Jestem sobą, jestem ideałem

„Jestem swoim najgorszym krytykiem” – mówi malarka Julia, bohaterka książki amerykańskiej pisarki Jill Bialosky, z którą spotkałam się niedawno, by przeprowadzić wywiad. Zaznaczyłam sobie to zdanie w książce podczas lektury, a gdy rozmawiałyśmy, znalazłam je i przytoczyłam. Bialosky – mniej więcej pięćdziesięcioletnia atrakcyjna kobieta, wzięta pisarka i redaktorka wielu znakomitych amerykańskich pisarzy, niewątpliwa kobieta sukcesu – spojrzała na mnie i powiedziała: – No cóż, to dokładnie tak jak ja. Jestem swoim najgorszym krytykiem.

Anna Dziewit-Meller
Źródło zdjęć: © mwmedia

– A zatem jest nas co najmniej trzy – powiedziałam. Bo przecież nie ma gorszego krytyka niż ten, który siedzi w mojej głowie.

Bialosky uśmiechnęła się: – Mam wrażenie, że to jest kwestia płci, tak się nas wychowuje. Nas – dziewczynki, nas – kobiety. Przynajmniej tu, w Ameryce.
Och, to zupełnie tak jak u nas w Polsce. Och, to chyba tak jak absolutnie wszędzie w zachodniej kulturze!

W książce „Mit urody” (którą moim zdaniem powinna przeczytać każda dziewczyna, gdy dorastać zaczyna) Naomi Wolf pisze o tym, jak w czasach po drugiej fali feminizmu, gdy kobiety w końcu trafiły na rynek pracy, pojawiła się w świecie konieczność stworzenia nowej ideologii, która pozwoliłaby sprzedawać tym wyzwolonym już kobietom coś nowego w miejsce dotychczasowej konsumpcji, którą generowały kobiety-gospodynie domowe. Nie chciały już wydawać pieniędzy na środki czystości, piekarniki i inne magiczne wynalazki, które miały z nich czynić idealne matki i żony, a bez których one miały się czuć niepełnowartościowe i winne. „Wymyślono wówczas współczesną wersję mitu urody, którą poparł przemysł dietetyczny wart trzydzieści miliardów dolarów oraz przemysł promujący młodość wart dwadzieścia miliardów dolarów” – pisze Wolf. W latach 50. kobieta, by być bohaterką, rodziła jedno dziecko za drugim i zajmowała się domem, i z tego przemysł czerpał niewyobrażalne zyski, sprzedając jej produkty, które miały czynić z niej lepszą matkę i gospodynię domową. Dziś ta bohaterka ma być zawsze piękna.

„Gdy tylko kobiety w latach 60. zabrały głos, media, zgodnie z wymogami życiowego kłamstwa ówczesnych czasów, rozpoczęły tworzenie mitu urody wymierzonego w ich wygląd” – pisze Wolf. Dzięki temu można było odebrać ten głos kobietom w sposób bardzo prosty – ignorując je jako zbyt ładne albo zbyt brzydkie. A przecież nikt nie lubi być wyśmiany.

Kobiety, dążąc do realizacji tego mitu, otoczone zewsząd idealnymi i nierealnymi wizerunkami atrakcyjnych kobiet sukcesu, nie mogą nie popaść w poczucie winy. Wewnętrzny krytyk w naszych głowach ma się świetnie! Dokarmiamy go jak trolla w internecie naszą frustracją, ciągłym porównywaniem się, które jest teraz jeszcze prostsze, odkąd mamy Facebooka – dzięki niemu możemy porównywać się nie tylko z nierealistycznym obrazem kobiet w reklamach, ale także z oderwaną od rzeczywistości wersją życia naszych znajomych. Przecież nikt nie wrzuca na fejsa swoich brzydkich zdjęć ani informacji o życiowych frustracjach i niepowodzeniach.

Mam jednak nieodparte wrażenie, że coś ponownie drgnęło w kwestii kobiet. Ten ruch tektoniczny w skorupie ziemskiej był ledwo wyczuwalny, ale jednak obecny. Za sprawą marszów kobiet w wielu miejscach świata, za sprawą kandydatury Hilary Clinton w Stanach, za sprawą pojawienia się w przestrzeni publicznej głosów, które coraz wyraźniej sprzeciwiają się obecnej pozycji kobiet

Chciałybyśmy móc powiedzieć o sobie „Jestem sobą, więc jestem ideałem”. Bez konieczności oglądania się na jakiekolwiek kanony, na jakiekolwiek zewnętrzne uwarunkowania. Czuć się dobrze w świecie jako kobieta.

O tym, że coś drgnęło, o ironio, najbardziej świadczy – moim zdaniem – reakcja drugiej strony. Fala mizoginizmu, jaka przetacza się obecnie przez świat, jest doprawdy oszałamiająca. Mężczyźni, którzy oficjalnie stosują pogardliwy ton wobec spraw kobiet, tacy jak Donald Trump i jego akolici z tzw. "alt prawicy", stosują starą taktykę obrony przez atak. Jednak ta histeryczna reakcja mężczyzn piszących w swoich tekstach „Co wolałbyś mieć? Raka czy feministkę?” to paradoksalnie dobry znak – świadczący wyłącznie o tym, że ktoś poczuł się zagrożony. Po co atakować kogoś, kto ci nie zagraża? Najwyraźniej biały amerykański mężczyzna o prawicowych poglądach – twórca sukcesu najbardziej kuriozalnego człowieka na stanowisku prezydenta – poczuł, że to może być jego łabędzi śpiew. Czego serdecznie i państwu, i sobie, i naszym dzieciom życzę. Obyśmy mogły kiedyś wziąć głęboki oddech i powiedzieć sobie szczerze: „jestem sobą, jestem ideałem”.

Partnerem cyklu artykułów jest marka Bella

Wybrane dla Ciebie

Ma guza mózgu. Fryzjer gwiazd zapytany o objawy
Ma guza mózgu. Fryzjer gwiazd zapytany o objawy
Silnie trujący grzyb. Ten gatunek lepiej zostawić w lesie
Silnie trujący grzyb. Ten gatunek lepiej zostawić w lesie
Nie chce kremacji ani trumny. Tak ma zostać pochowana
Nie chce kremacji ani trumny. Tak ma zostać pochowana
Był alkoholikiem, gdy się poznali. "Nie nalegała, żebym przestał pić"
Był alkoholikiem, gdy się poznali. "Nie nalegała, żebym przestał pić"
Przed laty osłoniła córkę własnym ciałem. Straciła wtedy śledzionę
Przed laty osłoniła córkę własnym ciałem. Straciła wtedy śledzionę
Jej mąż zostaje w Szwecji. Mówi, czego "nie może znieść" w Polsce
Jej mąż zostaje w Szwecji. Mówi, czego "nie może znieść" w Polsce
Stanęła na ściance. Tylko spójrzcie, co miała na dłoniach
Stanęła na ściance. Tylko spójrzcie, co miała na dłoniach
"Przepuścił" 40 mln zł. Była żona nie ukrywała na co
"Przepuścił" 40 mln zł. Była żona nie ukrywała na co
Najpierw dowiedział się o dziecku. Chwilę później usłyszał diagnozę
Najpierw dowiedział się o dziecku. Chwilę później usłyszał diagnozę
Tak mówił o torturach. "Nie mogłem o własnych siłach wrócić do celi"
Tak mówił o torturach. "Nie mogłem o własnych siłach wrócić do celi"
Kończy 52 lata. Od ponad 30 ma "żonę"
Kończy 52 lata. Od ponad 30 ma "żonę"
Posyp trawnik we wrześniu. Wiosną będzie gęsty jak nigdy
Posyp trawnik we wrześniu. Wiosną będzie gęsty jak nigdy