Wśród działkowców są tacy, którym marzy się własne wrzosowisko – w mniejszej lub większej skali. Może to być skalniak, wydzielony kącik działki lub nawet rozległa łąka.
Osoby mało zorientowane mogą mieć kłopoty z odróżnieniem tych dwóch rodzajów roślin. Wyglądają podobnie, lecz różnią się dość istotnie.
Podobieństwa:
Zarówno wrzosy jak i wrzośce to krzewy, dorastające do 40 cm wysokości, ale są też odmiany niskie - do 20 cm oraz wysokie - do 60 cm. Liście i pędy mogą mieć barwę od jasno- do ciemnozielonej, od jasnożółtej do pomarańczowożółtej lub seledynowoszarą. Kwiaty mogą mieć nie tylko jasnofioletowe, ale także białe lub w różnych odcieniach różu – od jasnego do ciemnego, wpadającego w czerwień. Mają podobne wymagania w uprawie.
Różnice:
Wrzosy, w Polsce, jak i w prawie całej Europie, są reprezentowane przez jeden gatunek - wrzos pospolity (Calluna vulgaris), za to w ponad 600 odmianach. Mają małe, łuskowate, ustawione pod kątem listki. Kwiaty wrzosów są kielichowate, pojedyncze, półpełne i pełne. U odmian wcześnie kwitnących pojawiają się już w czerwcu – lipcu, a odmiany późne kwitną aż do grudnia. Ciekawą odmianą są wrzosy pączkowe, których pąki kwiatowe nie otwierają się. Długo utrzymują barwę i pięknie wyglądają nawet zimą, gdyż nie boją się przymrozków.
Natomiast większość spośród 800 gatunków wrzośców (Erica) występuje w naturze poza Europą i nie jest w stanie przetrwać nawet lekkich mrozów. W polskim klimacie najlepiej rosną wrzośce krwiste (Erica carnea), wrzośce bagienne (Erica tetralix) oraz brukentalia ostrolistna (Erica spiculifolia). Występują także mieszańce międzygatunkowe - hybrydy, które, przy minimalnym zabezpieczeniu, przetrzymują polską zimę. Listki wrzośców są igiełkowate i ustawione prostopadle do pędu. Często nowe przyrosty mają odmienną barwę, kontrastującą ze starszymi listkami, stanowiąc dodatkowy element dekoracyjny. Kwiaty mają kształt dzbanuszków i są nieco mniejsze niż u wrzosów. Kwitną od lutego aż do października, dlatego łatwo je pomylić z wczesnymi odmianami wrzosu.
Warunki uprawy roślin wrzosowatych:
Stanowisko:
Miejsca słoneczne i osłonięte od wiatru.
Podłoże:
Gleba powinna być lekka i przepuszczalna (piaszczysta), próchniczna, oraz kwaśna (pH 3,5 do 5,0). Możemy ją przygotować mieszając kwaśny torf i piasek z kompostowaną korą. Wszystko razem przekopujemy na głębokość szpadla. Kwaśnej gleby wymagają szczególnie wrzosy. Wrzośce są mniej wymagające.
Nasadzenia:
Sadzonki sprzedawane są prawie przez cały rok. Rośliny najlepiej sadzić wiosną, gdy ziemia dobrze rozmarznie i lekko się przesuszy lub we wrześniu. Przed wysadzeniem sadzonkę z doniczką zanurzamy na kilka minut w wodzie, żeby nie uszkodzić bryły korzeniowej przy wyjmowaniu z pojemnika. Przysypujemy dokładnie korzenie i sprawdzamy, czy wszystkie pędy nadziemne są nad podłożem. Odległość między roślinami powinna wynosić od 30 do 40 cm.
Po posadzeniu glebę na rabacie ściółkujemy kilkucentymetrową warstwą kory sosnowej, zapobiegając przesychaniu gleby i wzrostowi chwastów. Jest to szczególnie ważne, gdyż wrzosowate są wrażliwe na przesuszenie - mają płytki i delikatny system korzeniowy.
Nawadnianie:
Podlewamy systematycznie, często, ale małymi dawkami.
Nawozy:
W czasie sezonu wegetacyjnego rośliny zasilamy umiarkowanie wolno działającymi nawozami np. „Osmocote”.
Pielęgnacja:
Usuwamy przekwitnięte kwiatostany - tniemy je u nasady. Możemy też przycinać pędy w celu lepszego rozkrzewienia i zwiększenia kwitnienia. Wrzośce kwitnące wiosną strzyżemy po przekwitnięciu - w kwietniu lub maju. Wrzosy kwitnące jesienią tniemy dopiero wczesną wiosną następnego roku - przekwitnięte kwiatostany i nie przycięte pędy stanowią dla roślin dobre zabezpieczenie przed mrozem. Po pierwszych przymrozkach rośliny okrywamy gałęziami świerkowymi lub włókniną, aby zapewnić dobrą wentylację. Nie stosujemy słomy i liści - powodują gnicie krzewów.
Rozmnażanie:
Wrzosowate rozmnażać możemy z sadzonek wierzchołkowych, pobieranych przed kwitnieniem lub przez odkłady wykonywane latem. Wrzosy i wrzośce są roślinami dość łatwymi w uprawie. Rosną szybko i kwitną bardzo długo. Po kwitnieniu ozdobę stanowią ich różnokolorowe liście. Rośliny, sadzone w donicach, można też wykorzystać do ozdoby okien, balkonów i tarasów.
