Kinezyterapia: na czym polega gimnastyka lecznicza?

Kinezyterapia określana jest także jako gimnastyka lecznicza czy* metoda leczenia organizmu ludzkiego ruchem*. Celem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej. Kinezyterapia polega na wykonywaniu ćwiczeń, które usprawniają, wzmacniają rozciągają i rozluźniają mięśnie i całe ciało.

Dzięki kinezyterapii pacjenci odzyskują nie tylko sprawność ruchową, ale także poprawia się funkcjonowanie układu nerwowego, oddechowego i sercowo-naczyniowego. Dodatkowo gimnastyka lecznicza przywraca ruchomość w stawach oraz siłę i wytrzymałość mięśni. Dzięki kinezyterapii można korygować wady postawy i patologiczne nawyki ruchowe.

Zadaniem kinezyterapii jest także przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.

Wskazaniem do kinezyterapii są różne stany patologiczne obejmujące układ ruchu oraz układy nerwowy, krwionośny czy oddechowy. Kinezyterapię poleca się osobom z wadami postawy, złamaniami bądź amputacją kończyn, bólami kręgosłupa, chorobami reumatoidalnymi czy zwyrodnieniami stawów.

Gimnastyka lecznicza jest pomocna także dla pacjentów z chorobą Parkinsona, stwardnieniem rozsianym oraz uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego. Kinezyterapia sprawdzi się również w przypadku choroby wieńcowej, udaru mózgu, zawału serca, nadciśnienia tętniczego oraz przed i po zabiegach kardiochirurgicznych.

Ćwiczenia oddechowe w ramach kinezyterapii pomagają w walce z odmą opłucnową, a także w przypadkach zmian zapalnych w płucach. Kinezyterapia jest stosowana również po chorobie nowotworowej, ponieważ pozwala zapobiec obrzękom i przykurczom stawowym po mastektomii.

Kinezyterapia odbywa się pod kontrolą wykwalifikowanego fizjoterapeuty, który dysponuje odpowiednim sprzętem do wykonywania ćwiczeń leczniczych. Wyróżnia się 4 najczęściej stosowane metody kinezyterapii:

• Metoda McKenzie - została opracowana przez Robina McKenziego. Początkowo ta metoda była przeznaczona do profilaktyki i leczenia bólów kręgosłupa, później jej zastosowanie poszerzono o stawy obwodowe.W tej metodzie oprócz technik wykonywanych przez fizjoterapeutę, istotny jest ruch pacjenta, a także ćwiczenia wykonywane samodzielnie w domu. W metodzie McKenziego bardzo duży nacisk kładzie się na profilaktykę.
• Metoda Bobath - została opracowana przez fizjoterapeutkę Berthę Bobath oraz psychiatrę Karla Bobatha. Tę metodę stosuje się przy rehabilitacji dzieci i dorosłych z porażeniem mózgowym.
• Metoda Vojty - została opracowana przez czeskiego lekarza Vaclava Vojtę. Stosuje się ją przy rehabilitacji dzieci i dorosłych ze schorzeniami neurologicznymi.
• Metoda PNF - została opracowana przez neurofizjologa Hermana Kabata oraz fizjoterapeutkę Maggie Knott. Ćwiczenia w tej metodzie mają zwiększyć siłę mięśni i poszerzyć zakres dotychczasowych ruchów.

Ćwiczenia w kinezyterapii dotyczą bezpośrednio narządów zmienionych chorobowo lub części ciała nieobjętych chorobą. Kinezyterapia miejscowa obejmuje ćwiczenia bierne, izometryczne, czynno-bierne, samowspomagane, synergistyczne, oddechowe oraz w odciążeniu. Kinezyterapia ogólna natomiast to ćwiczenia ogólnokondycyjne, gimnastyka poranna, ćwiczenia w wodzie oraz sport inwalidów.