Kłopotliwy przedpokój

Pani Roma ma kłopotliwy przedpokój. Długi i wąski: 1,5 m szerokości, 3 wysokości i aż 9 długości! Z sześcioma drzwiami. Pyta Pani jak optycznie można mu zmienić proporcje.

Jest na to wiele sposobów. Przede wszystkim sugerowałabym obniżenie sufitu. Na rysunkach przedstawiam, co da się zrobić samym kolorem, ale można też popróbować ze światłem (poniżej sufitu, przy podłodze). Na pewno nie należy pozostawić wszędzie jednakowego koloru. Warto pomalować każde drzwi na inny kolor (co pomoże skupić wzrok na czymś innym niż długość korytarza) lub wykleić drzwi z jednej strony lustrami, dzięki czemu przestrzeń troche oszukamy. Wiele natomiast może zdziałać mocny kolor lub zdecydowane wzory.

W wersji 2a zaznaczamy mocnym kolorem podłogę oraz ściankę w głębi, reszta ścian pozostaje dużo delikatniejsza. Dzięki temu podkreślamy znaczenie podłogi, a pomieszczenie wizualnie rozszerza się na boki.
W wersji 2b mocna jest podłoga oraz sufit(wraz z paskiem poniżej sufitu) – taki układ powoduje, że wnętrze wydaje się niższe, a powierzchnia podłogi większa.
Wersja 2c to odwrotność 2a– ścianka w głębi oraz sufit mocno zaznaczony. Dzięki temu pomieszczenie ulega optycznemu skróceniu i rozszerza się na boki.
W wersji 2d, jasna pozostaje tylko podłoga oraz sufit– najlepiej obniżony. Wszystkie ściany oraz drzwi jednakowo ciemne. Pomieszczenie zamyka się, a przestrzeń zostaje zachwiana.
Wersja 2e ukazuje oddziaływanie różnych deseni. Duże wzory w głębi przyciągają uwagę, zmniejszają i skracają pomieszczenie. Małe wzory – rozszerzają i skracają, dlatego umieszczone zostały po bokach. Poza tym rozpraszają, więc odwracają uwagę od proporcji pomieszczenia.
Pasy natomiast (wersja 2f), zwłaszcza szerokie i horyzontalne, rozszerzają przestrzeń, obniżają sufit, skracają wnętrze, jeśli umieszczone są w głębi. Poprzeczne pasy na podłodze stwarzają złudzenie, że pomieszczenie wydaje się szersze i krótsze. Oczywiście każdy z tych układów należy stosować pojedynczo, czyli albo 2a, albo 2c, albo 2d itd.