócono karę śmierci w Republice Malediwów (nie była wykonywana od 1953 roku). W Malediwach, państwie islamskim, gdzie prawem jest szariat, odpowiedzialność karna zaczyna się od 10 lat, a za niektóre przestępstwa takie jak: kradzież, cudzołóstwo, picie alkoholu lub apostazja, nawet od 7 lat.
Teraz w państwie tym na karę śmierci mogą być skazywane dzieci, które dopuściły się morderstwa. Na wykonanie wyroku będą czekać w więzieniu do osiągnięcia pełnoletniości.

Witold Chrzanowski/(gabi)/WP Kobieta